Lou (3 maanden) belandde met het RS-virus in het ziekenhuis: 'In nog geen twaalf uur tijd was Lou doodziek'

'Toen Lou met een fikse verkoudheid de kerst inging, gingen we nog snel langs de huisarts. Het advies: als hij koorts kreeg, suf werd of last van borstintrekkingen kreeg, moesten we direct aan de bel trekken. Op kerstavond kwamen mijn ouders en schoonouders eten. Intussen werd Lou steeds hangeriger en stiller, maar omdat hij een rustige baby was, waren we niet meteen bezorgd. Pas als ik nu naar de foto's van die avond kijk, zie ik hoe ziek hij toen al was.'

Alarmbellen

'De volgende ochtend, op eerste kerstdag, werd Lou vroeg en onrustig wakker. Hij ademde steeds sneller en zijn borst trok in. We volgden direct het advies van de dokter op en via de HAP kwamen we terecht op de Spoedeisende Hulp waarna hij werd opgenomen op de kinderafdeling. Zijn zuurstofwaarden waren op het randje. Lou had inmiddels flinke koorts en wilde niet drinken.'

Zuurstof en sondevoeding

'Op de kinderafdeling werden zijn hartslag en zuurstof continu gemeten. Lou's conditie verslechterde snel, hij was benauwd, had een zuurstofslangetje nodig en moest hard werken om te kunnen ademen. Toen het drinken maar niet lukte, kreeg hij ook nog een sonde voor voeding. Dat vond ik heftig. In nog geen twaalf uur tijd was een verkouden Lou veranderd in een doodzieke baby die aan allerlei toeters en bellen in het ziekenhuis lag. Heel onwerkelijk. Door de klachten was inmiddels duidelijk dat Lou het RS-virus had.'

Kantelpunt

'Ons gevoel zei dat we Lou het liefst in onze armen wilden houden, maar voor hem was het beter als hij plat lag, zodat zijn longen zich optimaal konden vullen met zuurstof. Gelukkig kwam er een kantelpunt na een paar zware dagen. Zijn situatie verslechterde niet langer en daarom hoefde hij niet naar de Intensive Care om in slaap gebracht te worden. Op 29 december ging het langzaamaan beter. Lou keek ons weer aan en dronk voor het eerst zelf een fles van 30 milliliter. 'Deze hoeveelheid dronk hij vlak na de geboorte, maar wat waren we blij!'

Eindelijk naar huis

'Met een oliebol en een glas 0.0 bubbels stonden we in het ziekenhuis met Oud en Nieuw terwijl het vuurwerk boven Maastricht los ging. Op 2 januari mochten we naar huis. Hoewel Lou nog steeds heel ziek was, mocht hij thuis aansterken. Ik heb zo gehuild toen we het ziekenhuis uitstapten. Enerzijds van geluk, omdat we naar huis mochten, maar ook omdat ik het spannend vond zonder alle monitoren en professionals om ons heen.'

Snel ongerust

'Uiteindelijk was Lou pas begin maart weer de oude, zonder piepende adem en rochelende hoest. Ik heb het idee dat zijn ontwikkeling stil heeft gestaan doordat hij zo ziek is geweest. Hij ging bijvoorbeeld pas laat rollen en tijgeren. Zelf merk ik dat ik sneller ongerust ben over Lou dan over Liene. RS is een virus dat hij opnieuw kan krijgen. Gelukkig is hij nu wat ouder, en hoe ouder, hoe minder ziek een kind ervan wordt. Maar toch gaan de alarmbellen bij elke verkoudheid met aanhoudende hoest opnieuw rinkelen.'

Wees alert

'Mijn advies voor andere ouders? Wees alert en schroom niet om bij twijfel naar de huisarts te gaan. Liever een keer te vaak, dan dat je iets ernstigs over het hoofd ziet. Nog een tip: maak een filmpje van de ademhaling en borstkas van je kind in normale toestand. Dat maakt het vergelijken makkelijker wanneer er ineens sprake is van borstintrekkingen. Als ik nu kon kiezen, had ik Lou graag beschermd met een prik tegen het RS-virus. Dan had ik hem en ons deze nare ervaring kunnen besparen.'