De dag dat ik de lekkerste chocoladereep ooit heb gegeten, was 21 november 2022. Het was 12:02 uur, een doodnormale maandagmiddag, toen ik mijn tanden zette in een parelwitte, mierzoete reep van maar liefst 200 gram. Geen rem, geen schuldgevoel. Nee, ik werkte hem in één keer naar binnen. Want hé, waarom niet?
Alsof het nog niet genoeg was, opende ik direct daarna met volle overgave een grote zak zoete drop. Pas toen ik de bodem van de zak in zicht kreeg, landde ik weer een beetje terug op aarde.
Goeie vraag: Mag je kruid- en pepernoten eten als je zwanger bent?
Bloedsuiker meten
Ik keek omlaag en zag dat er iemand aan mijn tepel sabbelde. Die iemand was mijn twee uur oude zoon Louis. Ik aaide zijn zachte hoofdje, en gaf hem een kus op zijn bolle wangetje. 'En nu', mompelde ik liefdevol, 'gaat mama nog even een paar stroopwafels naar binnen werken.'
Mijn hand gleed al richting mijn tas om die koeken eruit te trekken, toen opeens de deur openzwaaide en er een vrolijke verpleegster binnenkwam. 'Zo, ik hoorde dat jij zwangerschapsdiabetes hebt? Dan kom ik nu even je bloedsuiker meten!', zei ze opgewekt.
Lees ook: Dit zijn de symptomen van zwangerschapsdiabetes
Mondje dicht
Oeps. Daar had ik niet op gerekend. Moest ik nu echt gaan bekennen dat ik in de afgelopen dertig minuten meer suiker naar binnen had gewerkt dan een sumoworstelaar in een week? Mijn bloedsuiker zou vast door het plafond gaan! Maar ik hield wijselijk mijn mond. Mijn lijf, mijn keuze, toch? De baby was er al uit, en na negen maanden zonder suiker mocht ik toch wel even lekker losgaan?
En toen ... schoot mijn bloedsuikerspiegel helemaal niet door het dak. Toen ik haar vroeg hoe dat mogelijk was zei ze kalm: 'Oh, dat zie je wel vaker, als de baby er eenmaal uit is, verdwijnt de diabetes ook meteen'.
Lees ook: Jia-né heeft diabetes type 1: 'Ik moet iets eten voordat ik voed, anders stort ik in'
Lolly's, chocola en schuimpjes
Wat een opluchting. Want zwangerschapsdiabetes was mijn vijand, drie zwangerschappen lang. Drie rondes met die verdomde insulinespuit. Voor een zoetekauw als ik was dat niets minder dan een marteling. Frietjes, kaas, hamburgers – die kunnen me gestolen worden. Maar mijn hart gaat harder kloppen van lolly's, chocola en schuimpjes. Hoe zoeter, hoe beter.
Elke keer als ik dacht dat ik goed bezig was met mijn dieet, hoorde ik vanuit het keukenkastje het verleidelijke gefluister van chocola, drop en koekjes. 'Kom maar, slechts één hapje kan toch geen kwaad?' De gedachte aan de baby in mijn buik hield me in toom, maar mijn voorraadkast was mijn trouwe bondgenoot. Dus waar veel andere moeders na de bevalling op dieet gaan, had ik nog één belangrijke missie: mijn voorraadkast moest eerst leeg.
Tip: Alle columns van Lauren lees je hier
