Thuisbevalling
"Heb je al nagedacht over je bevalling?" vroeg de verloskundige bij een van de eerste afspraken. Dat had ik niet, maar thuis bevallen leek me wel wat. Ik zag het gewoon wel voor me. Geen gedoe met naar het ziekenhuis gaan (en terug met zo'n hummeltje in de Maxi-Cosi), muziek aan, kaarsjes ook en iets bijzonders ervan maken. Maar mijn Hein (twee ziekenhuisartsen als ouders) zag dat toch anders. Hoe moest de ambulance in ons autovrije straatje komen als er toch complicaties optraden? En hoe zouden ze een brancard van onze steile trap moeten krijgen? Daar ging mijn romantische beeld van de thuisbevalling.
Opties genoeg
Toen ik me er wat verder in ging verdiepen, bleek dat ik naast thuis of in het ziekenhuis nog duizend opties had. In bad, op een kruk, onder hypnose, in een kraamhotel, met pijnbestrijding, met een doula en ga zo maar door.
Winning team
Mijn bevalkoffertje stond braaf onder de kapstok toen ik in de vroege ochtend met drie centimeter ontsluiting naar het ziekenhuis vertrok. En ik moet zeggen: het ziekenhuis beviel echt top. De kraamkamer zou je bijna gezellig kunnen noemen, complicaties bleven gelukkig uit en na een paar uurtjes weeën opvangen en drie keer persen op een baarkruk was onze lieve Feike er. En omdat je een winning team nou eenmaal nooit moet veranderen, beviel ik ook van mijn andere jongens in het ziekenhuis. Maar goed, tot zover mijn bevalavonturen. We krijgen op de redactie zo veel mooie verhalen binnen, dat we het zonde vonden om ze niet te bundelen en met je te delen. Onze bevalspecial, met meer dan dertig bevalverhalen, ligt nu in de winkel.
