1. Niet elk kind heeft behoefte aan afspraakjes met klasgenootjes
Terwijl 'iedereen' met elkaar lijkt af te spreken, denk jij misschien: die van mij speelt nooit met iemand. Maak je geen zorgen. Veel kleuters in groep 1 hebben nog geen behoefte om met of bij anderen te spelen. De hele dag naar school is voor sommigen al vermoeiend genoeg. Anderen moeten nog bijkomen van het feit dat ze hele dagen zonder hun vader of moeder op school zitten. Laat staan dat ze buiten schooltijd ook nog naar iemand toe willen. Soms vinden ze de oudere broers of zussen van hun vriendjes een beetje eng.
Andere kinderen hebben genoeg aan hun eigen broers of zussen. Of zijn na school alweer vergeten dat ze ook klasgenootjes kunnen vragen. Meestal is het zo dat kinderen die hun draai op school hebben gevonden, het ook aandurven om met vriendjes thuis te gaan spelen.
2. Kinderen hebben andere redenen om vriendjes uit te kiezen dan volwassenen
'Ik wil bij jou spelen, want jij hebt leuk speelgoed.' Zo simpel kan het zijn bij kleuters. En als de ander zegt: 'Ik kan niet', stappen ze zo naar een ander kind. Voor ons misschien niet te begrijpen, maar kinderen kiezen hun vriendjes uit om andere redenen dan volwassenen dat doen. Ze zijn vooral gericht op: wat kan ik van die ander krijgen? Als ouder, die reageert vanuit empathie en liefde, kun je dat misschien niet begrijpen. Merk je dat je kind niet vaak wordt uitgekozen en daar last van heeft? Probeer erachter te komen wie op dat moment zijn vriend(in) is. En maak een afspraak met de ouder van dat kind.
Lees ook: 29x de grootste ergernissen van ouders bij speelafspraakjes
3. Er wordt vaak van vriendjes gewisseld
Omdat kinderen zo pragmatisch zijn, wordt er veel en vaak van vriendschap gewisseld. Grote kans dat in het vriendenboekje van je kind andere vrienden staan dan met wie hij nu speelt.
Ook interessant: Zo leert je kind samen spelen
4. Nee zeggen is niet verkeerd
Kinderen kunnen wel tegen een stootje. Als een ander kind nee zegt tegen jouw kind, kan dat een steek in je hart geven. Een keiharde afwijzing, zo voelt het. Toch moeten kinderen dat leren. Laat het een beetje op z'n beloop. Je kind zal op een gegeven moment zelf moeten begrijpen dat de ander niet wil. Je kunt hem eventueel uitleggen dat nee zeggen niet erg is, en dat iets wat je graag wilt soms gewoon niet kan.
Kiest je kind altijd voor het vriendje dat de baas speelt? Je zult merken dat hij dat uiteindelijk zat wordt en dat de vriendschap wat lauwer wordt. Een kind dat zelf moeite heeft om nee te zeggen, moet dat ook leren.
Projecteren van je eigen gevoel
Het is belangrijk om je eigen gevoelens als ouder niet te projecteren op je kind. Het kan pijnlijk zijn als je het gevoel hebt dat je kind wordt 'afgewezen', of het kan herinneringen oproepen aan je eigen jeugd. Maar voor je kind hoeft het helemaal niet zo aan te voelen.
Vraag daarom gerust eens na, denk dan aan een vraag als: 'Vind je het vervelend dat hij niet met je wil spelen?'. Erken hun eventuele gevoel van teleurstelling, maar vergroot het ook niet. Als je je zorgen maakt, kun je breder over het onderwerp vriendschap praten met je kind: 'Voel je je fijn in de klas? Wanneer noem je iemand een vriend(in)? Wie zijn jouw vriendjes?'. Zo krijg je meer inzicht en kun je waar nodig meer uitleg geven.
Lees ook: 5x zó belangrijk is een beste vriend(in) voor je kind
