Een buik vol met Hilke Zuithof: 'Het geslacht blijft een verrassing, ook de babykamer is genderneutraal'

'Zwanger worden van mijn tweede dochter ging niet vanzelf. Ik heb vier miskramen gehad, en dat hakt er behoorlijk in. Toen ik ineens zwanger bleek van ons derde kind, was dat dan ook een enorme verrassing. Ik moest echt even wennen aan het idee dat ik weer zwanger was, ook al is dit kind heel erg gewenst.

Onverwacht cadeau

Ik kom uit een gezin met drie kinderen en Don ook. We hebben allebei een fijne jeugd gehad met onze broers en zus, en toen ik moeder werd van onze eerste dochter voelde ik meteen: dit is wie ik ben, dit past bij mij. Een groot gezin was altijd al een droom, maar je hebt dat niet in eigen hand. Daarom voelt deze derde zwangerschap, juist omdat het onverwacht was, echt als een cadeau. Ik geloof ook dat dit kind ons gezin compleet gaat maken.

Qua zwangerschap voel ik me gelukkig goed, net als bij de eerste twee. Alleen bij mijn tweede droeg ik wat meer zorgen mee, omdat ik toen nog zo dicht bij de miskramen zat. Nu ben ik 37 weken zwanger en merk ik dat het fysiek zwaarder wordt. Niet gek natuurlijk, met twee kleintjes die rondrennen.

Lees ook: De derde bleek een tweeling, en nu krijgt Carlijn (31) ondanks een spiraal nog een vijfde kind

De meiden meenemen in de verrassing

We hebben bewust even gewacht voordat we de zwangerschap met de meiden deelden. Ik wilde eerst zelf wennen en ook zekerheid hebben dat het goed zat. Met vijftien weken planden we een pretecho en namen we mijn dochters mee. Ze mochten pas binnenkomen nadat de echo klaar was, zodat ik met een gerust hart kon laten zien dat alles goed was.

Onze oudste had natuurlijk al in de gaten dat er iets speelde, maar ze was toch heel verrast. Diezelfde avond vroeg ze minstens vijf keer of het wel écht waar was. Ze was zó blij. We zijn meteen met z'n allen uit eten gegaan om het te vieren. Vayen was toen pas 1,5, dus die kreeg er nog niet veel van mee.

Alles genderneutraal

Het geslacht blijft een verrassing. We hebben alles genderneutraal gehouden, zelfs de babykamer die net af is. We hebben een jongens- én een meisjesnaam klaar, en ook al twee geboortekaartjes. De jongensnaam hadden we zo gevonden, de meisjesnaam was wat lastiger.

Vrienden grapten dat dat misschien een teken is: alsof ik eigenlijk al weet dat het een jongetje wordt. Maar ik heb totaal geen voorgevoel. En ook geen voorkeur wat dat betreft.

Lees ook: Als aanstaande ouders een voorkeur hebben, dan is dat meestal voor een meisje

Met de TENS

Mijn eerste bevalling duurde vijftien uur en daarbij kreeg ik remifentanil (een morfinepompje) tegen de pijn. Ik had wel het idee dat Candice daar last van had: ze was misselijk en spuugde. De tweede bevalling ging razendsnel – in 3,5 uur was ze er - en toen was er geen tijd voor pijnstilling. Dat vond ik eigenlijk heel prettig.

Deze keer wil ik weer graag in het ziekenhuis bevallen, en het liefst zonder medische pijnbestrijding. Omdat ik beide keren heftige rugweeën had, heb ik wel een TENS-apparaat gehuurd. Hopelijk gaat dat me straks helpen.'

Lees ook: Kraamwerk: 'Zijn vrouw is net bevallen en de vader heeft het al over een tweede'