Kraamwerk: 'Hij verdient het geld, zegt de moeder, als excuus voor zijn afwezigheid'

'Het is twee weken geleden dat ik mijn 45e verjaardag vierde en hoewel ouder worden voor veel mensen een ding is, voel ik me geweldiger dan ooit. Drie jaar geleden beëindigde ik mijn relatie met de vader van mijn zoon en dat was een enorme stap.

Lees ook: Dit zijn de meestgestelde vragen van ouders over scheiden

Van Range Rover naar Fiatje

Van een geweldig groot huis verhuisde ik naar een kleine flat, van een Range Rover ging ik naar een Fiatje en van aanzien – wat dat ook mag betekenen – ging ik naar eenvoudig. En toch deed ik het, omdat ik voor het eerst in mijn leven voor mezelf durfde te kiezen. Doodeng, maar spijt heb ik niet. Ik ben gelukkig, ik voel me goed en ik ben trots op mezelf; op mijn 45e red ik het voor het eerst helemaal zelf.

Voor mijn werk bel ik aan bij een huis dat me doet denken aan de villa van mijn ex, maar dan nog twee keer groter. Die oprijlaan, die voordeur, die sportauto's voor de deur – ik kijk mijn ogen uit. Voor mij zijn alle mensen sowieso gelijk en de mensen bij wie ik werk in het bijzonder. Ik maak geen onderscheid.

Drukke vader

Maar ik moet toegeven: ik ben onder de indruk als ik de hal binnenstap. De trap van hardhout splitst zich in tweeën, overal staan vazen met bloemen, er is een beeld dat er duur uitziet, maar ik weet weinig over kunst. En er is een man die me de hand schudt en zegt dat hij laat is voor een Zoom-call. Het is de kersverse vader.

Ik vind zijn vrouw in de woonkamer, waar ze met haar dochter op de bank zit. Ze is vijftien jaar jonger dan haar man en oogt vermoeid. We maken kennis, ik maak thee voor haar in de gigantische keuken en breng haar daarna naar bed. Ze roept bij mij nog meer dan anderen op dat ik voor haar moet zorgen, terwijl ze alles lijkt te hebben wat haar hartje begeert.

Wanhoopstranen

Och arme, wil ik op z'n Brabants zeggen, ontspan een beetje. Als ik haar fruit breng en daarna help met de borstvoeding, begint ze te huilen. Vroege kraamtranen, maar er is ook iets van wanhoop. 'Ik weet niet hoe ik het moet doen in mijn eentje', snikt ze.

Haar man laat zich niet zien. Die dag niet, de dag erna amper en de dag daarna blijkt hij voor zaken naar het buitenland te zijn vertrokken. Zo zie je maar weer, denk ik niet voor het eerst, geld is ook niet alles.

Lees ook: Kraamtranen en babyblues

Hij verdient het geld

Ik probeer altijd om de gezinnen waar ik werk te ontlasten en ook te bekrachtigen, vertrouwen te geven, zeker bij het eerste kind. Deze week doe ik dat nog wat meer en niet eens bewust. Het is een gevoelskwestie. 'Hij verdient het geld', zegt de kraamvrouw, als een soort excuus voor de afwezigheid van haar man. 'Maar jij verdient steun', zeg ik. Ik moet me inhouden. Mijn ervaring is niet de hare en ik ben er niet voor relatieadvies.

Maar ik hoop dat mijn pad niet het hare zal zijn. Dat ze zal inzien dat de prachtige gouden sieraden niets voorstellen. Als ik de zware voordeur achter me dichttrek, hoop ik dat de ouders elkaar zullen vinden voordat het te laat is. Al is het in een flatje, dat doet er niet toe. Uiteindelijk is maar één ding belangrijk en dat zijn niet de vierkante meters van je huis.'

Lees ook: Wat doet een kraamverzorgende (en wat niet?)