'Waarom leefde Adam in het paradijs? Omdat hij geen schoonfamilie had!' Het is een van de vele grappen die in mijn vriendenkring de ronde doen over de familie van hun vrouw of man.
Klagen over de schoonfamilie
Ik moet eerlijk bekennen dat het vooral de mannen zijn die klagen. Zuchtend en steunend wordt er teruggekeken op een familieweekend. De schoonmoeder geeft ze te veel snoep (dat mogen oma's toch doen?), de schoonvader snapt niet waarom mensen zo zeuren over klimaatverandering (het is toch wel vaker heet in de zomer?) en de schoonzus blijft maar zaniken over haar man (die vaak inderdaad een saaie accountant is).
Tot zover de verhalen van vrienden. Ik moet natuurlijk ook met de billen bloot als het gaat om de familie van mijn geliefde. Als ik eerlijk ben zijn de verschillen tussen mij en de schoonfamilie behoorlijk groot.
Zo zitten alle leden onder de tatoeages. Ik moet er niet aan denken. Mijn schoonvader is gek op oude auto's. Ik weet nog net waar het gaspedaal zit. Elk jaar gaan ze op vakantie naar Groot-Brittannië. Ik snap werkelijk niet waarom je de regen en smerig eten opzoekt. En over eten gesproken: ze zijn gek op de plaatselijke Chinees. Bij de geur van droge witte rijst en kleffe hamblokjes draait mijn maag steevast om.
Lees ook: Steven Pont: Dit is waarom schoonouders soms niet zo populair zijn
Heftig ongeluk
Maar ondanks de verschillen is de grootste overeenkomst tussen mij en de schoonfamilie: de liefde voor elkaar. Het meest exemplarisch is iets ernstigs wat mijn gezin overkwam een paar weken geleden. Tijdens onze vakantie, nota bene onze huwelijksreis, werden we op de Italiaanse snelweg aangereden.
We stonden vanwege een file stil en een bestelwagen reed ons met hoge snelheid van achteren aan. Mijn vrouw Shody raakte zwaargewond en werd met spoed weggebracht met een traumahelikopter. Mijn oudste dochter Koosje brak haar been en ik heb een flinke whiplash te pakken. Wonder boven wonder bleef de jongste, Fiep, lichamelijk ongedeerd.
Kippenvel
Huilend belde ik in de ambulance op weg naar het ziekenhuis mijn schoonfamilie op. Ik voelde me schuldig dat ik hun dochter en kleinkinderen niet goed genoeg had kunnen beschermen, ook al kon ik er niets aan doen. De reactie van mijn schoonvader geeft me nog steeds kippenvel: 'Ik kom er nu aan met de zus van Shody.'
Ik stamelde nog dat we heel zuidelijk zaten en dat het echt heel lang rijden is, maar het besluit was al genomen. Een dag later waren ze er om ons te steunen, om ons in de armen te sluiten. Zonder gezeur namen ze onze kinderen mee, terug naar de veilige haven van hun opa en oma.
Inmiddels zijn Shody en ik weer thuis. Ook al hebben we qua herstel nog een lange weg te gaan, we zijn ontzettend dankbaar dat we het ongeluk kunnen navertellen. Morgen staat mijn schoonfamilie weer op de stoep. Ik kan niet onder woorden brengen hoe blij ik met ze ben. Ik zorg dat onze koelkast vol staat met een rijsttafel van de plaatselijke Chinees.
Lees ook: De grote waarde van grootouders
