''Moet ik al iets voelen?' Toen ik 39 weken zwanger was, vroeg ik het de verloskundige. Niet omdat ik klaar was met de zwangerschap, maar omdat ik me zó goed voelde.
Als ik terugdenk aan mijn zwangerschap, dan mag ik niet klagen. Met 40 weken kon ik nog zonder problemen naar een bruiloft en ik maakte nog regelmatig fietstochtjes met mijn vriend.
Lees ook: Sporten tijdens zwangerschap: wat mag wel en niet?
Gestript
Hoewel ik altijd heb gedacht dat Holly op haar moment zou komen, dus wanneer zíj er klaar voor was, wilde de verloskundige mij met 40 weken en een paar dagen toch strippen. Ik weet nog dat ik dacht: moet dit nu al? Het strippen ging toen uiteindelijk toch niet door omdat ik nog helemaal geen ontsluiting had.
Een paar dagen later, met 41 weken, had ik dan toch 1 centimeter ontsluiting. Ik werd gestript: ze voelde en draaide wat met haar vingers en die avond kreeg ik buikkrampen. De hele zwangerschap had ik niks gevoeld, dus ik schrok ervan. Maar het zette allemaal niet door.
Lees ook: Strippen voor de bevalling: wat is het en hoe werkt het?
Risico's
De verloskundige verwees me door naar het ziekenhuis en daar kreeg ik te horen wat de risico's waren als ik me niet zou laten inleiden. In het allerergste geval zou Holly kunnen sterven.
Als je dat als zwangere dat hoort, dan krijg je daar natuurlijk geen goed gevoel bij. Ik kon daardoor eigenlijk niet anders dan gaan voor een inleiding. En dat terwijl ik Holly eigenlijk nog steeds de tijd wilde geven om op haar moment te komen.
Huilen
Op de dag van de inleiding, ik was toen precies 42 weken zwanger, heb ik gehuild. Ik zat zó te twijfelen. 'Maar we zijn er nu toch al. We moeten het doen', zei mijn vriend tegen me.
De verpleegkundigen en gynaecoloog zaten stil om ons heen en keken mij aan zo van: en nu? Hoewel ze allemaal lief voor me waren, voelde ik toch een bepaalde druk.
Lees ook: Inleiden van de bevalling: dit is hoe het werkt
Infuus
Ik ben een binnenvetter en zeg niet snel wat ik voel. Ik was dus niet verbaal over wat ik echt wilde. Hardop zeggen dat ik geen inleiding wilde, voelde verkeerd. Iedereen zat op me te wachten tot ik toestemming gaf om te beginnen. Die gaf ik dan toch maar.
Daarna werd alles in gang gezet. Ik kreeg een ballonnetje en niet lang daarna had ik een paar centimeter ontsluiting. Vervolgens ging het infuus met de weeënopwekkers erin.
De weeën kwamen snel en krachtig opzetten, een paar uur later kreeg ik een weeënstorm. Met al mijn kracht hield ik me vast aan de bedrand en ik probeerde op mijn ademhaling te letten. Omdat ik zo veel pijn had, kreeg ik een ruggenprik. Uiteindelijk is Holly om 21.50 uur geboren.
Gezond
Ik ben altijd gezond geweest. Bovendien waren alle controles en echo's tijdens de zwangerschap goed. Ik had er vertrouwen in dat Holly zou aangeven wanneer het tijd zou zijn en durfde het echt nog wel een paar dagen aan te kijken. Een uitgerekende datum is en blijft namelijk maar een schatting.
Diep in mijn hart wilde ik niet ingeleid worden. Had ik maar eerlijk durven zeggen dat ik geen inleiding wilde. Maar ik ben er toch maar in mee gegaan. Want wat weet ik er nou van? Ik heb er niet voor gestudeerd, de artsen wel. Door de manier waarop over de inleiding met mij werd gesproken, leek het me ook de beste optie. Was er maar iemand geweest die aan mij had gevraagd: 'Wat wil jij nou écht?'
/65000318a0c4416c9264f7cdad7e18e4/image.jpg)
/ea8907169e714878975d9199c14f07ac/image.jpg)
/fc71bfef20c748f89accad9ce712195f/image.jpg)
/332d3ca0ce7b49998c9a0733c15d4ebf/image.jpg)
/951ac3636a044ea59a9794c835dceba8/image.jpg)
/94ac6561213a4d6b978a4a60613fd237/image.jpg)
/78eb15c0df9d4b6fbef7a16db615cebb/image.jpg)
/a3d6246b9c094e0e8fc6bb2fe8328083/image.jpg)
/3e608adbf9b04af8bc5725175677e06a/image.jpg)
Lees ook: Ongeduldig? Zo weet je wanneer de baby komt
We publiceren iedere zondagavond een nieuwe aflevering in deze rubriek, eerdere interviews lees je in ons dossier Had ik maar. Heb je ook een levensles over het ouderschap die je wilt delen met andere ouders? Mail oproep@oudersvannu.nl
