We maken stappen hier in huize Van As-Kramer. Te beginnen bij Dexx. 'Ga maar loslopen,' zei ik de afgelopen weken vaak tegen hem. Want lopen deed-ie, maar altijd met zijn handjes ergens aan vast: de kast, stoel en bank als veilige ankers.
Hij loopt!
Toen lukte het hem om drie stappen los te lopen, om zich vervolgens standaard te laten vallen op zijn billen. Aan de hand lopen wilde hij ook niet. We zagen hem oefenen en zo werden die drie stappen er langzaam meer. Bedachtzaam, je zag de spanning op zijn gezichtje.
Stappen tellen doen we inmiddels niet meer: Dexx loopt! Net stond ik in de keuken en zag ik in mijn ooghoek ineens een mannetje met bruin haar voorbij lopen, handen omhoog voor de balans. De ontdekker in hem is opgestaan en probeer die maar eens tegen te houden. Gillen, mijn hand wegduwen als ik hem tegenwerk. Ik ontdek nu pas hoeveel geluid die gozer kan produceren. Er zit wel een koppie op, zullen we maar zeggen.
Lees ook: Wanneer leren baby's lopen?
Bij de les blijven
Met de komst van de benenwagen is hij ineens een stuk sneller. Zijn hobby: de keuken uitruimen. Pannen in en uit de kastjes halen deed-ie al langer trouwens, maar gisteren had hij ineens Kaes unicorn chocolade-ei in z'n mond. Een hap eruit, folie er nog om. EN IK STOND ERNAAST! Het is ogen-in-je-achterhoofd-en-je-oren-op-stokjes-tijd.
Van de week hadden Sven en ik nog zo'n wake-upcall. We zaten aan tafel koffie te drinken en in de hal hoorden we Dexx een beetje jammeren. Ineens sprong Sven op – 'holy shit!' – rende de gang in en plukte Dexx van de trap. Hij was al bij tree zeven. Ondertussen was bij mij de koffie uit mijn hand geschoten, zo over de tafel heen. Hebben we geen traphekjes? Jawel, en die doen we keurig dicht, en we checken ook of Kae ze elke keer keurig dicht doet, maar deze keer dus niet.
Bij de les blijven, zuchtten Sven en ik elkaar maar weer eens toe. Alles voorkomen kan niet, weet ik inmiddels ook. Al hebben we het huis inmiddels, heel ongezellig, kidsproof gemaakt. Want je staat erbij en kijkt ernaar. Zoals laatst: Dexx viel keihard met zijn kin vol op de salontafel, vlak naast de stootdopjes, en ik stond achter hem.
Lees ook: Je huis kindveilig maken doe je zo
Meer tijd voor mezelf
Over stappen gesproken: die zet ik zelf ook wat meer de laatste tijd. Sinds Dexx zo geniet op het kinderdagverblijf is er rust en structuur in ons gezin gekomen. En meer tijd voor mij. Sporten op vaste momenten en ik ben een podcast begonnen met Ellen Hoog, Super Sunday.
Vandaag heb ik zelfs een dag dat ik voor het eerst, zonder kind, even naar een vriendin rijd, die zo hoogzwanger is dat ze de baby er wel uit kan kijken. 'Ik kom wel even langs,' zei ik spontaan. Heerlijke stappen vooruit, al zeg ik het zelf.
