Column Ellen Andrea

Verloskundige Ellen Andrea heeft haar handen vol. Ze vliegt van hot naar her, zonder een moment van rust. Met spoed moet ze naar Aniek toe, want haar bevalling is begonnen en dat gaat heel snel.

Druk

Ik ben druk. Mijn telefoon gaat om de haverklap. Een kraamverzorgster die wil dat ik naar een gele baby kom kijken, een vader met een vraag over de navel van zijn twee weken oude baby, een meneer van de gemeente over mijn parkeervergunning, mijn broer die vraagt of ik koffie kom drinken… Nadat ik alle kraamvrouwen heb bezocht, probeer ik rond het rustuur ook mijn eigen rust weer te vinden. Net als ik een hap neem van mijn boterham, gaat de telefoon weer.

Het is begonnen

Het is Aniek. Ze denkt dat ze vruchtwater verliest en de weeën lijken te beginnen. Haar oudste is al opgehaald door opa en haar man Mark is onderweg van zijn werk. Als we ophangen, prop ik de rest van mijn boterham naar binnen en zucht even. In de auto gaat nog twee keer de telefoon. Ik parkeer voor het huis van Mark en Aniek. Als ik binnenkom, zie ik het meteen: de bevalling is begonnen. Aniek loopt nog rustig door de woonkamer, maar als er een wee komt, moet ze zich concentreren om hem op te vangen. Mark masseert ondertussen haar onderrug.

Geschreven door

Ellen Andrea

Thuis

Ik stel voor om te onderzoeken hoe ver de bevalling is, want Aniek zoekt spullen bij elkaar om naar het ziekenhuis te gaan, maar ik twijfel. En inderdaad, er is al acht centimeter ontsluiting! Ik vertel Aniek en Mark dat een baby krijgen in de auto niet veilig is, we blijven thuis. Ze moet heel even omschakelen. Veel tijd is daar niet voor, want terwijl Aniek naar de wc loopt om te gaan plassen, voelt ze lichte persdrang. Snel grissen Mark en ik wat matjes, hydrofiele doeken en een vuilniszak bij elkaar.

Niels

Twee weeën later helpen we Aniek op bed en als ik naar het hartje van de baby luister, is daar een enorme perswee. Als vanzelf pakt Aniek haar baby tussen haar benen vandaan, en ligt er opeens een flinke baby op haar buik te huilen. Marks ogen zijn zo groot als schoteltjes, zo enorm is zijn verbazing. Wat ging dat snel! Ook de placenta volgt meteen en nog geen half uur later ligt er een prachtige zoon bij zijn moeder aan de borst te drinken. Niels is geboren. En wat is hij groot! 4400 gram. En alsof de kosmos hier rekening mee hield: mijn telefoon is al anderhalf uur niet gegaan… Wat een rust.