Dromen zijn bedrog: 7x momenten met je kind die in het echt toch wat tegenvallen

1. Terrasje pakken
Wat zag ik dat toch vaak voorbijkomen op Instagram: moeders die gezellig met hun kinderen in een horecagelegenheid zaten. Ik weet niet of hun kinderen heel rustig zijn of dat ze in die éne nanoseconde op de knop van hun camera hebben gedrukt, maar mijn kind blijft helaas geen twee tellen rustig zitten. Er valt ook zoveel te ontdekken (en te slopen) in een restaurant. Resultaat: klotsende oksels, 8 euro afgerekend voor een koude koffie en een babyccino waar geen slok van is gedronken. Volgende keer beter… als die keer nog komt.

2. Samen slapen
Zo knus: samen in het grote bed slapen met een peuter. Eerst een boekje lezen, nog even knuffelen om dan samen in een diepe slaap te vallen en pas om 08.00 uur 's ochtends weer wakker te worden. Ja, je mag gerust lachen hoor. Dat doe ik ook. In werkelijkheid gaat dit er bij ons thuis nét wat anders aan toe: onze peuter denkt dat het 'grote bed' een speeltoestel is en springt en klimt erop los. Slapen? Niets daarvan. En die ene keer dat ik 'm wel in slaap heb weten te krijgen, kreeg ik de hele nacht schoppen in mijn rug. Opnieuw: geen succes.

Lees ook: Mijn peuter wil niet slapen, wat nu?

3. De deur uit stappen
Moeders die zeiden: 'Oh, de deur uit gaan duurt soms gerust een half uur'. Welnee, dacht ik. Gewoon een beetje opschieten. Maar die moeders zeiden dat niet voor niets… voordat je kind aangekleed is en je alles bij elkaar hebt gezocht ben je zo een kwartier verder. En – dit geluk heb ik vaak – eenmaal buiten kom je erachter dat ie nét heeft gepoept en kan het hele circus weer opnieuw.

4. (Kinder)verjaardagen
Verjaardagen met veel kinderen leken me altijd geweldig. In mijn fantasie kunnen ouders ongestoord kletsen met een drankje in de hand terwijl de kinderen elkaar vermaken. Ja… dat is natuurlijk de eerste jaren totaal nog niet aan de orde. Resultaat? We zijn voornamelijk huilende kinderen aan het troosten, er worden aan de lopende band flesjes of borstvoeding gegeven en luiers verschoond. Ach, over een paar jaar komt mijn fantasie vast uit!

Lees ook: De eerste verjaardag van je baby

4. Kledingcrisis
Shoppen voor een baby: een heerlijke bezigheid in mijn ogen. Kleding shoppen voor een peuter of kleuter: iets minder plezierig. Waar ik mijn peuter eerst alles aan kon trekken, krijg ik bij sommige kledingstukken nu een ferme 'nee' te horen. Die felgele en te grote laarzen zijn uiteraard wél favoriet en moeten iedere dag aan. Van vriendinnen en collega's hoor ik soortgelijke verhalen: 'Mijn dochter wil álles roze. Als het niet roze is, trekt ze het gewoon niet aan. We hebben dan ook dagelijks discussies over outfits.'

Lees ook: Dilemma: 'Mijn kind wil zelf zijn kleding uitkiezen'

5. Supermarktsafari
Nóg zo'n activiteit die in mijn hoofd ontzettend gezellig zou zijn: samen boodschappen doen. Kind voorop in de kar en al kletsend door de supermarkt. Mijn peuter denkt er anders over. Niets grote kar, hij wil liever de kinderkar mét vlag. Nadat we drie stappen in de supermarkt hebben gezet, rent hij weg en mag ik die onhandige, lage kar duwen. Bij het koek- en snoepschap moet ik zo ongeveer bij ieder product zeggen: 'Leg maar terug, dat hebben we niet nodig'. Wat zo nu en dan resulteert in een hysterische huilbui. Gelukkig is daar altijd nog mijn laatste redmiddel: de zelfscankassa's. Met het 'bliepen' van de boodschappen kan ik 'm omkopen. Voorlopig dan…

6. Koekjes bakken
Oh, het leek zo perfect: op een druiligere dag heerlijk samen de keuken in duiken om koekjes te bakken. Samen met een kind dat uiteraard alles in één keer goed in de bak mikt, rustig en beheerst roert en daarna heel braaf met het deeg en uitstekers aan de slag gaat. Niets van dat. Binnen een paar minuten was de keuken ontploft. De bloem zat overal en hetzelfde gold voor de eieren en gekleurde sprinkels. Na een paar chaotische minuten was meneer er klaar mee. Vervolgens zat hij achterovergeleund voor de televisie Peppa Big te kijken, terwijl ik de koekjes afmaakte en daarna de keuken kon poetsen. Weer een illusie armer.
Lees meer: Zo creëer je onvergetelijke momenten met je kind

7. Speelgoedhuis
Toen mijn zoontje 1 jaar werd, kreeg hij voor zijn verjaardag een houten huisje cadeau. Deels omdat ik dacht dat hij het leuk zou vinden, deels omdat ik zo gezellig vond staan in de woonkamer. Ik had bedacht dat hij er uren mee zou spelen maar in de praktijk is het huisje nu vooral een soort extra opbergkast voor rondslingerend speelgoed, vuile sokken en afgekloven krentenbollen.

Gelukkig zijn er ook een heleboel dingen die wél heel erg leuk zijn, anders was ik toch echt op zoek gegaan naar het bonnetje om 'm te retourneren ;-).

Lees ook: Tips voor wat me-time: zo houden wij de kinderen lang zoet