Lisanne: 'Ik werd zo boos op de magnetron – omdat het eten te heet was geworden – dat m'n peuter van schrik op zijn time-outkrukje ging zitten.'
Deborah: 'Ik had een schommelstoel besteld en aangezien de grote klussen mij niet lukten, wilde ik graag zelf die stoel in elkaar zetten. Er zat een Engelstalige handleiding bij. Normaal is dit nooit een probleem, maar in mijn zwangerschapsbrein ontstond al lichte kortsluiting tijdens het vertalen. Ik was ervan overtuigd dat er van die kleine houtjes bij moesten zitten om de planken aan elkaar vast te maken. Diverse keren mailde ik boos de klantenservice, maar zij bleven beweren dat die niet nodig waren. Hoe krijg je een boze zwangere vrouw nog bozer? Door te zeggen dat ze het mis heeft. Ik hield ondertussen een tirade over de slechte klantenservice tegen mijn vader, terwijl hij naar de handleiding keek en zei: 'Lieve schat, wat jij denkt dat houtjes zijn, zijn de spijlen van de rugleuning.' Heb nog een excuusmail gestuurd dat ik een beetje last van mijn hormonen had…'
Nikky: 'Mijn opa en oma gaan eens in de zoveel tijd boodschappen doen in Duitsland en nemen dan altijd bepaalde worstjes mee waar ik altijd heel gelukkig van word (want: lekker). Zo ook toen ik zwanger was. Ik ging helemaal blij de keuken in en smeerde drie broodjes. Ik ging op de bank zitten en wilde volop gaan genieten. Tot m'n partner zei: 'Schat, weet je dat je die worstjes helemaal niet mag hebben? Ze zijn rauw, dat kun je nu niet eten.' Ik heb mijn hoofd weggedraaid, want ik moest echt per direct huilen. Jankend gooide ik die broodjes in het dierenverblijf.'
Tip! Ook dit is (misschien nu niet, maar straks wel) leuk om vast te leggen 'voor later'. Houd je gehele zwangerschap bij in de mooiste zwangerschapsdagboeken en invulboeken voor je baby.
Daphne: 'De kapper zei dat ik een groot voorhoofd had en dat een kleine schuine lok wel mooi zou zijn. Na de knipbeurt vond ik de schuine lok totaal niet mooi en ik was enorm gechoqueerd om het feit dat ik dus een groot voorhoofd had. Toen ik buiten kwam, begon ik heel hard te huilen. Ik ben zo naar huis gewandeld, hysterisch as hell. Ik was een maand of acht zwanger dus er stopten auto's om te vragen of ik hulp nodig had. Achteraf vond iedereen mijn haar heel mooi.'
Ook leuk: 11 slimme hacks die elke zwanger vrouw moet kennen
Maria: 'Ik was 41 weken zwanger en er kroop iemand voor mij in de rij in de winkel. Ik schoot meteen uit mijn slof: 'Ik wacht al 41 weken!' Van schrik ging hij achteraan staan… De caissière durfde bijna niet te lachen.'
Wendy: 'Ik was zwanger van mijn zoon toen mijn vriend en ik onze hond uitlieten langs het kanaal. Helaas hadden veel kikkers/padden ook besloten dat het een mooie avond was voor een wandeling. Dus we moesten zo'n beetje hink-stap-sprong langs die beestjes. Alleen waren het er zoveel dat het niet goed kon blijven gaan. En ja hoor, ik ging op een parend kikkerstelletje staan. Zij dood en ik kon alleen maar heel hard huilen: 'Nu kunnen ze nooit meer baby's krijgen!' Ik was ontroostbaar. Mijn vriend kwam niet meer bij.'
Stefan: 'We gingen bij mijn ouders een bakkie doen net voor etenstijd. Mijn moeder vroeg of we een broodje kroket mee wilden eten. Ik zei: 'Nee joh, we eten thuis.' Onderweg naar huis ging m'n vriendin helemaal uit haar kanarie, want ze had veel meer trek in een broodje kroket dan bloemkool. Ze schold me zelfs uit. Dus had ik mijn moeder maar geappt of ze alsjeblieft nog een broodje kroket kon maken. Ze kwam het zelfs brengen. Dat was echt mijn redding: ze was niet voor reden vatbaar. Na het broodje kroket was alles weer goed.'
Anouk: 'We moesten naar het ziekenhuis en ik plaste op het parkeerterrein al bijna in mijn broek. Eenmaal binnen stond er een rij van zes mensen voor de corona-vragenronde. Ik besloot een sluiproute te nemen naar het dichtstbijzijnde toilet maar werd door een bejaarde patiënt tegengehouden: 'Even in de rij jongedame!', zei ze. Ik keek naar mijn buik (36 weken en op ontploffen) en snauwde: 'Wat denk je zelf?!' 'Sorry, succes!' zei ze toen ze opzij stapte.'
Ook grappig: 18x de grappigste dingen die jullie vergaten door zwangerschapsdementie
Simone: 'Tot twee keer toe liet ik een bekertje slagroom op de grond vallen. Mijn man kwam naar de keuken en zei geïrriteerd: 'Jezus, ken je dat spreekwoord over die ezel en die steen?!' Ik heb zó hard zitten huilen op de keukenvloer.'
Kristel: 'Ik werd woedend omdat de poep van mijn vriend stonk en vroeg of hij alsjeblieft op zijn werk kon gaan poepen. Maar dat kwam niet door de hormonen.'
Saskia: 'We hadden 's morgens afgesproken dat we 's avonds gegrilde kip gingen eten. Na mijn werkdag kwam ik thuis en vertelde mijn man als grap dat hij de kip vergeten was te halen. Ik barstte in huilen uit.'
Rilana: 'Een paar dagen voor mijn bevalling zat ik buiten in de tuin op onze loungeset een beetje toe te kijken hoe onze katten lekker lagen te chillen. Tot een van hen ineens opsprong en een prachtige vlinder uit de lucht greep, half doodbeet en vervolgens achterliet om te sterven. Resultaat: tweeënhalf uur ontroostbaar huilen.'
Samantha: 'Bij de McDrive waren ze m'n burger vergeten. Ik kreeg uiteindelijk een extra menu gratis omdat de vrouw achter de kassa doodsbang voor me was. O ja, de burger zat gewoon onderin de zak.'
Marielle: 'Tijdens m'n eerste zwangerschap moest ik erg huilen om de kerstreclame van bol.com over het konijn dat een nieuw hok kreeg. Het maakte niet uit of ik op visite was of thuis, die waterlanders bleven komen. Bij de tweede zwangerschap gingen we een nieuwe keuken uitzoeken. Ik had wat moeite met uitzoeken waarop de verkoopster tegen mijn man zei: 'Ja, zwangere vrouwen zijn de lastigste klanten die we kunnen hebben hoor. Vandaar dat er iemand met veel geduld op gezet wordt.' Geloof me, ik had bijna een draaideur van dat kastje gemaakt, zo kwaad was ik. Ik ben flink uitgevallen tegen die vrouw, pakte m'n spullen en ging. Mevrouw zei wel dat ik het niet persoonlijk op hoefde te vatten. Ik heb even vriendelijk vermeld dat ze genoeg had gezegd tegen me voor de rest van de ochtend.'
Bron: Facebook-pagina Ouders van Nu – beeld: Shutterstock