Nicole en Pim kennen elkaar al ruim twintig jaar. ,,We hadden samen, met een groep vrienden, bij de Jumbo in Sint-Oedenrode een bijbaantje", vertellen Pim en Nicole. ,,Dat is nog steeds een hechte vriendengroep."
Veertien jaar geleden tijdens een oud-en-nieuwfeest vertelde Pim dat hij op mannen viel. Niet dat hij op dat moment een vriend had, maar toch. Via datingwebsite Lexa ontmoette hij vier jaar later Joost uit Den Bosch. ,,Bij onze eerste date spraken we allebei al uit dat we een kinderwens hadden." Nicole: ,,Ik riep meteen dat ik hun draagmoeder wel wilde zijn."
Eerst zelf maar eens
,,In eerste instantie sloegen we haar aanbod af", zegt het stel. ,,Sticht eerst zelf maar eens een gezin, zeiden we tegen haar." Dat deed ze ook, met haar man Edu kreeg Nicole een dochter (6) en een zoon (3). ,,Makkelijke zwangerschappen waar ik echt van heb genoten. Heerlijk dat gefriemel en geschop in mijn buik."
Toen Edu en Nicole een paar jaar later op weg naar vakantie in de auto zaten, met hun twee kinderen op de achterbank, keken ze elkaar gelukkig aan en wisten: ,,Dit is het. Ons gezin is compleet, er hoeven niet nog meer kinderen te komen."
Lees ook: Sanne is zwanger van haar zwager: 'Twee wensen gaan in vervulling'
Regenboogouders
Intussen waren Pim en Joost gaan samenwonen. En gingen ze vrij snel informeren of en wat voor mogelijkheden er waren voor stellen zoals zij om een kind te krijgen. ,,We kwamen uit bij Stichting Meer dan gewenst die bijeenkomsten organiseert om LHBTIQ-stellen te informeren. Daar zaten toen al honderdtien stellen met diezelfde vragen."
Adoptie, draagmoederschap en co-ouderschap kwamen allemaal voorbij. ,,We spraken een stel dat in de Verenigde Staten via een draagmoeder een kind had gekregen. Dat kostte minimaal een ton." Dit onder andere omdat in de Verenigde Staten, vrouwen hun eicel mogen verkopen.
Dan is het jammer voor Pim en Joost en sneu voor het kindje, maar ik en mijn gezin gaan te allen tijde voor
Nicole Becx
Vrij normaal daar en in Canada, waar zelfs draagmoederbanken bestaan of speciale agentschappen die tussen de draagmoeder en de wensouders bemiddelen. ,,Dat klinkt misschien heel commercieel, maar het is wettelijk allemaal wel goed geregeld", zeggen Pim en Joost.
,,In Nederland ligt al tien jaar de 'Wet kind, draagmoederschap en afstamming' op de planken, die maar niet wordt aangenomen." Dit heeft verregaande consequenties voor stellen met een kinderwens en voor bijvoorbeeld draagmoeders. Daarover later meer.
Co-ouders
Ze kozen er mede daarom voor om eerst meerdere andere trajecten te doorlopen, waaronder twee keer een co-ouderschapstraject met beide keren een vrijgezelle vrouw. ,,Helaas bleek dat uiteindelijk geen succes, omdat het toch erg lastig was het over alles eens te worden."
Nicole bleek echter nog steeds overtuigd om voor hen draagmoeder te worden. ,,Ik heb mezelf tijdens mijn eigen zwangerschappen heel bewust afgevraagd, zou ik dit kunnen? Het antwoord is: ja, dat kan ik.
Hoe mooi is het, om op deze manier nog een keer te mogen genieten van het zwanger zijn en hiermee ook meteen een bevriend stel te kunnen helpen om een gezin te starten. En op mijn leeftijd kan het nog zonder een groot risico te lopen voor het kind en mijzelf", zegt ze.
Wettelijke ouders
Met z'n vieren hebben ze lange, diepgaande gesprekken gevoerd en is er zoveel mogelijk op papier gezet, voor zover dat juridisch haalbaar is. ,,Om mezelf te beschermen, maar ook mijn eigen gezin." Want als het leven van Nicole in gevaar komt tijdens de bevalling, gaat zij voor. ,,Dat was een uitdrukkelijke eis van Edu. Dan is het jammer voor Pim en Joost en sneu voor het kind, maar ik en mijn gezin gaan te allen tijde voor."
Er is wel goed nagedacht, maar niets geregeld, voor het geval Pim of Joost, of – god verhoede dat – zij allebei overlijden. ,,We kunnen niets in ons testament opnemen voor een baby die er nog niet is."
Als de baby is geboren, zijn Nicole en Edu de wettelijke ouders. ,,Het duurt dan nog minimaal negen tot twaalf maanden voordat wij dat zijn." Ze moeten eerst naar de rechtbank, waar Nicole het kind moet afstaan en Edu het moet ontkennen.
We wonen nu eenmaal in een dorp. We kunnen er dus maar beter open over zijn, dan krijgen we ook geen rare verhalen
Nicole Becx
Een bijzonder curator (advocaat) en de Raad voor de Kinderbescherming handelen al die tijd in het belang van het kind. ,,Het moet volkomen zeker zijn dat Nicole niet door ons betaald wordt en dat ze dit uit vrije wil doet zonder er financieel gewin van te hebben." ,,Ik hoef ook niks, heb niets nodig", zegt ze.
Lees ook: Regenboogouderschap: alle informatie op een rij
Geen zwart gat
Het is een team effort, zo noemen ze het. ,,Ze gaan mee naar alle echo's, controles en gesprekken. En we hebben een WhatsApp-groep met zijn vieren: Baby in the making."
,,Ik droom 's nachts van de baby", bekent Joost. ,,Ik ben er zo mee bezig. Pas na de 13 wekenecho durfde ik te geloven dat het echt gaat gebeuren." Wie van hen twee daadwerkelijk de biologische vader is, houden ze voor zichzelf: ,,We willen allebei vader worden, dus maakt het niet uit wie dat in naam en wie ook biologisch de vader is."
Eind november is Nicole uitgerekend. Pim en Joost zullen erbij zijn en na de geboorte krijgt Nicole de baby 'natuurlijk' op de borst. ,,En zodra ze aangeeft dat het kan, gaat het meisje met ons mee naar huis." Ze is niet bang voor een zwart gat, zegt ze. ,,Ik wil en ga haar niet opvoeden, maar ik wil haar wel graag blijven zien, net als alle andere kinderen in onze vriendengroep."
Wonen in een dorp
Haar eigen kinderen weten wat er speelt. ,,Ik heb ze verteld over de baby in mijn buik en dat die straks bij Pim en Joost gaat wonen. Mijn dochter noemt haar zusnichtje."
Daarom vertellen ze het ook open en bloot nu aan het Eindhovens Dagblad en het AD. ,,We wonen nu eenmaal in een dorp. We kunnen er dus maar beter open over zijn, dan krijgen we ook geen rare verhalen." En kunnen ze allemaal in alle rust toeleven naar de geboorte van deze bijzondere liefdesbaby.
