Voor oudersPersoonlijke verhalen

Ingrid: 'Die littekens zie ik als mijn levenstekening, ik ben er nog'

 
Ingrid: ‘Die littekens zie ik als mijn levenstekening, ik ben er nog’ Ouders van Nu Redactie
Ouders van Nu Redactie
 
Geschreven door:
Leestijd 2 minuten

In de rubriek Lijfshow vertellen moeders over hun lichaam voor, tijdens en na de zwangerschap. Dit keer het verhaal van Ingrid (36), getrouwd met Bjorn (40). Samen hebben ze dochter Faye (3), en Ingrid heeft nog een dochter uit een eerder huwelijk: Britt (13).

Lees verder onder de advertentie
Ingrid: ‘Die littekens zie ik als mijn levenstekening, ik ben er nog’ Ouders van Nu Redactie
Ouders van Nu Redactie

Compleet

'"Wat als er iets met Faye gebeurt?" vroeg een kennis me laatst. Zo van: je hebt geen baarmoeder meer, dus je kunt nooit meer een ander kind krijgen. Maar Faye en Britt zijn niet vervangbaar. Ook heb ik geen wens voor een derde kind, want mijn gezin is compleet. Veel vrouwen kunnen geen kinderen krijgen. Bij mij verliep het erg moeizaam, maar mijn lijf heeft het wél geflikt. Daar ben ik dankbaar voor.

Kantje boord

Bij mijn eerste bevalling vielen mijn hartslag en die van Britt weg. Ze moest met een spoedkeizersnee worden gehaald – voor ons allebei was het kantje boord. Bij mijn tweede zwangerschap belandde ik al na de eerste echo op de ok. Het embryo zat in mijn eileider: ik had een buitenbaarmoederlijke zwangerschap.

Lees verder onder de advertentie

Lot uit de loterij

Mijn eileider werd weggehaald en omdat ik er daarna nog maar één over had, was de kans op een nieuwe zwangerschap gehalveerd. Toch was het twee maanden later al raak. "Noem de baby maar Lotje," zei de gynaecoloog, "want dit is een lot uit de loterij." Toen ik op de echo zag dat het embryo 'gewoon' in mijn baarmoeder zat, durfde ik weer te vertrouwen op mijn lichaam – ondanks alle ellende weerde het zich kranig.

Erg beschadigd

Toch eisten de zwangerschap en keizersnee van Faye uiteindelijk hun tol. Mijn baarmoeder bleek daarna zo beschadigd dat het baarmoederslijmvlies constant loskwam. Simpel gezegd was ik drie weken hevig ongesteld en één week niet.

Onder druk

Het beperkte me enorm: achter mijn kinderen aan rennen ging niet meer, laat staan fietsen of zwemmen. Ik voelde me een bar slechte moeder en mijn relatie kwam onder druk te staan. Omdat medicatie niet hielp, was er maar één oplossing: mijn baarmoeder verwijderen.

Lees verder onder de advertentie

Op en top vrouwelijk

De gynaecoloog vroeg of ik me daardoor minder 'vrouw' zou voelen. Maar sinds de operatie, nu anderhalf jaar geleden, voel ik me júíst vrouwelijk. Ik ben weer de vrolijke, energieke moeder en partner die ik wíl zijn. En alle littekens op mijn buik? Soit. Die zie ik als mijn levenstekening – ik ben er tenminste nog.'

Dit artikel is eerder verschenen in Ouders van Nu Magazine – Tekst: Tessa Heselhaus, fotografie: Rolinda Windhorst

Artikelen van Ouders van Nu ontvangen in je mailbox?
Schrijf je in voor onze nieuwsbrief.

Lees verder onder de advertentie