'Als ik 28 jaar ben, en net anderhalf jaar samen met mijn vriend, voel ik me plots heel raar. Ik ben bezig met een leuk project op het werk, maar krijg niets uit mijn vingers. Het is de dag waarop mijn menstruatie zou moeten beginnen. Ik besluit een zwangerschapstest te doen, zonder er al te veel bij na te denken.
Lees ook: Zwangerschapstest: wanneer testen en welke soorten?
In shock
De test is heel duidelijk positief. Ik ben er stil van. Ik bel direct mijn vriend en zeg dat hij nu naar huis moet komen. ,,Ik heb een zwangerschapstest gedaan, en het is niet goed", vertel ik hem. Ik realiseer me op dat moment niet wat de impact van deze boodschap op hem is, ik ben vooral nog met mezelf bezig. Na een half uur is hij er nog niet. Ook hij blijkt in shock.
Heel rationeel stel ik voor om nog een test te kopen, en die samen te doen, om zeker te weten dat ik echt zwanger ben. Als de test al snel positief kleurt, is mijn vriend heel druk bezig met de bijsluiter. Hij wil zeker weten dat positief ook echt positief is. Voor mij is het duidelijk: ik ben zwanger.
Dag vrijheid
Over kinderen hebben we het weleens gehad, maar dat was nog toekomstmuziek. Mijn vriend is net verhuisd naar een nieuw appartement en we hebben bewust gekozen nog niet te gaan samenwonen: vrijheid is voor ons beiden nog heel belangrijk. Maar die vrijheid zien we nu als sneeuw voor de zon verdwijnen.
Lees ook: Laura kwam er na 5,5 maand achter dat ze zwanger was
Abortus overwegen
De volgende ochtend gaat mijn vriend naar zijn werk en pas dan komt het echt bij me binnen. Ik zoek op hoe een abortus werkt en hoewel ik dat diep vanbinnen heel erg vind, speelt die gedachte dus wel door mijn hoofd. Ik bel mijn vriend en zeg emotioneel: ,,Ik denk dat ik het niet wil."
Hij luistert zonder oordeel naar al mijn gedachten. Een vriendin die twee jaar geleden in een soortgelijk schuitje zat, en ik stuur een bericht. Ze adviseert ons om langs de huisarts te gaan en dat doen we. De huisarts stelt me gerust. ,,Jullie zijn er vroeg bij, en je gaat ervaren dat je er de ene dag positief en de andere dag negatief instaat. Dat is normaal. Neem de tijd en dan komt er vanzelf een keuze die goed voelt".
De huisarts vraagt ook aan mijn vriend wat hij voor zich ziet, en dan spreekt hij voor het eerst uit dat hij een duidelijke voorkeur heeft om ervoor te gaan, maar het aan mij overlaat. Dat geeft me rust.
Rust en vertrouwen
Ben ik klaar om mijn leven zoals het nu is achter me te laten? Ik heb sinds twee jaar eindelijk mijn draai gevonden op gebied van carrière en kan mijn freelancewerk combineren met mijn passie voor reizen. Ik laat alle mogelijke scenario's door mijn hoofd gaan en praat veel met mijn vriend.
Al snel ebt de angst weg, en maakt plaats voor rust en vertrouwen. Juist doordat ik alles er laat zijn en niets wegstop. Ik wil hiervoor gaan, samen met hem. Uit enthousiasme zoeken we die avond naar leuke kindernamen en besluiten we om te gaan samenwonen.
Check hier onze babynamenindex!
Ongepland en ongewenst?
Tijdens het eerste bezoek aan de verloskundige drukt ze me op het hart dat ongepland gelukkig iets anders is dan ongewenst. Ik vind het bijzonder om te zien hoeveel ruimte er is voor het ongeplande stukje, maar hoe weinig voor het ongewenste stukje is. Natuurlijk is het prachtig nieuws, maar die wens voor een baby was er bij ons in elk geval nog niet. En daarmee is de zwangerschap toch eigenlijk echt ongewenst.
Met elf weken vertellen we het aan onze ouders. De reacties zijn vrijwel allemaal positief, al is mijn moeder echt in shock. Ze weet hoeveel waarde ik hecht aan mijn vrijheid en had het niet zien aankomen. Ergens vind ik haar reactie heel erg fijn. Ze begrijpt mijn eigen shock heel goed, en dat ik dat met haar kan delen is heel fijn. Later komt ze langs met bloemen om het nieuws te vieren.
Lees ook: Esther mist haar leven zonder baby: 'Ik ben een minder gelukkige versie van mezelf'
Onbegrip
De vriendin die zelf ook ongepland zwanger raakte, adviseert me om het nieuws te delen met een kleine kanttekening dat het voor ons ook heel onverwacht is. En dat helpt. Al merk ik ook dat sommige mensen denken: jullie zijn oud genoeg en dit is het mooiste wat je kunt overkomen, zo'n beslissing is toch makkelijk gemaakt? En dat vind ik soms best lastig.
Het voelt alsof er geen begrip is voor het feit dat het tegelijkertijd ook best heftig is voor ons. Gelukkig geef ik mezelf de tijd en ruimte om hier doorheen te bewegen, waardoor ik niet blijf hangen in het negatieve stuk, maar juist al snel van de zwangerschap kan genieten en ook kan accepteren dat ik moeder word.
We gaan ervoor
Omdat ik dat stukje 'ongewenst' zo sterk voelde, lees ik veel boeken en luister ik naar podcasts over het onderwerp. Omdat ik me schuldig voel richting mijn baby, wrijf ik regelmatig over mijn buik en vertel ik de baby hardop dat ze welkom is.
Lees ook: Sanne (21) werd ongepland zwanger op haar 18e: 'Door de pil heen'
Inmiddels is onze dochter 1,5 jaar. Natuurlijk is het leven wel echt heel anders en soms even flink pittig, maar ik vind het heel bijzonder dat mijn vriend en ik het samen zo goed hebben gedaan. Het was best een aanslag op onze nog vrij prille relatie, maar we hebben elkaar beloofd dat we er samen voor gaan, en dat doen we. Op Instagram (@daphnecaja) kan ik mijn ei kwijt en schrijf ik graag over mijn mooie én uitdagende ervaringen in het moederschap.'
