'Mijn man en ik wisten al heel vroeg dat het bij één kind zou blijven. Lange tijd dachten we zelfs dat we geen kinderen wilden. Mijn ouders dachten dat ook tot ze halverwege de dertig waren, dus ergens hield ik altijd in mijn achterhoofd dat het toch nog kon gebeuren.
En inderdaad, op een gegeven moment dacht ik: 'Ja, ik wil toch wel een kind'. Maar we hebben altijd geweten: het blijft bij eentje. Mijn man was daar meteen heel stellig in, en ik was het met hem eens. Eén kind paste bij ons leven.
Lees ook: Wel of geen kinderen: deze boeken helpen je met deze grote levensvraag
Altijd boos
Toen ik eenmaal zwanger was, wist ik zeker dat het hier bij zou blijven. Zwanger zijn was niks voor mij. Ik voelde me niet die stralende vrouw met een glow en een mooie huid. Het was vooral zwaar, en ik was blij dat ik het maar één keer hoefde mee te maken. Toen onze zoon geboren werd, voelde het ook meteen goed. We waren compleet.
De babytijd vond ik verrassend makkelijk, daarna werd het lastiger. Toen hij begon te lopen, was hij overal tegelijk, en hij was behoorlijk eigenwijs. Die peutertijd vond ik zwaar. Hij stond boos op, ging boos naar bed, en alles daartussenin was ook boos. Het was zoeken naar een manier om hem uit te dagen, zonder dat het te veel voor hem werd. Dat vond ik soms lastig, maar ik leerde hem daardoor ook steeds beter kennen.
Lees ook: Opvoedcoach Valerie Ritchie over de peuterpuberteit
Datzelfde riedeltje
Het ouderschap was op die momenten echt hard werken. De fases van zandbakken en speeltuintjes vond ik behoorlijk saai. Je komt al snel in dezelfde routine: naar de kinderboerderij, naar de speeltuin, en steeds weer datzelfde riedeltje. Dat hoorde erbij, en voor hem was het natuurlijk geweldig. Het hielp me om te weten dat het maar bij één kind zou blijven. Het gaf me rust, weet je wel: dat ik wist dat ik dit niet nog een keer hoefde te doen.
Toen hij wat ouder werd, werd alles makkelijker. Hij kreeg zijn eigen vriendjes en zijn eigen activiteiten, en dat bracht veel balans in ons leven. Hij is nu 8 jaar en heeft zijn vaste vriendjes, en dat geeft ons ook weer tijd voor onszelf. Eén kind betekent dat als hij weg is, je echt weer met z'n tweeën bent. Met meer kinderen heb je er toch wel altijd eentje rondlopen.
Financieel makkelijker
Eén kind hebben heeft voor ons veel voordelen. Financieel is het makkelijker: er blijft wat meer ruimte over om dingen te doen die we leuk vinden. We kunnen hem ook extra's geven, zoals sportactiviteiten die hij geweldig vindt. Hij zit op basketbal, en hoewel ik het niet altijd leuk vind om een uur op de bank te zitten in een sporthal, is het fijn om te zien hoe hij ervan geniet.
Omdat we maar één kind hebben, kunnen we makkelijker tijd en aandacht aan hem geven. Of andere dingen: hij wilde een basketbalpaal in de tuin en ja, dat kan dan gewoon. Er zijn dan niet drie andere kinderen die ook nog iets in de tuin willen, omdat hij dat mocht.
Lees ook: Een trampoline in de tuin? Dit is waarom ingraven echt nodig is
Gezin in balans
Soms vraag ik me af hoe het zou zijn geweest met meer kinderen. Mijn zoon is een kind dat altijd bezig wil zijn. Hij houdt van reuring, van actie. Als hij met vriendjes speelt, is hij helemaal in zijn element. Maar ik weet ook dat het ons leven veel ingewikkelder had gemaakt. Met één kind kunnen we ons leven en onze interesses beter vasthouden. We doen nog steeds veel dingen samen, zoals sporten, en dat houdt ons gezin in balans.
Wat ik ook fijn vind, is dat hij nu al zo zelfstandig is. Hij is een nieuwsgierig, vastberaden kind, en dat maakt me trots. Soms verrast hij me met zijn doorzettingsvermogen, en hoewel hij af en toe moeilijk is, waardeer ik zijn sterke persoonlijkheid. We hebben hem altijd gestimuleerd om zijn eigen weg te vinden, en nu hij ouder wordt, zie ik dat dat zijn vruchten afwerpt.
Eigen keuzes maken
Ik heb zelf altijd genoten van het leven als enig kind. Ik vond het heerlijk om mijn eigen ding te doen, rustig te lezen of te tekenen, zonder al te veel drukte om me heen. Dat heeft me gevormd en ik vond het prettig om die rust en ruimte in mijn leven te hebben. Misschien is dat ook wel waarom ik zo tevreden ben met maar één kind.
Mijn zoon is heel anders. Het liefst zou hij altijd mensen om zich heen hebben. Hij is dol op gezinnen waar meerdere kinderen zijn en vindt het geweldig dat daar altijd iets te beleven valt. Soms denk ik: hij gaat het later misschien heel anders aanpakken.
Hij heeft vast een heel ander idee over hoe een gezin eruit zou moeten zien, dat is helemaal goed. Misschien kiest hij wel voor een huis vol kinderen, gewoon omdat hij dat leuk vindt. Wie weet. Het mooie is dat hij zijn eigen keuzes mag maken, net zoals wij dat hebben gedaan.'
/36a408323dab4b4983dcc126297db186/image.jpg)
/abf5b96f8d1c4961b19e3034c9669e04/image.jpg)
/6bfb6d811ee349c9aa803e7bf8822cde/image.jpg)
/7786d3e6f23e4f3b8691d756acb73c6b/image.jpg)
/0686e8b04f77407ebe0c2b5223063d23/image.jpg)
/b1c3408f876a4a9db912951f5c7fd4fb/image.jpg)
/ef9a26d98e234cb581e1d10db8d21ef3/image.jpg)
/778ae20bb97c49918ee32df5c8b035a6/image.jpg)
/e3291669c92d44bbbb894119c6c42599/image.jpg)
/f53e31a228564204b1d72981f0edba32/image.jpg)
/6c49a28157d149daa316b539fad373b9/image.jpg)
