Een buik vol met Aranka van der Voorden: 'We gingen losjes om met onze natuurlijke anticonceptiemethode'

'Ik heb altijd gezegd dat ik nog graag een dochter wil. Maar of ik ook een derde baby wilde, daar was ik nog niet helemaal over uit. Alle babyspullen van de jongens hadden we allang weggedaan, maar ik hield ergens toch een deurtje open.

Robbert en ik gebruiken een natuurlijke anticonceptiemethode, en toen we even wat losjes omgingen met de regels en ik mogelijk zwanger kon zijn, heb ik toch noodanticonceptie gehaald.

Lees ook: Alles over hormoonvrije anticonceptie

Enorm verbaasd

Toen ik vervolgens zag dat mijn temperatuur hoog bleef, heb ik gelijk een vroege test gedaan: ik bleek zwanger. Allebei waren we enorm verbaasd. Het kind lijkt verwekt buiten de vruchtbare periode, en door de anticonceptie heen. Ongelofelijk!

Al heel snel werd ik enorm ziek. Ik ben voor een vroege pretecho gegaan, een inwendige, omdat ik zeker wilde weten dat het geen twee baby's waren. Want dat zou toch echt op z'n minst een nieuwe auto betekenen. 'Graaf maar, ik wil het honderd procent zeker weten', zei ik tegen de echoscopist. Het bleek er één, pfiew.

Lees ook: 6 verkoelende tips voor als je zwanger bent in de zomer

Onderweg overgeven

De eerste maanden heb ik enorm veel overgegeven. Ik bracht zoveel mogelijk van de dag horizontaal door. Als ik de jongens ophaalde van school, kotste ik minstens één keer onderweg. Ik heb medicijnen gekregen, en dat hielp gelukkig, anders was ik minstens tien keer per dag aan het kotsen.

We hebben het dan ook al heel snel aan de jongens verteld, want ik kon het amper verborgen houden. Gelukkig konden mijn moeder en schoonmoeder veel extra inspringen en kon ik als ondernemer minder gaan werken.

Overleven

Ik ben klein en heb mijn vorige zwangerschappen niet ervaren als de fijnste periodes van mijn leven. In combinatie met de misselijkheid en het overgeven vind ik het wederom best zwaar. Ik snap eigenlijk niet hoe ik de eerste weken heb overleefd. Mijn buik deed zoveel pijn van het overgeven.

Ik ben nu sinds een week gestopt met de medicatie, maar als ik heel moe ben of een drukke dag heb gehad word ik nog erg misselijk. Het sluimert op de achtergrond. De oudste snapt het gelukkig helemaal, en als ik hem ergens mee moet helpen, begrijpt hij dat hij dan even naar mij toe moet komen, zodat ik hem liggend kan helpen.

Lees ook: Zwangerschapsmisselijkheid: wat helpt echt?

Een meisje

Ik wilde altijd al een dochter, maar toen ik eenmaal zwanger bleek verdween dat een beetje. Ik vond het vooral belangrijk dat het kind gezond was. Mijn twee jongens zijn fantastisch, dus dit kind zou dat dan ook heus zijn. Maar toen we hoorden dat het een meisje was, was ik heel erg blij.

Ik had al wel het vermoeden dat het een meisje was. Ik zei tegen mijn vriend: 'Deze is door de morning-afterpil heen gekomen, dat is echt geen jongen, maar sowieso een meisje'.

Een grotbevalling?

Ik heb twee heel verschillende bevallingen gehad: de eerste ging heel snel (vier uur) en vond in het ziekenhuis plaats, maar ik heb toen wel twee uur moeten persen en daarbij mocht ik hem de eerste 24 uur niet vasthouden. Dat vond ik heel naar.

Bij de tweede zei ik: 'Het maakt me niet uit wat er gebeurt, al moet ik bevallen in een grot, ik ga niet naar het ziekenhuis'. Best tricky achteraf, want we woonden toen tweehoog, en als je dan nog naar het ziekenhuis moet, had ik uit het raam getakeld moeten worden door de brandweer. Het ging gelukkig goed, al duurde het bijna een dag.

Ik wil deze keer graag naar een geboortecentrum. Ik weet dat ik mijn grenzen deze keer goed kan aangeven, en heb een doula ingehuurd die er voor me kan zijn.

Lees ook: Een doula bij de bevalling: wat doet ze voor jou?

Nesteldrang

Alle babyspullen, op een draagzak, wat hydrofiele doeken en een co-sleeper na die ik uitleende aan vriendinnen, hadden we dus al weggedaan. Ik ben langzaamaan nieuwe dingen aan het bestellen. De commode kwam gisteren binnen.

De speelkamer van de jongens wordt de babykamer. Die is nu nog groen en ik wil 'm graag verven, maar daar is mijn zoon het niet mee eens. Ik ben nog aan het onderhandelen met hem of ik het dan wel mag behangen.

Mama's kiezen de naam

Ik heb al een truitje gekocht met de naam van onze baby erop. Mijn man zit nog met een andere naam, maar hij weet ook dat als ik eenmaal bevallen ben, ik het voor het zeggen heb. Daar is Lennon het mee eens.

'Het is mama's baby, dus zij mag de naam kiezen', heeft hij gezegd. Mocht de naam toch niet passend voelen na de geboorte, hebben we nog een back-up naam. Ik kan altijd nog een ander truitje bestellen.'