'Een psycholoog blafte me af: waarom doe je dit je kind aan?'

Toen Fenna zwanger wilde worden, adviseerde de huisarts haar te stoppen met antidepressiva. Dat zou beter zijn voor de baby. Het afbouwen gaat prima, maar bij zes weken zwangerschap gaat het alsnog mis.

‘Psychische klachten zitten bij mij in de familie. Ik was negen jaar toen ik voor het eerst naar een psycholoog ging. Toen al had ik last van dwang- en angststoornissen.

Lampen uit?

Ik wilde altijd zeker weten dat iedereen veilig was, controleerde herhaaldelijk of de lampen op mijn slaapkamer uit waren en was bang voor enge ziektes. Na allerlei therapieën begon ik op mijn achttiende met antidepressiva.

Het ging beter en drie jaar later vond ik het medicijn dat het beste bij me paste. Met behulp van de medicatie lukte het om het gasfornuis maar drie keer te controleren, waar het zonder medicatie tientallen keren moest.

Beter voor de baby

Ook verdween de angst voor ziektes van de voorgrond. Op advies van de huisarts stopte ik met de medicatie toen mijn man en ik kinderen wilden. Het zou beter zijn voor de baby en ik vertrouwde blind op dat advies. Daarbij voelde ik me goed, dus het moest zonder dat pilletje ook wel lukken.

Het afbouwen ging prima, maar toen ik zes weken later zwanger was, sloeg mijn gemoedstoestand om. De dwanggedachten kwamen terug en ik maakte me overmatig zorgen over álles.

Alarm

Ik belde mijn verloskundige dagelijks, soms twee keer per dag, met vragen. Zij sloeg alarm en stuurde me door naar de POP-poli. Daar werd me op het hart gedrukt dat mijn angsten, depressieve gevoelens en stress slechter waren voor de baby dan de medicatie.

De enige optie

Ik kon niet meer normaal functioneren en wist dat medicatie mijn enige optie was. Na tien weken zwangerschap ben ik weer met het antidepressivum gestart. De medicatie deed opnieuw haar werk. Ik werd rustiger en had niet meer dagelijks de verloskundige nodig.

Wat doe ik mijn kind aan?

Toch blafte een psycholoog buiten de POP-poli me helemaal af toen hij erachter kwam. “Waarom doe je dit je kind aan?” vroeg hij. Het maakte me enorm onzeker.

Op de POP-poli werden zijn verwijten weerlegd en onze dochter werd gezond geboren, maar de woorden zijn me altijd bijgebleven. Dat zelfs psychologen moeders die antidepressiva slikken veroordelen, vind ik kwalijk. Mijn tweede zwangerschap was ook nog eens fysiek zwaar, waardoor het zonder medicatie waarschijnlijk helemaal mis was gegaan.

Laat je doorverwijzen

De POP-poli zou veel bekender moeten zijn. Als ik daar voor mijn eerste zwangerschap van afwist, was ik er meteen naartoe gegaan. Mijn tip is dan ook: laat je doorverwijzen. Ik vond het fijn om met mensen te praten die er verstand van hebben en echt naar me luisterden.

Ik gebruik nog steeds antidepressiva, mijn dochters zijn nu 6 en 4. Soms geven mensen me het gevoel dat dat me zwak maakt, terwijl bijvoorbeeld bij diabetes iedereen begrijpt dat je medicatie nodig hebt.

Aanstellerij

Psychische aandoeningen worden vaak gezien als aanstellerij. Controleer dat gasfornuis ‘gewoon’ minder vaak, denken mensen dan. Maar dat lukt me niet zonder antidepressiva.

En ik weet inmiddels dat dat niet erg is. Ik ben er trots op dat ik voor de medicatie en daarmee voor mijn kinderen heb gekozen.’

Dit artikel is eerder verschenen in Ouders van Nu Magazine. Interview: Verena Verhoeven. Fotografie: Kim Krijnen. 

Artikelen van Ouders van Nu ontvangen in je mailbox? Schrijf je in voor onze nieuwsbrief.