'Zeg Mea, wil jij op ballet?', vraag ik aan mijn bijna 3-jarige dochter. 'Nee!', antwoordt ze met die verheven, besluitvaardige peuterstem waarvan ik inmiddels weet dat er weinig tegenin te brengen valt. 'Maar je vindt dansen toch leuk?', pareer ik.
Een vertwijfelde blik. Ze kan het moeilijk ontkennen; we hebben net voor de tiende keer achter elkaar Tsjoe Tjoe Wa gedanst. 'Ja?' 'Zou je dan misschien op dansles willen?' 'Jaaaaaaa!', klinkt het enthousiast.
Lees ook: 10 redenen om je kind op dansles te doen
Eigen jeugddromen
Ik grijp mijn kans en boek direct een proefles ballet-slash-dansles. In plaats van die proefles te zien voor wat het is - een uitprobeersel - ga ik meteen all out. Ik bestel een lycra pakje (met tutu, natuurlijk), balletschoentjes en een panty.
Manlief oppert nog voorzichtig: 'Maar ze kan toch gewoon een legging aan?' Ja lieverd, ze kan ook een spijkerbroek aan, maar dat zou een stuk minder koddig zijn en bovendien: laat me alsjeblieft héél even mijn eigen jeugddromen op mijn kind projecteren.
Lees ook: Wendy ging met haar gezin op vakantie: 'Daar zat ik hoor, alleen aan tafel'
Lang als een giraf
Op de dag van de proefles draai ik haar haren in een knotje. We zijn vroeg, waardoor ze rustig aan de zaal kan wennen, terwijl de andere peuters binnendruppelen. Aan het aantal tutu's zie ik dat ik niet de enige ouder ben die vroeger een carrière als ballerina ambieerde.
Dan begint de les. De kinderen moeten stampen als een olifant, waggelen als een pinguïn en zich zo lang maken als een giraf. Na een half uur realiseert Mea zich dat ik er ook nog ben. Breed lachend zwaait ze naar me.
Lees ook: Voor het hele gezin: 11x sporten om samen met je kind te doen
Tranen
Ik knal bijna uit elkaar van trots. 'Ze doet het zo goed' app ik het thuisfront, met tranen in m'n ogen. Een mix van vertedering, bewondering en ontroering giert door mijn lijf. Naast me worstelen minstens vijf ouders met exact dezelfde emoties.
Natuurlijk verdient het geen schoonheidsprijs om te proberen je kind de dingen leuk te laten vinden die jij eigenlijk vooral zélf heel erg leuk vindt. Maar als ik zo om me heen kijk, zie ik vooral ouders die er op basis van deze balletles weer een week tegenaan kunnen.
Lees ook: Wendy over knutsels: Wat moet ik met al die kunstwerken?
Frustraties
Soms moet je peuter blijkbaar in een tutu achter de balletjuf aan huppelen, om alle frustraties van het niet willen tandenpoetsen, het niet willen eten en het niet willen slapen naar de achtergrond te laten verdwijnen en voor driehonderd procent te kunnen genieten van je kind.
Zelfs als ze volgende week besluit dat ze nooit meer naar ballet (dansles!) wil, en haar tutu 'zo goed als nieuw' op Marktplaats kan, niemand neemt deze magische drie kwartier van me af.
Maar laten we alsjeblieft hopen dat ze er volgende week gewoon weer zin in heeft.
Meer columns van Wendy lezen? Dat kan hier.
