Nomadenbestaan

Lisa's boerderij wordt verbouwd. En dat betekent dat ze de komende maanden in een yurt doorbrengt. Dat is best een avontuur...

Yurt

De oude deux-chevaux heeft een oplegger waar we wat stoelen en een tafel op zetten. Simcha zit op een van de stoelen en rijdt gierend van de lach met haar vader door de boomgaard. Peter laadt de spullen uit en terwijl ik het gepruttel van de motor weer hoor, vermengd met geluiden van grote pret, maak ik ons bed op. Ik leg onze kleren in de appelkistjes die we hebben opgestapeld tot een kast en zet rozen uit de tuin op tafel. De komende maanden wonen we in een yurt. Een ronde nomadentent met een houtkachel om ons warm te houden. Onze boerderij wordt verbouwd. Totdat het klaar is, koken, wonen en slapen we in een ruimte met alleen het hoognodige. Zonder televisie en internet. Even wennen.

Eigen plek

Ik zie er een beetje tegenop om geen eigen plek te hebben. Ik ben moe van het inpakken, werken en zwanger zijn. En ik vond het best moeilijk om alle spullen voor de baby in een doos te stoppen. Met bijna al onze andere spullen zitten die nu in een container. Ik word wakker van de haan die kraait, de schapen die blaten en Simcha die een liedje zingt vanuit haar bed. Ze kan niet wachten om aan de dag te beginnen in haar nieuwe huis. Terwijl Peter theezet, stap ik onder de buitendouche die hij heeft gebouwd. Ik kan de eerste zonnestralen van de dag voelen op mijn wangen en ik hoor het ruizen van de wind door de bladeren van de appelbomen.

Geschreven door

Lisa Wade

Groei

Ik kan niet geloven hoe groot de appels al zijn. Ook mijn buik groeit flink. Ik kan de baby de hele dag voelen bewegen. Verwachtingsvol legde Simcha gisteravond haar hand op mijn buik terwijl ik haar voorlas. Nog even en dan kan zij het ook voelen. Het verbaast me dat ik het tot nu toe eigenlijk best knus vind, zo met z’n allen. Dat is heerlijk overzichtelijk.

Avontuur

Voor het eerst sinds tijden heb ik ook goed geslapen. Luisterend naar de vogels en lezend in mijn boek was ik om half tien al onder zeil. Als ik me heb aangekleed, gaan we samen naar de kippen. Onder de veren van de hennen horen we gepiep. Er zijn kuikentjes geboren. Simcha aait een kuiken dat bijna direct in haar hand in slaap valt. Zacht geeft ze hem kusjes. Het ontroert me dat ik over een paar maanden mag zien hoe lief ze voor haar broertje of zusje zal zijn. Ik weet niet of de verbouwing op tijd klaar is voor de komst van de baby. Het zou zo maar kunnen dat het kleintje in de yurt wordt geboren. Dan timmert Peter een aanschuifbedje, voor een echte wieg is geen plaats. En maak ik een vakje vrij in de appelkistenkast voor de kleertjes. Stoken we het vuurtje lekker op. Ik geef me over aan hoe het zal gaan. Voorlopig is dit een heerlijk avontuur.