'Kracht- en circuittraining, rocycle, yoga, pilates. Ik was altijd gek op sporten, deed het wel vier keer per week. Heerlijk vond ik het ook als ik tijdens het wandelen mijn doel van 10.000 stappen op een dag haalde. Sporten was voor mij altijd een uitlaatklep.
Ook tijdens de zwangerschap bleef ik actief, ondanks dat ik vrij vroeg last kreeg van mijn onderrug. Omdat ik bang was dat het erger zou worden, ben ik rond week achttien preventief naar een bekkenfysiotherapeut gegaan.
Die gaf aan: 'Het is daar week, je bent zwanger. Dit hoort erbij en er is weinig aan te doen'. We spraken af om elkaar zes weken na de bevalling weer te zien om te bekijken of ik weer kon gaan sporten.
Lees ook: Wanneer ga je naar bekkenfysiotherapie?
Zware bevalling
Met 40 weken + 1 is onze zoon geboren. Het was een lange bevalling van 26 uur. De ontsluiting vorderde maar langzaam, ik heb gigantisch lang weeën moeten wegpuffen en ik had een subtotaalruptuur. Toch kijk ik er niet met een naar gevoel op terug, want onze zoon is gezond ter wereld gekomen.
De eerste dagen na de bevalling waren zwaar. Ik kon niet zelf uit bed komen en moest met hulp naar het toilet. Na een week mochten we naar buiten, maar dat lukte me niet want ik had nog te veel pijn. Ik was al blij dat ik de trap af kon naar beneden om te eten.
Kleine stapjes
Onze zoon was 2,5 week oud toen we voor het eerst naar buiten gingen voor een klein rondje. Ik probeerde zo normaal mogelijk te lopen, maar het voelde niet comfortabel. Zal wel normaal zijn, dacht ik.
Maar ik vond het fijn om buiten te zijn en probeerde steeds een stukje verder te lopen. Wel moest ik altijd de duwstang van de kinderwagen vasthouden.
Lees ook: Alles over je bekken en pijn tijdens de zwangerschap
Slappe spier
Bij de geplande controleafspraak bij de bekkenfysio vertelde ik haar dat ik last had van mijn bekkenbodem. Als ik een dag veel had gewandeld of veel in huis had gedaan, voelde het zwaar. Alsof er een baksteen tussen mijn benen hing.
Na een inwendig onderzoek was haar conclusie dat mijn bekkenbodemspier helemaal slap was. Er zat geen kracht meer in. 'Dat moet terugkomen, want anders blijf je de klachten houden', zei ze.
Aanspannen en ontspannen
Ik schrok, want ik wist niet dat het zo erg was. Ik ging ernaartoe in de hoop dat ze zou zeggen dat ik weer mocht gaan sporten. Maar, zo zei ze: 'Het enige wat je mag trainen is je bekkenbodem'.
In totaal ben ik vijf keer bij haar geweest, eens in de twee weken. Elke keer kreeg ik oefeningen van haar mee waarbij ik mijn bekkenbodem steeds moest aanspannen en dan weer ontspannen. Stapsgewijs ging het iets beter, maar ik raakte ook gefrustreerd: ik oefende me suf, maar het lukte me nog steeds niet om lange wandelingen te maken. Ook lang zitten gaf ongemak.
Lees ook: Bekkenbodemspieren trainen: zó doe je dat
Verdriet
Ik genoot van onze zoon, maar ik werd ook verdrietig van de situatie. Ik had nog steeds dat mooie plaatje in mijn hoofd van lange wandelingen en vond het lastig dat de realiteit anders was. Ik wist ook niet wanneer het dan wel beter zou gaan.
Ik heb mezelf vaak in de vingers gesneden door dingen toch te proberen om te zien hoe ver ik kon gaan. We hebben in de buurt een kinderboerderij. Leuk voor onze zoon om de dieren te zien, dacht ik dan bijvoorbeeld. Ik heb steeds mijn grenzen verlegd.
Second opinion
Het einde van mijn verlof naderde. Omdat de behandelingen bij de eerste fysio me niet hadden opgeleverd waar ik op had gehoopt, ging ik naar een andere specialist voor een second opinion. Deze constateerde hetzelfde: een slappe spier. Ik kreeg weer oefeningen, maar na vijf behandelingen had ik weer niet het gewenste resultaat.
