Naughty corner
Wij hebben thuis een geweldig leuk peutertje rondlopen. Maar ook onze IJsbrand is niet altijd zoet. Terwijl hij ligt te slapen, staren wij beduusd naar de resten van de recente aardappeloproer. Want meneer wilde geen aardappel. Meneer wilde toetje (spreek uit: TOE-TJUH!). En dus belandde er aardappel op de grond, aardappel in zijn haar, en jawel, ook aardappel op de kast. Wat nu? Volgens mijn man zou Supernanny, zijn tv-held, IJsbrand in de naughty corner hebben gezet of op een stoutstoeltje. Maar ik vraag me af: werkt dat?
Lees ook: Zo breng je normen en waarden aan je kind
Vlam in de pan
Alle peuters zijn weleens dwars of ongehoorzaam. Een time-out is een manier om dat gedrag bij te sturen. Je haaltje kleine heethoofd uit de situatie die het gedrag aanwakkerde en zet hem een paar minuten op een rustige plek om af te koelen. Maar nu lijkt de time-out zélf in het verdomhoekje te zitten: volgens internetfora zou het probleemgedrag juist verergeren, het kind traumatiseren en de relatie met je kind beschadigen.
Effect van time-outs
In de hoek Onder deskundigen blijkt de wind uit een heel andere hoek te waaien. Er wordt namelijk al sinds de jaren zeventig experimenteel onderzoek gedaan naar het effect van time-outs. Bijvoorbeeld door moeders via een oortje opdrachten te geven over wat hun kind moet doen (een speeltje opruimen) en hoe ze moeten reageren als het kind niet gehoorzaamt. Onderzoekers veegden onlangs de resultaten van zeven studies samen en concludeerden dat het geven van een time-out het gedrag van het kind juist significant verbetert¹.
Langetermijneffecten
Maar wat zijn de langetermijneffecten, buiten de muren van het lab? Om dat te bepalen, volgden Amerikaanse onderzoekers bijna 1400 driejarigen tot aan het eind van de basisschool². Bij de eerste meting vroegen ze de ouders of ze een time-out zouden gebruiken als hun peuter hen uit boosheid zou slaan of zou blijven weigeren te eten. Zo ontstonden twee groepen: kinderen van time-out mijdende ouders (70 procent) en die van time-out minnende ouders. Daarna namen ze allerlei vragenlijsten af en observeerden door de jaren heen hoe ouders en kinderen met elkaar speelden en ruzies oplosten. Hoe de onderzoekers de data vervolgens ook analyseerden, ze vonden geen bewijs voor negatieve effecten: de twee groepen verschilden niet significant van elkaar. Niet in probleemgedrag, en niet in psychologische problemen of de band tussen ouder en kind.
In de puree
Gezaghebbende organisaties zoals het Nederlands Centrum Jeugdgezondheid schuwen de time-out dan ook niet; ze stoppen hem zelfs in opvoedcursussen. Wel geven ze aan dat het belangrijk is hoe je het doet: niet te vaak, niet te lang (een minuut per leeftijdsjaar) en pas na een waarschuwing en met een verklaring ('Niet met aardappels gooien'). En de echte kunst: je kind daarna alsnog aan je verzoek laten voldoen. Wij nemen alvast door hoe we het bij de volgende vliegende aardappel anders gaan doen. Want hoe zoet onze IJs nu ook slaapt, voor je het weet zitten we weer in de puree.
Beeld: Kim Krijnen, Wonderdewonder
1 Leijten et al. (2018). Parenting behaviors that shape child compliance: A multilevel meta-analysis. PLoS ONE.
https://doi.org/10.1371/journal.pone.0204929
2 Knight et al. (2019). Longitudinal relationship between time-out and child emotional and behavioral functioning. Journal of Developmental & Behavioral Pediatrics. https://doi.org/10.1097/DBP.0000000000000725
Artikelen van Ouders van Nu ontvangen in je mailbox?
Schrijf je in voor onze nieuwsbrief.
