Ik moet een bekentenis doen. Eentje die mij zwaar valt, maar die wel hard nodig is. Ik maak namelijk niet alleen mezelf er gek mee, maar drijf ook iedereen in huize Van de Meerendonk tot waanzin. Het is tijd om met de billen bloot te gaan.
Moeilijke patiënt
Graag het volgende zinnetje op fluistertoon lezen: ik ben een hypochonder. Nu denk je misschien als lezer: dat valt toch allemaal wel mee, beste Lucas. Maar als het om gezondheid gaat, ben ik een moeilijke patiënt. Voor mezelf, voor de dokter en voor de mensen om me heen.
Als ik een gek pijntje voel in mijn borst, dan denk ik meteen aan hartfalen. Bij een aanhoudende hoofdpijn googel ik direct wat het kan zijn (in de meeste gevallen ben ik dan mijn testament aan het opstellen). En wanneer ik niet zo lekker ben, moet ik zo vaak mogelijk laten weten dat dit de ergste griep ooit is. Mijn vrouw zucht dan meermaals en mompelt zachtjes, maar duidelijk geïrriteerd, dat ze nu drie kinderen moet verzorgen.
Lees ook: Griep bij kinderen: alles wat je moet weten
Wiegendood
Nu is hypochondrie vervelend voor mij en in mindere mate voor mijn vrouw. Maar ik had niet helemaal goed ingeschat wat er zou gebeuren na de geboorte van Koosje en Fiep. Ik denk dat de medische wereld nog een term moet verzinnen voor de bezorgdheid die ik voel voor de gezondheid van mijn dochters.
Zo heb ik uren in de kamer van Koosje gestaan nadat ik iets te veel informatie had gelezen over wiegendood. Als een zombie tuurde ik naar haar borstkas om zeker te weten dat ze nog ademde. Toen ik uiteindelijk werd weggestuurd door mijn vrouw, heb ik stiekem tot diep in de nacht gekeken naar het cameraatje op de babyfoon.
Lees ook: Wiegendood: hoe kan je het voorkomen?
Zoeken naar een stukje tand
Een andere anekdote vertelt de reden waarom Koosje een stuk van haar voortandje mist. Ik probeerde mijn oudste dochter, die net een beetje kon lopen, naar de overkant te dirigeren vanwege een snel rijdende auto. Helaas onderschatte ik mijn eigen kracht en viel ze plat op de weg. Gevolg: een bebloed gezicht en een afgebroken tand.
Nadat ik verschillende tandarts-sites had geraadpleegd en allerlei horrorverhalen had gelezen, heb ik de hele avond met zaklamp gezocht naar dat ene kleine stukje tand. In een piepklein doosje heb ik allerlei witte stukjes meegenomen, maar tot mijn grote verdriet bleken het allemaal steentjes te zijn. De volgende dag zouden we naar het Nijntje Museum gaan en ik moest nog tickets kopen. Op de website zag ik alleen maar foto's van lachende kinderen met hun tanden geheel in tact. Tranen rolden over mijn wangen. Je denkt wellicht dat ik overdrijf. Dat is helaas niet het geval.
Bedankt, monster in mijn hoofd
Mijn hypochondrie heeft ook een andere kant. Onze dochter was al dagenlang aan het hoesten en hapte naar adem. Onze huisarts had ons naar huis gestuurd met de boodschap: verkoudheid, dat gaat wel over. Maar dat stemmetje in mijn hoofd bleef zeggen dat er iets niet klopte.
Na nog een telefoontje werden we doorverwezen naar het ziekenhuis. Ze bleek het RS-virus te hebben en heeft drie dagen op de spoedeisende hulp gelegen. Op die momenten koester ik dat monster in mijn hoofd.
Lees ook: 10 dingen die je moet weten over het RS-virus
/36a408323dab4b4983dcc126297db186/image.jpg)
/abf5b96f8d1c4961b19e3034c9669e04/image.jpg)
/6bfb6d811ee349c9aa803e7bf8822cde/image.jpg)
/7786d3e6f23e4f3b8691d756acb73c6b/image.jpg)
/0686e8b04f77407ebe0c2b5223063d23/image.jpg)
/b1c3408f876a4a9db912951f5c7fd4fb/image.jpg)
/ef9a26d98e234cb581e1d10db8d21ef3/image.jpg)
/13228270212f49c8b32c6964b20be65b/image.jpg)
/e3291669c92d44bbbb894119c6c42599/image.jpg)
/f53e31a228564204b1d72981f0edba32/image.jpg)
/6b3ca097a4554ff9b3be4cd6f4f08a92/image.jpg)