Via via kwam ik terecht bij een osteopaat die vaginaal en rectaal onderzoek deed. Zij concludeerde een kleine scheefstand in mijn bekken én een scheef stuitje. Ik was blij dat zij iets vond, het gaf me weer hoop. Met bepaalde inwendige bewegingen zette ze druk op mijn stuitje in de hoop die recht te krijgen. Het was niet prettig, maar het gaf wel verlichting.
Osteopathie is een alternatieve geneeswijze, de reguliere geneeskunde ziet osteopathie niet als wetenschappelijk bewezen effectief. Meer lezen over osteopathie rond de zwangerschap
Genieten
Vlak daarna gingen we met schoonfamilie een weekend weg naar Limburg. Ik zag op tegen de autorit van tweeënhalf uur, maar de reis verliep goed. Sterker nog: ik heb het hele weekend kunnen genieten, zonder pijnklachten.
Omdat ik me goed voelde, ben ik weer gaan sporten: van die lessen speciaal voor moeders die net zijn bevallen. Ik vertelde de instructrice over de klachten die ik had en vertrouwde op haar expertise.
Terugval
Na het sporten kreeg ik een terugval. De pijn kwam heftiger terug. Zes maanden na de bevalling was ik weer terug bij af. Het sportabonnement heb ik stopgezet.
Een hele dag alleen voor onze zoon zorgen, was op sommige dagen zwaar en ik had hulp nodig van mijn moeder en schoonmoeder. Ik vond het lastig dat het me niet lukte om een hele dag alleen voor mijn kind te zorgen.
Mentaal voelde ik me steeds slechter. Ik vond het lastig te accepteren dat ik in deze situatie zat en voelde me schuldig naar ons kind toe.
Lees ook: Sporten na de bevalling: wanneer en hoe begin je weer?
Knopen
Inmiddels ga ik al een tijd naar een nieuwe bekkenbodemtherapeut, het is alweer nummer drie. Volgens haar heb ik door de lange bevalling triggerpoints, knopen, in mijn bekkenbodemspier die klachten geven.
De focus ligt nu op het wegmasseren van die knopen, dat was bij de eerste twee fysiotherapeuten niet het geval. Het masseren gebeurt inwendig en geeft veel pijn, maar het is wel nodig. Eerst de knopen eruit en dan kan ik weer langzaam kracht gaan opbouwen.
Het maximaal haalbare
Het gaat nu wat beter met me, maar ik ben er nog niet. Ik kan nog steeds niet langer dan een uur klachtenvrij wandelen. En ik mis daarnaast nog veel dingen die ik voorheen wel deed, zoals uit eten gaan, sporten of met vriendinnen naar feestjes.
Het allerergste vind ik dat ik op sommige dagen niet volledig zelf voor mijn zoon kan zorgen en weinig leuks kan ondernemen met mijn gezin. Ik moet over alles nadenken of het wel gaat, een simpel uitje naar de kinderboerderij is soms het maximaal haalbare die dag.
Lees ook: Marielle: 'De bevalling had veel schade aangericht, tampons vielen er gewoon weer uit'
Hulp
Een psycholoog helpt mij om de situatie te kunnen verdragen. Ik heb veel angst ontwikkeld voor zitten omdat het veel pijnklachten geeft. Dankzij hulp van de psycholoog krijg ik wat meer rust in mijn hoofd.
Mijn partner ziet alles met lede ogen aan. Voor hem is deze situatie natuurlijk ook moeilijk. Hij had het allemaal ook liever anders gezien en toch hoor ik hem nooit klagen. Hij neemt met veel liefde en plezier voor een groot deel van de zorg voor ons kind op zich en daar ben ik hem heel dankbaar voor.
Binnenkort gaan we op vakantie met z'n drieën. Mijn grote wens is dat de pijn niet de overhand krijgt en dat we echt samen kunnen genieten.
Vertrouwen
Mijn nieuwe fysiotherapeut geeft mij het vertrouwen dat de pijn op een dag weg is, maar ik weet dat het een langzaam proces is. Ondertussen probeer ik te genieten van de kleine dingen.
Dat lukt gelukkig vaker wel dan niet. Onze zoon is een lieve en vrolijke dreumes en ik vind het geweldig om zijn moeder te zijn.'
