Jan: ‘Hoera, het eerste levensjaar van dochter numéro 2 zit erop!’

Dochter nummer 2 van Jan Versteegh is jarig. Een mijlpaal! Want wat was het een heftig eerste jaar. “Die eerste zeven maanden waarin per dag zeker zeven uur non-stop werd gehuild, ben ik echt nog niet vergeten.”

Nou, is dit jaar al een aantal maanden bezig, dus ik wilde het hier ook niet hebben over het kalenderjaar, maar over het eerste levensjaar van Dochter numéro 2. Vandaag werd ze één jaar oud. Een jaar dat voorbijvloog. Alsof het gisteren was dat mijn vrouw haar op majestueuze wijze ter wereld bracht. Alsof er niet 365 nachten zijn gepasseerd waarin wij woest uit onze slaap werden gerukt om onze nieuwste aanwinst van liefde, eten en luiers te voorzien.

Geschreven door

Jan Versteegh

Ontroostbaar huilen

De eerste zeven maanden waarin per dag zeker zeven uur non-stop en ontroostbaar werd gehuild. Het zou te veel zijn om te zeggen dat ik ze ben vergeten, maar het lijkt niet iets wat pas onlangs voorbij is gegaan. Misschien heeft het wel met mijn leeftijd te maken, het voortschrijden van de jaren. Mijn vader merkte laatst op dat hoe ouder je wordt, hoe sneller de tijd gaat. Als een jaar nu al met twee keer knipperen over lijkt te zijn, hoe snel moet het dan gaan als ik over 34 jaar net zo oud ben als mijn oude heer nu?

Synchroonkotsen

We gingen dit jaar voor het eerst met z’n vieren op vakantie. Niet zo gek, want daarvoor waren we nog maar met drie. Als je de kat niet meerekent natuurlijk, iets wat hij me zeer kwalijk zal nemen als hij dit leest. Het voelde ontzettend compleet om in de achteruitkijkspiegel twee meisjes te zien zitten terwijl ik door Frankrijk reed. Zelfs tijdens het synchroonkotsen in een file op de ring van Parijs. We gingen sowieso veel als kwartet op pad. Al is het geregeld voorgekomen dat we al halverwege de middag aankwamen en dan vroeg in de avond weer vertrokken in verband met het enigszins gekweekte slaapritme en het proberen dat fragiele vehikel nog een beetje in evenwicht te houden.

Snel, snel, snel

Gelukkig krijgen mensen en hun vrienden en familie vaak redelijk tegelijk kinderen, dus het was niet gek dat we tijdens het kerstdiner bij mijn moeder, met vier kleinkinderen tussen de nul en twee en nog één op komst (NIET BIJ ONS), om half acht het voor-, hoofd- en nagerecht achter de kiezen hadden en ons opmaakten voor de terugreis.

Goede voornemens

Het was een loodzwaar jaar – klein advies: twee kinderen in anderhalf jaar tijd is leuk als ze groot zijn, alleen nu best pittig – maar ook een prachtig jaar. En de goede voornemens? Af en toe een nachtje doorslapen zou na tweeënhalf jaar gebroken nachten weleens lekker zijn. Hiep hiep hoera.

Artikelen van Ouders van Nu ontvangen in je mailbox? Schrijf je in voor onze nieuwsbrief.