Kruis
Met een kruis kwam je ons leven binnen. De eerste test die je moeder en ik deden, gaf zelfs na lang speuren geen duidelijkheid. Ik dacht een vaag streepje te zien, maar als ik eerlijk was, stond er verdomde weinig in het tweede schermpje. We besloten een dag te wachten en dan nog een test te doen. Ik was ervan overtuigd dat ik je moeder bevrucht en wel het nieuwe jaar in had gestuurd. Als ik naar haar keek – overigens het geweldigste wijf dat ooit in mijn buurt heeft vertoefd – dacht ik 'iets' te zien. Iets anders te voelen, ruiken, er was gewoon iets.
Plasglas
De volgende dag deden we nog een test. Er verscheen een streep. In het controlevenster, welteverstaan. Dat betekende dat mama goed over het stokje had geplast. Of eigenlijk: ze wilde niet over het stokje plassen, dus plaste ze in een glas en hield het stokje daar een paar seconden in. Wanneer ik nu iemand een drankje inschenk in dat glas, moet ik nog steeds een beetje lachen. Zou jij ook wel kunnen waarderen, denk ik, je moeder en mij kennende. Dan het tweede venster. Er verscheen vrijwel niks. Op het internet staan hele fora vol met in koeienletters geschreven: 'Een streep is een streep, hoe licht ook!'
Ik moest goed speuren om een verkleuring in het venster waar te nemen en ook je moeder was er niet zeker van. Dit deed weinig af aan mijn overtuiging dat ze wel degelijk zwanger was. Het móést!
Merktest
We stapten in de auto naar vrienden in Rotterdam en besloten om bij Station Amstel te stoppen. Er diende voor de zekerheid nóg een zwangerschapstest te worden gekocht. We hadden tot nu toe steeds zwangerschapstesten gekocht van het huismerk. Nu besloot je moeder een heuse merktest te kopen. De sportwagen onder de zwangerschapstesten. Het raspaard. Het mogelijke antwoord op onze vraag. We konden niet langer wachten en besloten de test al in Rotterdam te doen. Als deze positief was, konden we de blijdschap delen en als het niet zo zou zijn…Nou, dan konden we wat drinken. Ieder nadeel heb zijn voordeel.
Daar was je
Al snel na aankomst vertelden we onze vrienden over het debacle van de voorgaande twee testen en besloten over te gaan tot de beslissende test. Mama plaste weer in een glas en doopte het stokje erin. Na een minuut konden we kijken naar de uitslag. De zenuwen gierden door mijn lijf. Deze fantastische merktest zou toch wél aantonen wat ik al dagen voelde? Of zou de wens om vader te worden mijn blik hebben vertroebeld en was er niets anders dan anders? Gespannen stonden je moeder en ik in de Rotterdamse keuken. En daar, op tien hoog, uitkijkend over Schouwburgplein, daar was je. In de vorm van een duidelijk waarneembare plus. Er kon geen twijfel meer over bestaan. Je moeder was zwanger en jij in wording. Met betraande ogen kusten we elkaar.
Vals spelen
Die avond gingen we uit eten en bestelde ik een fles water. Je moeder kan, dankzij jou, geen alcohol drinken tot aan je geboorte in vermoedelijk dit najaar. Dat is een lange tijd. Vooral omdat je moeder en ik niet vies zijn van een glaasje nu en dan. Dat is nogal een offer wat je moeder brengt en ik besloot dat ik zelf ook wel een offer mocht maken. Immers, ik zou al geen fysieke nadelen ondervinden van de zwangerschap. Geen hormonale veranderingen, geen vermoeidheid, ochtendmisselijkheid, frequente plaspauzes en bovenal geen bevalling!
Eigenlijk kun je stellen dat het krijgen van een kind voor mij een makkie is. Tot je er bent, zit mijn taak er op. Ik heb gezaaid en hoef nu alleen maar te wachten op de oogst. In de tussentijd kan ik weinig doen, behalve het je moeder zo makkelijk mogelijk maken. Daarom drink ik ook geen alcohol. Ik drink water. Of alcoholvrij bier. Daarvan bestaan twee soorten. De ontzettend vieze en de acceptabele variant. Het is vals spelen, absoluut, maar dat mag af en toe. Je hebt dit niet van mij, maar soms mag je jezelf best voor de gek houden. Of iemand anders. Het is het leven. Ik ben even 'bier' halen.
