Vakantievoorpret

Na een lange werkdag was het bankhangen geblazen. Voetbal op tv. En toen was in de 83e minuut opeens Patricks vakantie al geboekt.

Het was de bedoeling om Ize op bed te leggen voordat de wedstrijd begon. Ze slaapt. Eindelijk. Het naar-bed-breng-ritueel duurde voor mijn gevoel een klein half uur, maar als ik weer beneden kom zie ik op de tv de 71e minuut staan. ‘Ik hoop voor je dat er nog wat blessuretijd wordt bijgeteld,’ zegt mijn vriendin cynisch. Ik plof neer. Het grote kussen in m’n rug… ‘Het staat pas 2-3.’ ‘Buiten een paar mooie doelpunten, twee rode kaarten en een overgeschoten hoekschop, heb je niks gemist,’ merkt ze heel lief op, met de iPad op haar schoot.

Geschreven door

Patrick de Klerk

Schijnbeweging

De bal gaat van links naar rechts. Opening terug naar links. Steekpass. Kans… Ja!
Uit het niets gaat de tv op pauze.
‘Laten we anders naar Susteren op vakantie gaan?’
‘Mag hij van pauze af?’ vroeg ik (toen nog) vriendelijk.
‘Op vakantie naar Susteren? Naar de camping. Ze hebben daar van alles voor baby’s! Dan vragen we mijn nichtje en haar vriend ook mee.’
Laten we eerst even deze wedstrijd afkijken, dacht ik bij mijzelf. Ik zuchtte. Ik zuchtte heel diep. En nog eens. En dat had ik niet moeten doen. Want in de 83ste minuut was de vakantie namelijk al geboekt. In een stacaravan. Op een camping. In Susteren (Limburgs: Zöstere), een stad in de gemeente Echt-Susteren, provincie Limburg. De stad heeft een oppervlakte van ongeveer 28,34 km2 en ligt tevens op de smalste plek in Nederland. Dus.

Goed excuus

Vorig jaar waren we rond deze tijd op Ibiza. Zon. Zee. Strand. Discotheken. Heerlijke baaitjes. Tapas. Maar oké. Om nu als kersverse vader verbrand door de zon en half dronken je dochter van een paar maanden oud (die nog niet kan zwemmen) uit de zee te vissen is ook niet de reden waarom je kinderen hebt genomen. Zei ik overtuigend tegen degenen die vroegen waar ik dit jaar op vakantie zou gaan.

Inpakken en wegwezen

Er werd een inpak- en meeneemlijst gemaakt, die twee maanden van tevoren al op tafel lag en dagelijks werd bijgevuld. De lijst was in categorieën verdeeld:

• Eten
• Slapen
• Verzorging
• Overig

Zo stond er onder de categorie Slapen: campingbedje. Matrasje. Laken. Slaapzak ‘dik’ voor als het koud is. Slaapzak ‘dun’ voor als het warm is. Reservedeken. Op de vakanties waar ik ‘vroeger’ naartoe ging, had ik alleen een schone onderbroek en badslippers nodig. De rest hadden ze wel in het hotel. Of (tegen een wat duurder prijsje) in het winkeltje van het hotel.
Voor de andere categorieën kunnen we net zo goed de gehele babykamer plus inhoud meenemen. Lekker makkelijk. Bellen we een verhuisbedrijf en laten we die mannen gewoon de hele babykamer naar onze stacaravan brengen.
Ik ben zo vrij geweest om er nog een categorie aan toe te voegen: de baby zelf. Want als we haar vergeten, hebben we niks aan al die babyspullen!
Ik denk trouwens dat ik dit jaar zelf m’n eigen koffertje moet inpakken…