'Ik heb altijd een kinderwens gehad', vertelt Carlijn. 'Toch was het mijn man die eerder de behoefte voelde om eraan te beginnen. Ik wilde wachten, rond mijn 23e voelde het als de juiste tijd. Ik stopte met de pil en binnen de kortste keren was ik zwanger.'
Haar eerste zwangerschap verloopt nagenoeg vlekkeloos. 'Natuurlijk had ik wat kwaaltjes, waaronder vermoeidheid, maar verder was het heel fijn. Met 37 weken werd onze eerste zoon geboren. Zijn komst had een grote impact op mijn leven, ik vond het intens dat alles veranderde en dat ik het een en ander moest opgeven. Met de tijd raakte ik eraan gewend.'
Nog geen jaar later is Carlijn opnieuw zwanger. 'Het was gepland, we wisten altijd dat we het niet bij één kind wilden houden. Ook tijdens deze zwangerschap voelde ik me goed. Toen onze dochter geboren werd, ging het hartstikke soepel; van één naar twee kinderen is even schakelen, maar we hadden er geen moeite mee.'
Lees ook: 17x dingen die je herkent als je 'jong' moeder bent geworden
De derde
Vier jaar lang heeft Carlijn een gezin van vier. 'We twijfelden over een derde, maar wilden ook genieten van onze twee kinderen. Op een gegeven moment besloten we om ons gezin compleet te maken met nog één baby, de laatste.
Ik kwam er vroeg achter dat ik opnieuw in verwachting was. Op de dag voor mijn eerste afspraak met de verloskundige had ik het gevoel dat er iets was. Ik was bang dat het niet goed zou zijn, een geval dat ik bij eerdere zwangerschappen nooit had gehad. Vlak voor de echo was ik zenuwachtig.
Plus één
Gelukkig liet de verloskundige meteen weten dat ze een hartje zag kloppen. Ik voelde opluchting tot ze lang stil bleef. Of ze ook even vaginaal mocht kijken? Ik vond het prima, al had ik dit bij eerdere zwangerschappen nooit gehad. 'Ik moet jullie wat vertellen', begon ze.
Nog voordat ze haar zin kon afmaken, zei mijn man: 'Het zijn er toch geen twee?' Wel dus. Dát hadden we niet zien aankomen. Terwijl mijn man in de stoel zakte, barstte ik in tranen uit – van de shock en spanning. Meteen daarna gingen mijn gedachten alle kanten op: we gaan niet van twee naar drie, maar naar vier kinderen. Het was overweldigend.'
Tweelingtransfusiesyndroom
In tegenstelling tot haar eerdere zwangerschappen ging het bij de tweeling minder soepel. Niet alleen had Carlijn enorm last van haar lichaam – zo kon ze met 17 weken al bijna niet meer lopen – maar er bleek ook sprake te zijn van tweelingtransfusiesyndroom (TTS), waarbij eeneiige tweelingen die een placenta delen een verstoring in de bloedstroom ervaren.
Met een succesvolle laserbehandeling werd dit verholpen. 'Mede door TTS was het geen onbezorgde zwangerschap', benadrukt Carlijn. Met dertig weken begon ze scheutjes vruchtwater te verliezen, waarna ze volledige bedrust moest houden – eerst in een academisch ziekenhuis en later in een ziekenhuis dichter bij huis. Met 33 weken werden haar dochters geboren.
Lees ook: Een buik vol met Dyonne Bakker: 'Ons huis is te klein voor een tweeling'
Spiraal
Carlijn wist het zeker: dit was haar laatste zwangerschap. Na de bevalling liet ze een hormoonspiraal plaatsen. 'Na alles wat ik had meegemaakt, dacht ik: dit nooit meer. Na de zwangerschap werd ik nooit meer helemaal mezelf, dus toen ik last kreeg van vermoeidheid zag ik er geen kwaad in. Om te checken of dit door hormonen van de spiraal kon komen, nam ik contact op met de huisarts. Er werden onderzoeken gedaan – de uitslagen waren allemaal goed.'
De vermoeidheid verdwijnt niet en een paar weken later constateert Carlijn in de spiegel dat ze voller is dan normaal. 'Toen ik ook een bepaalde druk op mijn schaambot voelde, besloot ik een zwangerschapstest te doen. Tot mijn verbazing was de test positief. Ik was overstuur. In mijn hoofd was het hoofdstuk 'kinderen krijgen' afgesloten. Ik had vier gezonde kinderen, mijn gezin was compleet.'
Tranen
Bij de verloskundige komt Carlijn erachter dat ze al 17 weken zwanger was. 'Het is zó bizar om dit nieuws te horen als je er totaal niet op ingesteld bent. Ja, er zijn tranen gevloeid. Het idee van vijf kinderen is wennen, maar ze is hartstikke welkom.
Onze dochter komt in een warme familie terecht, maar mentaal blijft het soms pittig. Ik weet niet goed wat me straks te wachten staat en hoe we het allemaal moeten doen met nog een mini erbij.'
Lees ook: Kraamwerk: 'Zijn vrouw is net bevallen en de vader heeft het al over een tweede'
Toekomst
Carlijn is in september 2025 uitgerekend. Hoe de gezinsdynamiek zal veranderen en wat de toekomst zal brengen, kan de jonge moeder niet zeggen. 'Ik hoop dat alle kinderen onze liefde mogen ervaren, in gelijke mate. Ik ben begin dertig met vijf kinderen en hartstikke trots dat ik jong moeder ben geworden.'
