Het vierde trimester: Esther kreeg twee keer een kraambedpsychose

Over de schutting geklommen

'Tijdens de bevalling van Feline viel ik flauw, ik had een totaalruptuur en een bloeding in de baarmoeder. Doordat het zo zwaar en heftig was, moest ik lang in bed blijven. Drie maanden later zat ik alleen in de tuin, Arjan had nachtdienst en Feline was uit logeren.

Ik kreeg het idee dat al mijn vrienden bij de buren stonden. Ik dacht dat het een soort test was en ik over de schutting moest klimmen – dus deed ik dat. De buren waren heel verbaasd: ,,Wat doe je in onze tuin?" Ze namen me mee naar binnen, maar daar kraamde ik nog meer rare verhalen uit. We hadden geen goede band, dus zetten ze me buiten. De andere buren belden Arjan.

Opgenomen in ggz-kliniek

De volgende ochtend kon ik terecht bij de huisarts. Onderweg was ik volledig de weg kwijt, ik had het idee dat alle vogeltjes kwaad of goed waren. Het bleek een kraambedpsychose te zijn. Dit kun je het beste vergelijken met dementie: je bent verward en leeft in je eigen realiteit.

Ik kon zo niet thuis zijn met Feline, dus ik werd opgenomen in een ggz-kliniek. Mijn schildklier bleek niet naar behoren te werken: mijn hormoonhuishouding was ontregeld, wat heeft geleid tot de psychose. In de ggz-kliniek kreeg ik medicijnen om weer stabiel te worden.

Lees ook: Waarom je schildklier belangrijk is tijdens je zwangerschap

Brandoefening

Ook in de kliniek had ik waanideeën. Zo dacht ik een keer dat we een brandoefening moesten doen en liep ik de zolder op om naar slachtoffers te zoeken. Het was heel bizar: aan de ene kant wil je naar je kind en terug naar een roze wolk, aan de andere kant weet je dat dat niet kan. Na vijf weken mocht ik weer naar huis. Ik was psychisch weer stabiel, maar had nog wel veel last van vermoeidheid.

Tweede kindje

Toen we in 2022 weer een kindje wilden, hebben we samen met de ggz een plan gemaakt. Wat is de beste aanpak als het weer misgaat? We raakten al snel weer zwanger. In mei 2023 ben ik bevallen van Timo, gelukkig ging het toen een stuk vlotter. Ik moest wel naar de ok omdat mijn placenta niet vanzelf loskwam. In de kraamweek heb ik ontzettend genoten: ik kon alles doen wat ik de eerste keer had gemist, zoals Timo in bad doen en zelf luiers verschonen.

Lees ook: Wat niemand je vertelt over de kraamweek

Weer een kraampsychose

Na de kraamweek begon de ellende. Ik kreeg trombose in mijn bovenbeen en moest bloedverdunners gaan slikken. Het vermoeden bestaat dat dit mijn medicatie heeft ontregeld, waardoor ik na vijf weken weer een kraampsychose kreeg. Dit keer dacht ik dat ik een spierziekte had, dat ik ontslagen was en in de kliniek moest werken. Gelukkig kon ik snel opnieuw worden opgenomen.

Twee maanden in de kliniek

Omdat mijn medicatie de psychose niet had tegengehouden, moest er worden gezocht naar een andere variant. De eerste keer kwam ik ontzettend aan van de medicatie, dus ik weigerde die nu in te nemen. Ze zochten lang naar een ander middel dat aansloeg en niet te veel nadelige bijwerkingen had, dus pas na twee maanden mocht ik weer naar huis. Ondertussen ving Arjan alles thuis op. Voor hem was het extra zwaar. Na mijn eerste psychose wist hij niet of het weer goed zou komen, gelukkig had hij daar dit keer wel vertrouwen in.

Lees ook: Een postnatale depressie: hoe ga je daar als partner mee om?

Genieten

Het gaat nu goed, ik ben weer bijna volledig aan het werk en geniet van mijn gezin. Timo is laatst gaan staan in de box, en dat vind ik helemaal geweldig. Ik zou graag nog een kind willen, maar Arjan niet. Hij grapte: ,,Als er een derde komt, ga ík in de kliniek zitten." Stiekem denk ik dat het wel goed is zo.'