Naomi maakt een afspraak bij de kapper: 'Het voelde alsof ik een vakantie had geboekt'

Racen

Mensen vragen mij weleens: jij gaat zeker ook slapen als Dexx een dutje doet? Dan kijk ik ze aan en denk: uh nee! Aan het werk! Zodra zijn koppie het matras raakt, race ik door het huis: opruimen, was erin, was eruit, opvouwen, vaatwasser uitruimen, ontbijtspullen erin. Of als Dexx in de kinderwagen slaapt: boodschappen! Een race ja, want vaak slaapt ie maar drie kwartier.

Lees ook: Handig! Ook slaapschema voor je baby per maand van onze kinderslaapcoach Susanne Willekes

Dáárvoor hebben we de ochtendrace net afgerond. Wakker worden, stokjes tussen onze ogen, Sven kleedt Kae aan, haar kleren heb ik de avond daarvoor al klaargelegd. Zij naar beneden, Sven gaat het ontbijt maken en ik kleed Dexx aan. Voeden, gauw douchen.

Beneden maak ik Kaes broodtrommel klaar en doe ik haar haar. Even de rest fatsoeneren: hemd in haar broek, want die bungelt er negen van de tien keer nog uit, sokken recht. Interesseert Sven en Kae vrij weinig trouwens. Vervolgens brengt Sven haar naar school en ik Dexx naar bed.

Met liefde

Sinds ik twee kinderen heb, ben ik vooral met hen en alles daaromheen bezig. Cijfer ik mezelf weg? Zeker. En dat doe ik zonder morren en met liefde. Nu ik het zo opschrijf, kak, wil ik niet zo zijn, maar het gaat vanzelf. Ooit was ik een topsporter die zichzelf altijd de ­prioriteit van haar eigen leven maakte.

Om zeven uur 's avonds begint onze chilltijd, als de kinderen in bed liggen dus. Daaraan voorafgaand: Kae en Dexx hebben allebei avondeten gehad, Sven brengt Kae naar bed en ik doe Dexx. Als ik na het bedritueel beneden kom, gooi ik nog gauw een was erin en er eentje uit (hoeveel was kan een mens hebben?), doekje over de tafel, dat had Sven wel gedaan, maar oké dat kan beter, vind ik. Dat zeg ik niet hardop, natuurlijk. Want ik weet ook wel dat ik een beetje zeur. En te perfectionistisch ben. Hup daar loop ik weer voorbij met nóg een volle wasmand.

Lees ook: Taakverdeling thuis: zo maak je van de to-dolijst in je hoofd een gedeelde verantwoordelijkheid

Samen zeuren

Voordat je het weet, belanden ook wij in zo'n situatie van 'Ik heb het zo druk' (ik). 'Wil je nog steeds geen oppas?' (Sven). 's Avonds ploffen we op de bank, we zijn allebei zo moe dat we daar natuurlijk over moeten klagen. 'Zo, zit ik ein­delijk op de bank.' Waarop Sven zegt: 'Zo, ik ben zo moe.' Om negen uur val ik in slaap tijdens de film.

Net belde ik, na vier maanden, de kapper. Die gebroken nachten waren een magneet voor mijn grijze haren. 'O yes ik ben zo blij, eindelijk!' gilde ik door de telefoon. Het voelde alsof ik een vakantie had geboekt. Naar Zuid-Frankrijk in de zon, die rust! Gaat het verder goed met je Van As? klonk er door mijn hoofd. Ja hoor, best goed. Alleen een beetje druk.

Lees ook: Samen sterk door de tropenjaren: 'Zet je relatie niet in de spaarstand'