Doffe blik bij de ouders
'Och, wat een schatje,' zeg ik, als ik de pasgeboren baby van het gezin waar ik deze week ga werken in mijn armen hou. Ik meen het ook echt. Ook al werk ik al twaalf jaar in de kraamzorg, ik vind iedere pasgeboren baby weer zo lief en schattig. Het gaat gewoon nooit vervelen. Doorgaans zie ik ouders glimmen van trots als ik hun baby bewonder. Maar de kersverse vader en moeder waar ik nu ben, hebben allebei iets dofs in hun ogen.
Ik heb de intake niet zelf gedaan, maar ik heb het verslag wel goed gelezen en kan me niets herinneren over eventuele problemen of voorgaande zwangerschappen die niet goed zijn afgelopen. Het jongetje dat hier in mijn armen ligt, is hun eerste, kerngezonde kind.
Lees ook: Kraamwerk: 'Hadden ze nou echt …? Nu al?'
Meer aan de hand
Eerst maar even praten, besluit ik, en ik maak thee voor ons alle drie om vervolgens te gaan zitten voor het kennismakingsgesprek. De bevalling is goed verlopen, vertelt de kraamvrouw. De baby deed het meteen super en twee uurtjes later mochten ze naar huis. Ook hierin hoor ik geen verklaring voor het feit dat zowel de vader als de moeder bedrukt kijkt. Ik ben er net en wil er nog niet over beginnen, maar het is iets om goed in de gaten te houden.
Natuurlijk, een baby is enorm wennen en de combinatie van herstel, borstvoeding en slaapgebrek kan zelfs de meest optimistische ziel tot tranen brengen, maar toch heb ik het gevoel dat hier meer aan de hand is.
Lees ook: Kraamzorg, zo regel je dat
Goed moment
De eerste dag gaat voorbij en ik merk dat de ouders het beste met hun kind voor hebben. Ze luisteren goed naar mijn uitleg en doen nauwgezet wat ik ze leer. Ik sluit de dag af, wens hen succes in de nacht en als ik de volgende ochtend binnenkom, hoor ik dat de baby twee keer wakker is geweest. Wat een modelkind, zeg ik met een glimlach.
Rond de middag gaat de vader weg om boodschappen te doen. Ik maak een boterham voor de kraamvrouw en leg haar in bed om te rusten. Op een of andere manier merk ik dat dit het goede moment is en ik blijf even bij haar zitten. 'Gaat het een beetje?' vraag ik.
Geen kraamtranen
Die vraag is de opening voor het gesprek. Nog geen twee seconden later lopen de tranen over haar wangen. Dit zijn geen kraamtranen, dat zie ik meteen. Ik sla een arm om haar heen en laat haar huilen voordat ze wat op adem komt. 'Ik weet het gewoon niet meer,' zegt ze, nog half snikkend. 'Een baby was alles wat we wilden en dan nu… Dan nu dit.'
'Wat is dit?' vraag ik. 'Is er iets aan de hand?' 'Er is iets gebeurd.' Ze aarzelt nog een halve seconde en zegt dan: 'Mijn man is vreemdgegaan. Ik ben er vorige week achter gekomen.'
Lees ook: Relatieproblemen tijdens de zwangerschap, zo blijf je verbonden
Duivels dilemma
Ik had veel verwacht, maar dit niet. De kersverse vader lijkt zo toegewijd aan zijn gezin, ik heb het bij andere gezinnen echt wel anders meegemaakt. 'Ach, jee,' zeg ik, omdat ik niet echt een antwoord heb. 'En nu?' 'En nu moeten we kijken of we samen verder kunnen. Maar ja, we hebben…' De stem van de kraamvrouw klinkt weer verstikt en nieuwe tranen rollen over haar wangen. 'Ik gun mijn zoon dat zijn papa en mama bij elkaar zijn en gelukkig met elkaar zijn, maar ik kan ook niet zomaar vergeven. Het is meerdere keren gebeurd, elke keer met dezelfde collega.' Wat een duivels dilemma, denk ik bij mezelf.
'Hij zegt dat hij spijt heeft en dat hij niet weet wat hem bezielde.' Ze haalt haar schouders op. 'En dat het niet meer zal gebeuren. Maar ik vind het zo moeilijk.'
Elk huisje z'n kruisje
We praten nog even en ik vind het lastig om er iets zinnigs over te zeggen. Ik vind het zo sneu voor haar, niet alleen dat het is gebeurd, maar ook dat dit haar kraamweek overschaduwt.
'Ik zou het fijn vinden als je hem niet laat merken dat je dit weet,' zegt ze uiteindelijk, en ik knik. In dit werk is discretie je middle name. Als de man thuiskomt, zeg ik opgewekt gedag en zet mijn meest neutrale gezicht op. Ik kijk toe hoe hij zijn vrouw een kus geeft en zich daarna over zijn zoontje ontfermt.
Als ik iets heb geleerd in dit werk, is het dat elk huisje z'n kruisje heeft. Ik wens voor dit jonge gezin dat ze een manier vinden om met dat kruisje te leven. De liefde is er, dat zie ik. De wil ook. Ik hoop dat het goedkomt, want ik gun ze alle geluk van de wereld.
Lees ook: Hoe voorkom je een dip in de liefde als de baby is geboren?
Meer uit de rubriek Kraamwerk lezen? Dat kan hier!
