'Gisteren bleek dat ik het HELLP-syndroom heb: een verergerde vorm van zwangerschapsvergiftiging. Daarom kreeg ik gisteravond een ballonkatheter en vanochtend hormoontabletten. Maar los van wat harde buiken reageert mijn lijf nog niet echt.
HELLP-syndroom, ernstige zwangerschapsvergiftiging
Miskraam
Zwanger blijven was een uitdaging. Ik kreeg twee miskramen, waarvan één twee dagen voor ons huwelijk. Het werd alsnog een prachtige dag, maar wel een met een donker randje. Tijdens onze huwelijksreis twee maanden later was er gelukkig weer goed nieuws: een positieve zwangerschapstest!
Stoppen
Na 24 weken bleek mijn bloeddruk te hoog; dat zit in mijn familie. Ik kreeg regelmatige controles en medicijnen. Het hielp totaal niet. Rémon drong erop aan dat ik stopte met werken. Vreselijk om als juf je klas ineens achter te laten, zeker omdat ik me prima voelde. Maar wel verstandig, bleek na een paar weken.
Heel ziek
Bij een controle bleek mijn bloeddruk ineens véél te hoog. Volgens de artsen was ik heel ziek en dus lieten ze me niet meer gaan. Ik begreep er niks van. Zo voelde het helemaal niet! Maar al snel werd ik steeds zieker door zwangerschapsvergiftiging. We moesten proberen om de zwangerschap te rekken tot 37 weken. Met mijn torenhoge bloeddruk was een magnesium-infuus de laatste hoop. Wat een rotzooi. Alsof mijn lichaam in brand stond. Ik kon alleen maar overgeven en liggen. Maar zolang de baby gezond was, móést ik het volhouden. Tot nu dus.
Hoge of lage bloeddruk tijdens je zwangerschap
Zwaar
De hormoontabletten helpen nog niet, daarom krijg ik nog een dosering. Mijn harde buiken worden pittiger, maar de baby krijgt het ineens echt zwaar. Bij elke harde buik zakt zijn hartslag.
Nu!
Ik luister naar de hartmonitor. Het ritme stijgt en valt, stopt soms. Dit voelt niet goed. Plots vult de kamer zich met medisch personeel. Ze gaan de baby halen! Ik hang al aan twee infusen en een eigen hartmonitor. Terwijl ze mij klaarmaken voor meer apparatuur, krijg ik vrede met de situatie. Rémon lijkt opgelucht. Hij zag me afglijden. Mijn lichaam trekt het niet meer. Het is goed zo.wachten Er is nóg een spoedkeizersnee, met meer haast. We moeten wachten. En lang ook. Ze houden de baby goed in de gaten, maar wat een emotionele rollercoaster. Uren lijkt het te duren. Dan komt de gynaecoloog. Het gaat gebeuren.
Veel vocht
Voordat Rémon en ik samen de OK binnen gaan, moet hij zich omkleden. Ik moet over naar het OK-bed. Rechtop voor de ruggenprik. Rémon houdt mijn benen vast. Mijn baken van rust. Door zijn handen krijg ik het weer een beetje warm. Maar het prikken lukt niet. Ik heb zo veel vocht in mijn lichaam. Ik ben er 25 kilo door aangekomen.
Meikes bevallingsverhaal: 'Zijn hartje reageert bij elke wee. Dit gaat niet goed'
Geen narcose
Vier keer mis. De anesthesist zegt: "Ik heb hulp nodig, anders moeten we andere stappen nemen." Nee, laat me alsjeblieft niet onder narcose gaan! De gynaecoloog komt erbij. Zij praat op me in: "Wees maar rustig."
Hij zit
De gyneacoloog houdt mijn handen vast. Nóg een poging om te prikken. Het lukt! Mijn lijf wordt direct warm en slap. Ik word aangesloten op de apparatuur. Rémon achter mijn hoofd. We gaan beginnen.
Geen geluid
Het scherm gaat omhoog. "Je kunt geduw en getrek voelen," wordt er nog gezegd. Maar het gaat allemaal in een flits. Het doek gaat alweer omlaag. Ze laten hem rustig geboren worden, maar zo snel als nodig. Daar is hij! Waarom huilt hij niet?
Knip!
Ineens een schreeuw, wat een opluchting. De gynaecoloog knipt de navelstreng door, voordat de baby wordt meegenomen voor controles. Alles lijkt gelukkig goed. Rémon mag de rest van de navelstreng doorknippen. Het is voor het idee, maar zó fijn dat het toch nog kan.
Liefde
Zorgen en geluk, alles giert tegelijk door mijn lijf. Dan wordt hij op mijn borst gelegd. Wat is hij klein! Ik voel Rémons tranen langs mijn nek lopen. Zo veel liefde. Lieve Raf, wat ben je welkom.'
