'Als kraamverzorgende probeer ik van elke kraamweek een feest te maken. Bij mij is het glas altijd halfvol, maar deze week overheersen zorgen.
Ik kraam bij een warm en liefdevol gezin: de kraamvrouw en haar man hadden al twee dochters van 6 en 3 jaar en daar is nu nog een meisje bij gekomen. Een gezonde baby die tevreden aan moeders borst drinkt als ik hier op dag één binnenkom.
Tumor
Vlak nadat de kraamvrouw ontdekte dat er een baby in haar buik groeide, voelde ze iets in haar borst. Het bleek gelukkig een goedaardige tumor te zijn, waarvoor ze onder controle is bij het ziekenhuis.
De tumor weghalen hoefde niet per se omdat ze geen pijnklachten had, zo kreeg ze te horen. Bovendien was een operatie vanwege de zwangerschap niet wenselijk. Wel is haar al vroeg verteld dat er een kans was dat de tumor zou gaan groeien als ze borstvoeding zou geven.
Meer lezen over: Borstkanker en zwanger worden
Borstvoeding
De kraamvrouw vertelt me dat ze zich tijdens de zwangerschap zorgen maakte of borstvoeding wel zou lukken. Ze wil het zo graag. Maar vrijwel direct na de bevalling wist de baby haar tepel te vinden en er melk uit te halen. 'En het deed bij mij helemaal geen pijn. Daar ben ik zo blij om', glundert ze.
Ook op dag twee en drie geeft ze de baby zonder problemen de borst. Het meisje drinkt goed en haar luiers zien er goed uit. De kraamvrouw is trots op haar kind, maar ook op haar lijf.
Stuwing
Tot dag vier, wanneer de stuwing komt opzetten. Als ik 's morgens binnenkom, schrik ik. De knobbel in haar borst is flink gegroeid. Ik zie de tumor zitten, haar borst is glazig en voelt warm. De kraamvrouw heeft zo veel pijn, dat ik de verloskundige bel. Als ik het verhaal uitleg, luidt het antwoord aan de andere kant van de lijn: 'Neem maar een paracetamol. Als het vanmiddag niet beter is, kun je nog een keer bellen'.
Ik vind dat de verloskundige wat laks reageert. Zou het misschien komen omdat het zondagochtend is?, denk ik nog. De pijn is rond lunchtijd niet minder geworden, dus ik bel nog eens. 'Ik neem contact op met de gynaecoloog en dan hoor je van me', hoor ik terug.
Spoedkeizersnede
Maar dan horen we maar niets en het is tegen vieren als mijn werkdag erop zit. Ik adviseer de kraamvrouw, die nog steeds pijn heeft, om rond 17.00 uur zelf weer te bellen. Dan is er bij zo'n verloskundigenpraktijk vaak wisseling van de wacht, dus ik hoop dat dat in haar voordeel werkt. Met de kraamvrouw spreek ik af dat ze me op de hoogte houdt.
Van een andere verloskundige hoort ze aan het begin van de avond dat er inderdaad contact is gezocht met de gynaecoloog, maar dat die bezig was met een spoedkeizersnede. 'Maar je wordt echt gebeld hoor', wordt haar beloofd.
Pas om 20.00 uur neemt de gynaecoloog eindelijk contact met haar op, maar die zegt niet veel meer dan: 'Probeer lekker te slapen, dan hebben we morgen weer contact'. De kraamvrouw is er verdrietig over en maakt zich zorgen.
Lees ook: Niet twijfelen, bij deze signalen moet je de verloskundige bellen
Spoedgeval
De volgende dag ben ik al om 08.00 uur bij haar. De situatie is niet beter geworden, zelfs slechter. Ik begin me nu echt zorgen te maken. 'Bel de dokter die jouw dossier over de tumor behandelt. Hier moet nú naar gekeken worden.'
Terwijl ik deze woorden uitspreek, realiseer ik me dat ik hier veel eerder aan had moeten denken. Ik had slimmer moeten zijn, want dit is een spoedgeval. Ook had ik er meteen al bij de verloskundige op moeten aandringen dat ze langs zou komen. Maar ik neem de lakse houding van de verloskundige ook kwalijk. Ik ben boos, gefrustreerd, bezorgd. Alles tegelijk.
Punctie
Gelukkig maakt de dokter dezelfde dag nog ruimte in zijn agenda om de kraamvrouw te zien. Ze krijgt een echo en een punctie omdat de arts nog eens wilde controleren of de tumor wel goedaardig is.
Op de uitslag moet de kraamvrouw een paar dagen wachten. Van de arts mag ze haar kind borstvoeding blijven geven. De baby drinkt uit haar 'goede' borst, de melk uit de andere borst kolft ze af.
De stuwing wordt minder, net als de pijn. Op de laatste dag van mijn kraamweek krijgt ze de uitslag van de borstonderzoeken. Die is gelukkig goed. De positiviteit en de blijdschap zijn weer terug in huis.
Borstontsteking
Maar dan krijg ik een week later een appje. 'Mijn borst is weer groot en pijnlijk. Zal ik het ziekenhuis bellen?' 'Ja, doe dat maar meteen', typ ik snel terug. Ik heb mijn les wel geleerd.
De kraamvrouw heeft weer pech: haar borst is ontstoken en er moet pus worden weggezogen. Dit keer krijgt ze het dringende advies om meteen te stoppen met borstvoeding. Van afbouwen is geen sprake, ze krijgt pillen die de melkproductie stoppen.
Hoewel ze had gehoopt haar dochter lang de borst te kunnen geven, heeft ze er vrede mee. Het is goed zo. De kraamvrouw is vooral dankbaar dat ze haar baby borstvoeding heeft kunnen geven, al was het maar kort.'
Lees ook: Kraamwerk: 'De baby heeft haar leven gered'
Liefhebber van onze rubriek Kraamwerk? We publiceren iedere zaterdagochtend een nieuwe aflevering, eerder gepubliceerde Kraamwerken vind je ons dossier. Liever op papier? Dat kan! De bijzonderste afleveringen zijn gebundeld in een boek.
