Kraamwerk: 'Ik ben het gedrag van haar jaloerse zus zo zat, dat ik haar wegstuur'

'Het doet me altijd goed om te zien hoe welkom en geliefd een baby is. Bij dit gezin heb ik dat gevoel misschien wel nog meer.

Wonder

Want na een jarenlange kinderwens en vijf miskramen heeft de kraamvrouw dan eindelijk een gezond kind in haar armen. 'Wij zijn gezegend met onze wonderbaby', zegt moeder. Om er vervolgens aan toe te voegen dat zij en haar man de kinderwens bijna hadden opgegeven.

Een medisch traject starten was voor dit gelovige stel geen optie. Een kind krijgen zien zij als een wonder van God, daar mag volgens hen geen menselijk ingrijpen aan te pas komen.

Lees ook: Vanessa (44) over haar onvervulde kinderwens: 'Tijd om te accepteren dat het er niet in zit'

Kraamvisite

Al op de eerste dag van mijn kraamweek hier is het een komen en gaan van visite. Allebei hun ouders, zijn twee broers, haar oudere zus en haar beste vriendin komen langs om de baby te bewonderen. Gelukkig houden zij rekening met moeder en kind en blijven niet te lang.

Als ik in de keuken sta voor de beschuit met muisjes, vang ik een gesprek op over de doop van de baby. Die willen zij laten plaatsvinden als het meisje een maand oud is. De zus van de kraamvrouw wordt gevraagd peettante te zijn. 'Ja, natuurlijk wil ik dat!', antwoordt ze met tranen in haar ogen.

Lees ook: Kraamvisite: hoe ga je ermee om?

Jaloers

Mijn ervaring is dat dag twee van de kraamweek meestal de dag is dat ik de ouders beter leer kennen. Zo ook bij dit gezin. De kraamvrouw vertelt me dat ze een ingewikkelde relatie heeft met haar zus. Ze houdt veel van haar, maar sinds hun pubertijd is er ook veel jaloezie. 'Alles wat ik wilde, wilde zij ook. Dat is nooit veranderd', vertelt ze.

Haar zus wil net als zij ook een gezin. Maar helaas hebben ook zij en haar man moeite om zwanger te worden. 'Zij was de eerste aan wie ik vertelde dat ik weer in verwachting was', vertelt de kraamvrouw. 'Haar eerste reactie: 'Hoezo ben jij zwanger?' Daar schrok ik erg van.'

Lees ook: Zwangerschapsaankondiging: hoe vertel je dat je zwanger bent?

Overrompeld

Rond lunchtijd staat de zus onaangekondigd op de stoep. Ik zie aan de moeder dat ze ervan schrikt, want ze heeft vandaag niet veel zin in bezoek.

Nu ik wat meer weet over haar zus, betrap ik mezelf erop dat ik extra let op haar gedrag: meteen bij binnenkomst loopt ze naar de box waar de baby in ligt, mompelt ondertussen nog iets van 'Goedemiddag, hoe gaat het?', maar lijkt helemaal niet geïnteresseerd in het antwoord. Ze tilt de baby uit de box en gaat met het kind op de bank zitten. De kraamvrouw kijkt me overrompeld aan.

'Dit wilde je toch zelf?'

Ik voel me wat ongemakkelijk, dus ik loop naar de keuken om voor de twee zussen een kop thee te zetten. Ik hoor moeder vertellen dat ze moe is en weinig heeft geslapen. Ook vertelt ze haar zus dat het daarbeneden beurs voelt.

De zus toont weinig medeleven. 'Maar dit wilde je toch zelf?', zegt ze. 'Hier heb je zo lang op gewacht. Niet zo klagen hoor!' Ze lacht erbij, alsof ze een grapje maakt, maar ik zie aan de moeder dat het haar wat doet. Ze zegt weinig meer en kijkt in stilte toe hoe haar zus de baby vasthoudt.

Als het tijd is om de luier te verschonen, wil zij dat per se doen. 'Ik doe het wel, ik heb haar toch al vast!' Zelfs de kraamheer, die heel zachtaardig is en tegen niemand in durft te gaan, stuurt ze weg als die aangeeft zijn dochter te willen verschonen.

Kraamtranen

Ook op dag drie en vier staat de zus op de stoep, weer met hetzelfde vervelende gedrag. Op dag vijf komen bij moeder de kraamtranen. 'Ik wil niet dat ze vandaag weer komt', zegt ze eerlijk. 'Die gemene opmerkingen en dat gedrag van haar: ik ben er klaar mee', snikt ze.

Tijdens ons ontbijt vraag ik haar wat ze wil. Als haar zus straks weer komt, moet ik haar dan wegsturen? Ik zie dat ze twijfelt. 'Nee, dat hoeft niet. Ze is mijn zus en mijn dochters peettante. Ik kan het niet maken om haar niet binnen te laten.'

Lees ook: Kraamtranen en babyblues: hoe ga je ermee om?

Kraamvisite wegsturen

Zoals alle dagen hiervoor staat haar zus tegen twaalven op de stoep. Al binnen twee minuten maakt ze een gemene opmerking richting de kraamvrouw. 'Wat zie jij er slecht uit! Heb je gehuild ofzo? Niet zo veel huilen hoor, dat voelt de baby en die wordt dan ook verdrietig', ratelt ze. 'Geef haar maar aan mij, want aan een huilende moeder heeft ze weinig.'

De kraamvrouw breekt. Ze zat al niet lekker in haar vel en haar zus maakt het er niet beter op. Dan doe ik iets wat ik nog nooit eerder heb gedaan: kraamvisite de deur wijzen. Maar ik ben het gedrag van haar jaloerse zus zo zat, dat ik haar wegstuur.

Eindelijk genieten

'Ik denk dat het tijd is dat je gaat', zeg ik eerst op rustige toon. Als ik haar uitleg dat haar zus last heeft van haar gedrag, kijkt ze me geïrriteerd aan. Ze briest: 'Ik ben de baby's peettante! Je kunt me niet wegsturen. Wie denk je wel dat je bent?' Dan ontplof ik. 'Jij gaat nú weg!' Gelukkig doet ze wat ik van haar vraag. Ik voel me ergens rot dat ik mijn boosheid niet kon inhouden, maar de kraamvrouw bedankt me.

De rest van de kraamweek zie ik haar zus niet meer. Het zijn fijne dagen, zonder stress en spanning en dat zie ik ook aan de moeder. Ik zie haar eindelijk écht genieten van de baby.'