'Mijn broertje en ik schelen tien jaar. Dus toen ik op mijn 19e van Celeste beviel, wist ik al goed hoe je een baby moet verzorgen. Het is maar een baby, hoe moeilijk kan het zijn, dacht ik.
Mijn vriend Ferdinand had al met zijn werk geregeld dat hij vrij kon nemen zodra de baby geboren was, ook daarom was de hulp van een kraamverzorgende voor ons helemaal niet nodig. Bovendien heb ik een goede band met mijn moeder, zus en tantes. Hun hulp kan ik, mocht dat écht nodig zijn, altijd inschakelen.
Lees ook: Vraag hulp en 9 andere goede voornemens die elke aanstaande ouder zou moeten hebben
Geen plicht
Ik voelde aan alles: wij hebben geen kraamzorg nodig. Maar ja, iedereen doet het, dus wij hebben ons er toen ook maar voor aangemeld. Wel maar voor 24 uur verdeeld over zeven dagen, want dat vonden we echt meer dan genoeg. Ook na de geboorte van Rhodée (10) en Isabel (7) kwam voor hetzelfde aantal uur een kraamverzorgende bij ons thuis.
Ik heb niets tegen kraamzorg: mijn oma en zus zijn kraamverzorgenden geweest en het is mooi dat ze er zijn, mócht je ze nodig hebben. De kraamverzorgenden die bij ons thuis zijn geweest, zijn allemaal schatten maar persoonlijk heb ik weinig aan hen gehad.
Lees ook: 97 procent van de ouders wil kraamzorg behouden: 'Ze voelde wat ik nodig had en gaf ons zelfvertrouwen'
Zweetsnor
Met de eerste belandde ik in een discussie omdat ze Celeste met een mutsje op in bed had gelegd. Het was superwarm, de mussen vielen van het dak en mijn baby lag met een zweetsnor in bed.
Na de geboorte van onze tweede dochter Rhodée, die is geboren via een keizersnede, kreeg ik bijna ruzie met de kraamverzorgende omdat ze het er niet mee eens was dat ik in bad ging, vanwege de buikwond. Maar van het ziekenhuis had ik toch echt een brief meegekregen waarin staat dat ik af en toe, niet te lang, in bad mocht.
Lees ook: De kraamverzorgster bevalt niet, wat nu?
Strijd
Kraamzorg in Nederland is een recht, maar géén plicht. Wat ik zo raar vind: geef je als ouder aan dat je er geen gebruik van wilt maken, dan is mijn ervaring dat daar heel moeilijk over gedaan wordt.
Toen ik in verwachting was van Luciën (1), hebben mijn vriend en ik heel duidelijk de keuze gemaakt om er geen gebruik van te maken. Voor mijn gevoel heb ik daar echt voor moeten strijden. Alsof ik moest bewijzen dat we het heus wel zouden overleven zonder kraamzorg.
Onze rubriek Kraamwerk is favoriet bij veel lezers. In ons dossier lees je alle afleveringen bij elkaar. Liever op papier? Dat kan! De bijzonderste afleveringen zijn gebundeld in een boek.
Vertrouwen
Ik was tien weken zwanger toen de verloskundige ons vroeg of we al kraamzorg hadden geregeld. Toen ik antwoordde dat we dat niet wilden, probeerde ze ons op andere gedachten te brengen. 'Wie doet dan de controles?', vroeg ze. 'Ik. Dit is ons vierde kind, ik weet inmiddels wel hoe het werkt', antwoordde ik.
Daar werd niet erg positief op gereageerd. Het leek alsof ze dacht dat ik de gezondheid en veiligheid van mij en mijn kind niet belangrijk vond. De verloskundige zei het niet letterlijk, maar ze liet wel doorschemeren dat ze zich verantwoordelijk voelde voor de gezondheid van mij en Luciën. Maar ik was heel vastberaden en vertrouw op mijzelf.
Lees ook: Na de bevalling: de vierde fase (het natijdperk)
De kriebels
Kraamverzorgende is een mooi beroep, maar ik ben van mening dat het niet van levensbelang is. Zo wordt het soms wel gebracht. Ik kan zelf wel de kraamcontroles bij een baby doen. En ik weet heus wel hoe je een baby in bad doet. Luciën is trouwens voor het eerst in bad geweest toen hij zes dagen oud was. De meeste baby's gaan al op dag drie in bad, maar dat vond ik niet nodig. Ik wilde Luciëns huidsmeerlaag zo lang mogelijk laten zitten.
Mijn temperatuur meten en de stand van mijn baarmoeder controleren, lukt me ook zelf. Wat de huishoudelijke taken betreft: het zal voor veel mensen best prettig zijn als iemand de afwas doet, maar ik krijg er echt de kriebels van als iemand me vraagt waar de theedoeken liggen. Dan moet ik gaan nadenken: liggen die nou in de linkerkast op de tweede plank of op de derde plank?
Lees ook: Wat doet een kraamverzorgster (en wat niet)?
Bubbel
Ik ben heus niet mensenvreemd: ik ben sociaal en het is bij ons altijd een zoete inval. Maar het ongemakkelijke gevoel begint 's ochtends al. Weet ik dat de kraamverzorgende om 08.30 uur komt, dan zit ik een half uur daarvoor al klaar.
Had ik maar eerder durven kiezen om géén gebruik van kraamzorg te maken. Ik denk dat ik van de kraamweken bij mijn drie oudste kinderen veel meer had genoten als er geen kraamverzorgende bij was geweest. Dan had ik veel meer in een fijne bubbel gezeten met mijn gezin.
Baby op komst
Ons vijfde kind, een meisje, is nu op komst. Ferdinand en ik doen de kraamweek opnieuw zonder kraamverzorgende. We gaan alles zelf doen. De oudsten helpen in het huishouden. Celeste, Rhodée en Isabel zijn oud genoeg om wat huishoudelijke klusjes op te pakken zoals de hond uitlaten, dat scheelt.
Ik zou niet weten wat ik een hele week moet doen met een kraamverzorgende in huis. Ik kijk ernaar uit om straks met mijn gezin te genieten als de baby er is. Ik zie al voor me hoe de kinderen uit school komen en hun pasgeboren zusje een kus geven. Zonder vreemde erbij.'
Lees ook: Zo schrijf je een kraamplan
