Ik sta te wachten voor de school om de kinderen van de bso op te halen. Vandaag moet ik hier in de middag invallen, weer even iets anders dan de peuteropvang. De kinderen kennen me, want ik ben hier vaker geweest.
Amina komt op me afgerend en ze gooit haar jas in de lucht. 'Het is vandaag 30 graden! Zullen we gaan picknicken?' Ik lach om haar enthousiasme. 30 graden is het nog lang niet, maar buiten eten is wel een goed idee. Even later verspreidt Amina het goede nieuws onder de rest van de kinderen. 'We gaan picknicken!'
Lees ook: Wat doet je kind op de bso? En hoe kies je een passende voor je kind?
Help, een beestje
Eenmaal bij de bso halen we het kleed tevoorschijn en eten we fruit en crackers onder de grote eikenboom in de tuin. De warme middagzon schijnt op mijn gezicht en ik kauw traag op een stuk appel.
Dan klinkt er een harde schreeuw. 'Iew!' Famke springt gillend op. 'Er zit een beestje op mijn arm!' Inderdaad, er kruipt een torretje kleiner dan een speldenknop over de arm van Famke. Voor ik iets kan zeggen begint Milou ook te gillen. 'Er zit er een op mijn bord!'
Dit is het startsein voor de rest om op te staan. Patrick slaat wild met zijn armen om zich heen en Rami wil naar binnen rennen.
Vieze natuur
Ik ben verbaasd. Deze kinderen spelen hier iedere dag en over enge torretjes heb ik ze nog nooit gehoord. Als ik ze weer tot bedaren heb gebracht, vraag ik ernaar. 'Wat vinden jullie zo eng aan die torretjes? Ze doen toch helemaal niets?'
'Ik vind ze niet eng', zegt Famke met opgetrokken bovenlip. 'Ze zijn gewoon heel vies.'
Ik knik. 'Dat snap ik, ze zien er misschien vies uit, maar ze zijn ook erg nuttig voor de natuur hoor. Kriebelbeestjes horen er nu eenmaal bij.'
Lees ook: De hele dag buiten: waarom steeds meer ouders kiezen voor kinderopvang in de natuur
Een lieveheersbeestje als huisdier
Ik zie aan de gezichten om me heen dat de boodschap niet aankomt. Snel eten de kinderen hun cracker op. Daarna vluchten ze opgelucht naar binnen om hun bord en beker op te ruimen. Ik blijf nog even zitten onder de boom. Jammer dat ik ze niet wat meer kon vertellen.
Wanneer ik aan het einde van de dag de vaatwasser aan het inruimen ben, roepen Famke en Milou me vanuit het halletje.
'Sanne kijk! We hebben een lieveheersbeestje gevonden! Hij heet 'Pieter'. De meiden hebben het beestje in een speciaal daarvoor bestemd potje gedaan. Even later zijn ze lekker bezig. Milou maakt van takjes een klimrek voor het kersverse huisdier en Famke gaat op zoek naar voedsel. 'Maar wat eten lieveheersbeestjes eigenlijk?'
Toch dichtbij
Aan de hand van een foto leg ik uit hoe bladluizen eruitzien en waar je ze kunt vinden. Famke rent naar buiten. Het duurt lang, maar uiteindelijk heeft ze de beestjes warempel gevonden. Ze laat de bladluizen vol trots aan me zien. Ze kruipen over haar hand heen en over de onderkant van het blaadje dat ze van een struik heeft geplukt.
Ze vertrekt geen spier. Ik glimlach. Kriebelbeestjes zijn blijkbaar alleen maar leuk als je er zelf naar op zoek gaat.
Beeld: GettyImages
