'Vroeger keek ik heel kritisch naar mijn lichaam. Dan zag ik vooral dat ene vetrolletje, ook al had ik maatje 34. In alles wat ik deed streefde ik naar perfectie.
Vermoeiend
Waar dat vandaan kwam? Aard van 't beestje, denk ik. Maar in de loop der jaren kwam ik erachter dat het behoorlijk vermoeiend was en het me niet per se gelukkiger maakte. Daarom probeerde ik beetje bij beetje wat minder streng te zijn voor mezelf.
Niet perfect
Toen ik moeder werd, plukte ik daar de vruchten van. Ik had al snel door dat je huishouden met een gezin niet altijd spic en span is en dat mijn kind er niet dagelijks kan uitzien alsof hij zo uit een modeblad komt wandelen – en dat dat oké is.
Meer respect
Ook naar mijn lichaam ben ik anders gaan kijken. Ik heb er meer respect voor gekregen. In plaats van hoe ik eruitzie, kijk ik nu liever naar wat mijn lijf me heeft gebracht: twee fantastische kinderen.
20 kilo erbij
Ik weet als geen ander dat dat niet vanzelfsprekend is. De eerste keer duurde het drie jaar voordat ik een positieve zwangerschapstest in mijn handen had. Daar was ik zo blij mee, dat ik niet bezig was met wat het met mijn figuur zou doen. Uiteindelijk kwam ik twintig kilo aan. Het meeste daarvan verdween snel na de bevalling, alleen mijn dijen en heupen bleven wat voller.
Niet afmatten
Ook na mijn tweede zwangerschap heb ik weinig moeite gedaan om terug te komen op mijn oude gewicht. Ik ga mezelf niet afmatten in de sportschool of op dieet, want ik wil die lat niet weer hoog leggen.
Het is goed zo
Met maat 38 ben ik nu tien kilo zwaarder dan vroeger, maar nog steeds slank. Natuurlijk ben ik nog weleens onzeker, over de striae op mijn heupen of over mijn buik die niet plat meer is. Maar ik kijk wel veel milder naar mezelf: ik ben niet strak meer, maar wel tevreden.'
Dit artikel is eerder verschenen in Ouders van Nu Magazine – Interview: Tessa Heselhaus, fotografie: Rolinda Windhorst
Artikelen van Ouders van Nu ontvangen in je mailbox? Schrijf je in voor onze nieuwsbrief.
