'Mijn man en ik zijn scherp op racisme. In algemene zin, maar ook zeker in het ouderschap. Openheid voor alle culturen en de verhalen en gebruiken die daarbij horen, zijn voor ons heel belangrijk.
De kinderopvang en later de basisschool waar onze twee zoons (11 en 6 jaar) naartoe gaan, zochten we dan ook met zorg uit.
Lees ook: Praat met je kind over racisme en begin voor de spiegel, deze pedagoog geeft tips per leeftijd
De vreedzame school
Hun openbare basisschool heeft geen dominante cultuur en een focus op aandacht voor ieders cultuur en alles wat daarbij hoort. Al vanaf de lagere groepen krijgen kinderen les via de methode De vreedzame school, een les- en cultuurprogramma waarin kinderen leren conflicten op te lossen en zich open te stellen voor verschillen. Daar vielen we als een blok voor.
Bij de inhoud van lesmateriaal hadden we nooit echt stilgestaan. Ik denk dat ik ervan uitging dat dat wel snor zou zitten op zo'n multiculturele school.
Stereotyperingen in lesmateriaal
Het verbaasde ons dat we vanaf groep 3, toen het 'echte' leren begon, merkten dat er soms stereotyperingen voorkwamen in het lesmateriaal. Een illustratie van meisjes en vrouwen in verzorgende rollen bijvoorbeeld. Jongens en mannen daarentegen, werden sportiever en avontuurlijker afgebeeld.
Iedere keer als we zoiets zagen, gingen we daarover in gesprek met de leraren. Daar werd trouwens altijd heel positief op gereageerd.
Les over de VOC-tijd
Hoe ouder onze oudste zoon werd, hoe meer de leerstof de diepte in ging. In groep 5 of 6 leerden ze tijdens de geschiedenisles over de VOC.
Op een dag kwam hij thuis met een A4'tje met lesmateriaal. Wat daarop stond lazen we vol verbazing: het was heel eenzijdig en ging vooral over handel en de welvaart die dat opbracht, nergens werd gerept over de onderdrukking van de lokale bevolking en dat er sprake was van slavernij.
Lees ook: Zo ga je om met racisme onder kinderen: 'Het echte trauma ontstaat als volwassenen er niks mee doen'
Dat klopt niet, he?
'Dat klopt niet, he?', zei hij. Uit onze verhalen wist hij al dat die periode in de geschiedenis ging over meer dan handelen alleen. Daarnaast raakte het hem persoonlijk, omdat dat ontbrekende, niet zo fraaie verhaal over zíjn voorouders gaat.
We namen contact op met zijn juf en vertelden haar dat dit haaks staat op wat wij onze kinderen thuis leren. Ze reageerde begripvol. Onze zoon hoefde de toets die bij de lesstof hoorde niet te maken en mocht in plaats daarvan, samen met zijn vader, een spreekbeurt geven over de lelijke kanten van de VOC.
Blijf scherp en kom in actie
Had ik maar geweten wat mijn kinderen op school leren over de geschiedenis, denk ik nu. Het was naïef van me om te denken dat ik niet meer in de educatiematerialen hoef te duiken. Ik had het idee dat het nu vast beter geregeld is dan in de tijd dat ikzelf naar de basisschool ging, dat het onderwijs over het koloniale verleden van Nederland inmiddels veranderd is.
Mijn belangrijkste les: vertrouw niet alleen op de school, maar blijf scherp en kom als dat nodig is in actie. Ik denk dat het belangrijk is dat alle kinderen in Nederland leren hoe de geschiedenis echt in elkaar steekt, omdat dat ervoor zorgt dat we meer begrip voor elkaar hebben. We moeten verhalen van twee kanten belichten, ook of misschien juist wel op school.'
Samen met haar man Reza schreef Chee-Han Kartosen-Wong een kinderboek voor 9- tot 12-jarigen. De reis van de amulet is een fictief verhaal over de VOC-tijd die beide kanten van de geschiedenis belicht (Rose stories, 17,99 euro).
Lees ook: 16x inclusieve kinderboeken (en waarom dit zo belangrijk is)
We publiceren iedere zondagavond een nieuwe aflevering in deze rubriek, eerdere interviews lees je in ons dossier Had ik maar. Heb je ook een levensles over het ouderschap die je wilt delen met andere ouders? Mail oproep@oudersvannu.nl
