Lizzy (31, dialyseverpleegkundige) woont met Melvin (45, zelfstandig ondernemer) en hun dochter Zoé (2,5) in Amsterdam. Lizzy is 32 weken zwanger van de tweede: een meisje.
Dansen
'Bij ons staat er altijd zachtjes muziek aan op de achtergrond. Melvin en ik hebben elkaar negen jaar geleden leren kennen op een festival. Voordat Zoé er was, en voor corona, ging ik een paar keer per jaar naar een festival: techno, r&b.
Zoé heeft ook onze muzieksmaak te pakken, van kleins af aan houdt ze van dansen en deuntjes. We hebben samen twee cursussen muziek op schoot gedaan en ze zit nu op peuterdans. Laatste vroeg ze: "Mag ik mijn zusje straks leren dansen?"
Met z'n vieren
Nu mijn buik steeds dikker wordt, is ze meer bezig met dat er een baby in aantocht is. Ze speelt moedertje, met haar pop Stella. Die legt ze op bed, geeft ze een flesje en ook Stella krijgt een schone luier. Als ik de baby voel bewegen, leg ik Zoés hand op mijn buik, dan zie je haar ogen stralen.
Ik kijk ernaar uit dat we over een paar maanden met z'n vieren zijn, maar vind het ook spannend. Hoe zal dat gaan met twee? Ik hecht er veel waarde aan om soms dingen zelfstandig te doen, zonder de kinderen. Even de Lizzy zijn die ik was voordat ik moeder werd. Hoe flexibel ben ik straks nog?
Tijd voor mezelf
Melvin en ik proberen nu een keer per maand samen uit eten te gaan, ik doe nog regelmatig dingen met mijn vriendinnen en soms alleen, zoals een zwangerschapsmassage. Dat duurt maar een uur, maar ik heb wel even een moment voor mezelf. Zal ik me sneller bezwaard voelen als ik een dagje iets leuks wil doen en twee kinderen achterlaat bij Melvin? Het lijkt me toch zwaarder.
Melvin maakt zich daar minder druk om. Omdat ik nu weet hoeveel tijd en energie het kost en welke verantwoordelijkheid een kind met zich meebrengt, kan ik minder denken: ik zie het dan wel.
Wakker worden
Drie ochtenden in de week sluip ik om kwart voor zeven het huis uit om te gaan werken in het ziekenhuis. Meestal slaapt Zoé dan nog. Op de andere dagen is zij mijn wekker. We proberen haar nu te leren dat ze zelf uit bed gaat en naar ons toe komt. "Jij vindt het toch ook fijn om rustig wakker te worden?" leggen we dan uit. Zelf kan ze soms chagrijnig wakker worden, dus ze snapt dat wij ook liever niet met onze slaaphoofden naar haar kamer sjokken.
Dat rustig wakker worden duurt overigens nooit lang, want Zoé heeft al snel weer vrolijke energie. We wonen op de tweede verdieping in een appartement en gaan op de dagen dat ze niet op de opvang zit altijd twee keer per dag naar buiten. Naar de speeltuin, wandelen. Wil ze dan nog meer bewegen, dan gaat ze steppen op de galerij. Of we dansen samen.
Tijdens de lockdown miste ik het wel, even ergens naartoe gaan om te dansen. Dan zette ik de muziek aan en dansten we met z'n drieën door de woonkamer. En soms alleen. Was ik even lekker met mijn hoofd op een festival.'
Dit artikel is eerder verschenen in Ouders van Nu Magazine.
Artikelen van Ouders van Nu ontvangen in je mailbox?Schrijf je in voor onze nieuwsbrief.
