'Je krijgt een kind en dat geef je liefde en aandacht, hij drinkt uit je borst en slaapt in zijn eigen bedje, dacht ik voordat mijn oudste geboren werd. Ik had er niet eens bij stilgestaan dat het ook anders kon.
Maar mijn baby wilde alleen maar op mij slapen en het geven van borstvoeding ging moeizaam.
Lees ook: De kraamweek: wat kun je verwachten?
Onzeker
Dat mij niet lukte wat andere moeders blijkbaar wel lukt, maakte me onzeker. Alles wat niet ging zoals 'het hoorde', nam ik mezelf kwalijk waardoor ik in de eerste weken vaak het gevoel had dat ik faalde.
Als ik mijn struggles besprak op het Consultatiebureau, hoorde ik steeds weer: ja, maar hij moet echt leren om in zijn eigen bedje te slapen. Ook andere mensen om me heen zeiden soortgelijke dingen.
Gevoel versus advies
Ik voelde dat mijn kind verdrietig was en wilde hem bij me houden, maar dat stond haaks op de adviezen die ik kreeg. Het zorgde ervoor dat ik begon te twijfelen aan mezelf.
Dat er in die eerste kraamperiode zoveel kwetsbaarheden in mij zouden worden geraakt, had ik totaal niet zien aankomen. Ik was tot die tijd een rustig, positief en stabiel persoon, waar kwam die onzekerheid ineens vandaan?
Lees ook: Onzeker door ongevraagd advies? 'Vraag je af waarom het je raakt'
Schematherapie
Ook al praatte ik er wel over, ik heb in die periode niet veel steun ervaren. Mensen in mijn omgeving kwamen vooral met oplossingen en adviezen of relativeerden mijn situatie, terwijl ik snakte naar erkenning, naar iemand die zei: ik zie dat je het zwaar hebt, maar het komt goed.
Door mijn werk als GZ-psycholoog was ik al bekend met schematherapie. Toen ik zwanger raakte van de tweede en uitzocht hoe dit werkte in het moederschap, vielen alle puzzelstukjes op hun plek.
Vertrouw op jezelf
Schematherapie gaat uit van de emotionele basisbehoeften van de moeder en het kind, maar staat ook stil bij bepaalde kwetsbaarheden die dit lastig kunnen maken. De basis is voor mij: wees mild en liefdevol voor jezelf, maak ruimte voor je gevoel en vertrouw op jezelf.
De opgedane kennis zorgde voor een compleet andere kraamperiode na de geboorte van mijn dochter. In plaats van te denken over wat het goede was voor haar, begon ik te voelen. Daardoor heb ik de tijd na haar geboorte als heel prettig ervaren.
Lees ook: 37x opmerkingen van andere ouders die je met een korrel zout moet nemen
Rust en vertrouwen
In de basis voelde ik rust en vertrouwen en dat was een groot contrast met die eerste kraamtijd. Mijn dochter was helemaal niet zo'n andere baby dan mijn zoon, ik was het die anders met de situatie omging.
Ik kon me afgewezen voelen als mijn zoon een voorkeur had voor mijn vriend, begreep ik nu dat ik op zo'n moment niet afgewezen werd, maar dat er iets in mij geraakt werd. Alleen al het erkennen van dat gevoel van onzekerheid of me niet gezien voelen, maakte dat dat minder werd.
De dingen die mijn dochter wel, of juist niet deed, nam ik niet meer persoonlijk en dat maakte een groot verschil. Met problemen die zich voordeden, zoals slecht slapen of moeite met eten, kon ik veel beter omgaan.
Genieten
Als ik had geweten dat de kraamperiode me zo zou raken, had ik meer aandacht gegeven aan mijn gevoel. Dan had ik minder krampachtig vastgehouden aan het slaapgedrag van mijn zoon, dat afweek van wat volgens anderen 'normaal' was en stilgestaan bij mijn onzekerheid.
Dan was ik niet zo lang bezig geweest met 'het moet anders' of 'ik doe het niet goed', maar had ik kunnen genieten zoals ik dat deed na de geboorte van mijn dochter.'
Meer levenslessen van andere ouders? We publiceren iedere zondagavond een nieuwe aflevering. Eerdere interviews lees je in ons dossier Had ik maar.
