Bevallen: thuis of in het ziekenhuis?
'Voor de derde keer hoopte ik op mijn gedroomde badbevalling. Maar bij de laatste controle bleek de baby nog niet goed ingedaald. Bovendien heb ik veel vruchtwater. Allemaal risico's, waardoor de bevalling weer medisch wordt. Weg bad.
Kom maar
Vanochtend mochten we bellen met de vraag of we in het ziekenhuis terecht konden voor de inleiding. Eerst was er geen plek, maar later belden ze terug. We mochten toch komen. Gelukkig, want ik ben helemaal op.
Kort ritje
Bij onze eerste zat ik nog met weeën achter in de auto, op handen en knieën. Dit is wel een ander plaatje. Richting het ziekenhuis zijn we beiden relaxed, al is het wel weer heel spannend. We zijn er zo, want we wonen niet ver van het ziekenhuis vandaan. Eenmaal binnen krijgen we meteen een eigen kamer.
Pilletje erin
We hebben muziek mee en een tablet voor wat afleiding. Na een controle met een hartfilmpje van de baby krijg ik tabletjes om de baarmoedermond zachter te maken. Hopelijk wekken ze ook de weeën op.
Het rommelt
Het is wachten geblazen. We kijken een serie, eten wat en wandelen een beetje. Mijn buik rommelt na de tweede dosis tabletten; de weeën nemen toe. Ik voel me niet zo lekker. Zullen we terug naar de kamer? Oortjes in Ik zoek rust op de bevalbal. Probeer in mezelf te keren.
Supersnel bevallen: 'Hij viel op de grond. Dat geluid vergeet ik nooit meer'
Oortjes in
Rustige playlist op. Ze brengen het avondeten, maar ik heb geen honger meer. De serie verder kijken? Nee dank je. Het voelt bekend. Dit zijn écht weeën.
Wat is er?
Ineens razen de weeën door. De baby reageert onrustig: zijn hartslag daalt bij elke wee. En mijn ontsluiting blijft steken op vijf centimeter. Wat is er aan de hand? De verpleegkundige oppert: misschien gaat je lichaam te snel.
Persdrang
Ik hoopte deze derde keer op een bevalling zonder allerlei interventies en pijnstilling, maar dat gaat echt niet lukken. Ik vraag om een ruggen-prik. Die wordt vlot toegediend, maar lijkt weinig te helpen. Mijn ontsluiting blijft maar steken op die vijf centimeter. En ik voel druk. Mijn lichaam wil persen!
Even rust
Het hartje van onze baby reageert bij elke wee. Dit gaat niet goed. Er komt medicatie bij om mijn weeën tijdelijk plat te leggen. Het voelt zó onnatuurlijk, maar het moet om de baby even rust te geven.
Niks helpt
Mijn weeën worden tot twee keer toe tien minuten onderdrukt. Even bijkomen voor de kleine. Zodra de weeën terugkomen, zien we dezelfde onrustige hartslag. Ik wissel van positie – op mijn knieën, linkerzij, rechterzij – in de hoop dat de baby zich dan prettiger gaat voelen. Maar het helpt niet. Mijn eigen bloeddruk wordt ook laag. Weer ontsluiting meten. Vijf centimeter.
Keizersnee
Het wordt steeds later. Wisseling van de dienst. Er komt een nieuwe gynaecoloog bij. Hij kijkt even en zegt resoluut: "Waar wachten we nog op." Wat bedoel je? Hij kijkt me aan: "Ik bedoel een keizersnee."
Keizersnede: wat kun je verwachten?
OK-klaar
Het kwartje valt. De tranen lopen over mijn wangen. Een spoedkeizersnee. Onze enige optie. De weeën denderen door, terwijl ze bij mij plakkers bevestigen. Alles gaat in een flits. Ineens zijn we op de OK.
Genieten
Veel licht, een kamer vol mensen. Ik krijg een spinaal toegediend. Oef, er komt weer een wee. "Geniet er nog maar van," zegt een verpleegkundige, "dit is een van je laatste weeën." Wat een gekke opmerking.
7 moeders vertellen: dit is hoe een wee écht voelt
Gesjor
Niels staat schuin achter mij. Hij houdt mijn hand vast. Het doek gaat omhoog. Ik hoor ze praten, maar kan het niet helemaal verstaan. Ze zijn begonnen! Ik voel sjorren en trekken aan mijn buik. Een raar gevoel, maar geen pijn.
Het doek zakt weer. Daar is hij! Met de navelstreng drie keer om zijn nekje. Dat was dus de oorzaak van alle ellende. Ze halen de navelstreng er gauw af. Hij huilt meteen. O, wat had dit anders kunnen aflopen. Maar onze zoon is nu veilig. Lieve Bobby, je maakt ons gezin helemaal compleet.'
