Dexx is een totaal ander kind dan Kae. Logisch natuurlijk, maar nu zijn eerste jaar recent is afgesloten – vond ik een ding, kom ik op terug – besefte ik des te meer hoe anders zijn babytijd was.
Zo knuffelde ik veel meer. Dexx is aanhankelijker, wil graag nog getild worden en als-ie moe is, legt-ie zo lekker z'n hoofdje op je schouder. Als er een nieuw iemand zijn leven binnenwandelt, kruipt Dexx bij me weg. Dan even kijken en daarna weer snel dat koppie de andere kant op. Kae liep rond deze tijd al, kletste met iedereen, dronk uit een beker, die dacht niet na en ging.
Lees ook: Welk type baby heb jij?
Minder hysterisch
Dexx is bedachtzamer en dus laat ik hem niet zomaar achter bij een vriendin. Liever bij iemand die echt bekend is en altijd blijf ik er eerst even bij. Zelf ben ik bij Dexx ook anders. Relaxter. En minder hysterisch, op hygiënevlak dan.
Bij Kae mocht niemand haar bij wijze van spreken aanraken. Viel er eten op de grond, dan gooide ik dat meteen weg. Bij Dexx doe ik aan de drie-seconden-regel, zonder moeite. Slaapt Dexx? Dan is het stil bij ons, stille geluiden in huis zijn nieuw voor mij.
Kae tukte overal doorheen. Even stofzuigen, lachen met vriendinnen die langskomen… We hebben zelfs een keer tijdens kerst bij mijn ouders in de woonkamer keihard staan hakken, die meid tukte gewoon door. Helemaal loco met mijn familie, zo grappig.
Controlefreak
Nog steeds kan ik keihard haar kamer binnenwandelen als ze ligt te tukken, gebeurt niks. Als ik bij Dexx de deur alleen al opendoe en heel even in zijn nekje voel, reageert hij meteen.
Ook anders: Sven is gestopt met schaatsen, dus deze babytijd deden we samen. Dat samen vond de controlfreak in mij soms best lastig. Ik was het zo gewend om alles op mijn eigen manier te doen. Soms nog trouwens.
Gisteren waren Kae en ik samen weg en Sven en Dexx waren samen naar de bakker. Ik kreeg een foto van Dexx in het stoeltje van de bakfiets. Mijn eerste gedachte: wat leuk, hij zit in het stoeltje! Daarna zag ik dat hij blote voeten had en een korte broek. Da's best fris. Maar, ik zeg daar niks over, was de volgende gedachte.
Babyjaar voorbij
Sven mag het ook op zijn manier doen. Toen ik thuiskwam zei hij: 'Je moest je inhouden om niks te zeggen hè? Die blote voeten vond je te koud hè?' Ik lachen. Waarop hij vertelde dat het op de terugweg een beetje was gaan regenen. 'Het gaat toch goed?' zegt Sven soms, en dat is ook zo. Dat het ook anders kan, niet alleen op mijn manier, leer ik bij ons tweede kind.
En nu is zijn babyjaar dus voorbij. De dag voordat Dexx een jaar werd, lag hij in de draagzak tegen me aan te slapen. Ja, het was een ding, had ik niet verwacht van mezelf. Er komt in huize Kramer-Van As namelijk niet nog een baby. En deze tijd komt nooit meer terug. We hebben nu een dreumes. Van Kae weet ik: dat wordt raggen. Hoewel, bij Dexx gaat alles vast weer anders.
Lees ook: De eerste verjaardag van je baby
