Vraag: 'Mijn zoon (5) weigert zijn pasgeboren zusje (4 maanden) te accepteren. Hij is jaloers, boos en wil niets met haar te maken hebben. Soms zegt hij zelfs dat hij haar stom vindt of dat ze weg moet. Heeft iemand een soortgelijke situatie meegemaakt? Wat hielp bij jullie?'
Tijd geven
Antwoord 1: 'Na vier maanden vroeg mijn zoon of de baby niet bij oma kon blijven. Nu is ze bijna 2 en hij bijna 6, en spelen ze gezellig samen. We hebben het de tijd gegeven, geprobeerd hen bij elkaar te betrekken en veel begrip getoond.'
Stap voor stap
A2: 'Onze oudste was 3,5 jaar toen de jongste werd geboren. Hij was erg boos en gefrustreerd, wat zich uitte in schreeuwen en huilen. Wat hielp was je handen vrij hebben als hij thuiskwam. Elke dag een moment met volledige aandacht voor hem, en af en toe een dagje samen op stap. Het wordt echt beter; het heeft gewoon tijd nodig. Inmiddels is de jongste 2 en zijn ze echt de beste vrienden.'
Lees ook: Wat doet de rivaliteit tussen broer en zus met de ontwikkeling van een kind?
Ruimte voor de oudste
A3: 'Ik probeerde in de eerste maanden er zoveel mogelijk voor te zorgen dat ik de baby niet bij me droeg wanneer de oudste thuiskwam of gewoon de kamer binnenkwam. Ook zei (of zeg) ik vaak tegen haar: 'Kijk nou eens hoe goed jouw broer dit oplost, wat doet hij dat goed!' Ik liet haar vaak wachten en benoemde dat ook heel expliciet: 'Nee zusje, even wachten, ik help nu even je broer. Jij bent zo aan de beurt'.'
Pas je woordgebruik aan
A4: 'Pas je woordgebruik aan: zeg in plaats van 'Ik kan nu even niet, want ik heb je zusje vast', bijvoorbeeld 'Ik maak even mijn handen vrij om met je te spelen!' Zo krijgt de baby niet 'de schuld' van de verminderde aandacht. Het helpt ook om je oudste erbij te betrekken – zelfs iets eenvoudigs als een draai aan de jungle gym kun je overdreven enthousiast complimenteren.'
