Kraamwerk: 'Voorzichtig peil ik of ik toch mijn schoenen aan mag houden'

'Tijdens de intakes bij gezinnen met een hond wordt het me vaak gevraagd: 'Laat je ook honden uit?' Mijn antwoord is altijd hetzelfde. In principe niet, tenzij daar op een dag genoeg tijd voor is.

Daar wordt meestal goed op gereageerd, maar sinds het jaren terug tot een grote discussie heeft geleid met de aanstaande ouders, moet ik bekennen dat ik het daardoor stiekem fijner vind als er geen hond in huis is.

Lees ook: Wat doet een kraamverzorgster (en wat niet)?

Schoenen uit

Dat is nu het geval. Ik heb een intake bij een gezin waarmee het meteen klikt. Het huishouden bestaat uit vader, moeder en twee dochters van 3 en 6. Nu is er een zoon op komst.

Het huis is op het eerste oog heel schoon en opgeruimd. Het verbaast me dan ook niet dat de ouders me vragen bij binnenkomst mijn schoenen uit te doen.

Harige verrassing

Als de baby zo'n tweeënhalve maand na de intake wordt geboren, begint mijn kraamweek. Ik heb er zin in en bel enthousiast aan. Ik druk op de deurbel en hoor dan schel geblaf. Huh? Deze mensen hebben toch geen hond?

Vader doet de voordeur open en ik krijg meteen antwoord op mijn vraag. Wel dus. In de gang staat een kwispelende pup mij met grote ogen aan te kijken. 'We hebben twee baby's: de ene ligt rustig bij zijn moeder te slapen, de andere, die nu voor je staat, is de boel aan het terroriseren', grapt vader.

Lees ook: Zo laat je een hond of kat wennen aan de baby

Bijtgraag

Mijn eerste aandacht gaat natuurlijk uit naar moeder en kind, maar ik merk al snel dat de pup alle aandacht opeist. Over baby's weet ik veel, maar mijn hondenkennis is klein. Maar ik denk dat hij wil spelen, want hij springt tegen me op, loopt achter me aan of drentelt voor mijn voeten.

Een hond in huis vind ik best, zolang ik mijn werk maar kan doen. Maar deze enthousiaste pup maakt het me wel heel moeilijk. Hij heeft iets met mijn voeten, alsof hij ze probeert te vangen. Het gekke is dat hij alleen míjn voeten moet hebben.

Steeds weer voel ik hoe zijn poten die van mij vastgrijpen, soms doet het zelfs een beetje zeer als de nagels dwars door mijn sokken gaan. Alsof dat niet erg genoeg is, bijt hij er ook nog in.

Sloffen

Pijn doet het niet en ergens is het ook wel grappig, maar na dag twee kom ik thuis met een gat in mijn sok. Dit moet anders, besluit ik. Dus op dag drie neem ik sloffen mee vanuit huis.

Het zijn van die goedkope dingen die ik ooit bij de drogist heb gekocht, dus je raadt het al: die nagels en tanden gaan er dwars doorheen. Voorzichtig peil ik bij de ouders of ik toch mijn schoenen aan mag houden. Dat mag, maar omdat deze mensen zelf op sokken of blote voeten in huis lopen omdat ze dat hygiënischer vinden, voel ik me toch bezwaard. Dus die schoenen trek ik snel weer uit.

Lees ook: Toxicoloog legt uit waarom je thuis maar beter je schoenen uit kunt trekken

Grof geschut

Na mijn werkdag rijd ik op koopavond naar het centrum: het is tijd voor grof geschut. Ik kom thuis met een paar Crocs. Ooit heb ik gezworen ze nooit aan te trekken omdat ze op zijn zachtst gezegd niet mijn stijl zijn, maar ik moet toegeven: in de winkel merkte ik meteen hoe fijn ze zitten en ik heb goede hoop dat ze pup-bestendig zijn.

De volgende dag haal ik mijn nieuwe aankoop uit mijn tas. Vader verslikt zich nog net niet in zijn koffie als hij me vervolgens met die dingen aan mijn voeten ziet. Ik laat hem lekker lachen, want ze doen wat ze beloven: mijn voeten en sokken beschermen.

Trots

Ik draag mijn nieuwe schoenen de rest van de kraamweek en wen zelfs aan mijn nieuwe look, tot grote hilariteit van de ouders. Bij het afscheid bedanken ze me met een klein cadeau: drie bedeltjes die ik op mijn nieuwe schoenen kan bevestigen om ze nog 'mooier' te maken.

De Crocs liggen sindsdien altijd in mijn auto en ik draag ze nog vaak bij kraamgezinnen die een no shoe-policy hebben. Of als ze een hond hebben, haha!'

Lees ook: Kraamzorg klaar? Met deze originele cadeaus kun je je kraamverzorgende bedanken