Laura Kraak (33) is samen met René en moeder van Charlie (4,5) en Philip (1,5).
'Volgens mij bewijs je kinderen echt een dienst als je ze een tweede taal meegeeft. In principe hadden we Charlie Frans of Spaans kunnen leren: ik ben docent Frans en René spreekt vloeiend Spaans. Een taal die ver van de onze afstaat leek ons uitdagender. Zoals Fins, maar daar kun je zo weinig mee, hè? Chinees was daarom een logische keuze: China's invloed op de wereld zal steeds groter worden.
Hoe gaaf is het dan dat je Chinees spreekt, als een van de weinige Europeanen? Wat zeker ook meespeelde is dat we in Wageningen wonen. De universiteit daar is erg populair onder Chinezen. Een tutor vinden voor Charlie was dus niet zo moeilijk. Ze leert de taal nu van een native speaker. Dat was voor ons essentieel, je leest ook overal dat dat het beste is.
Lees ook: Tweetalig opvoeden, hoe pak je dat aan?
Samen kleien
Charlie was vijf maanden toen ze haar eerste Chinese les kreeg. Dat klinkt heftiger dan het was, hoor. Het ging spelenderwijs: elke week kwam haar tutor om met haar te spelen en ondertussen sprak ze Chinees met Charlie. Die kon natuurlijk nog niks terugzeggen, maar we zagen dat ze haar juf begreep.
En zo gaat het nog: er wordt wat getekend en gekleid tijdens de les, maar ze lezen ook samen boekjes. Terugpraten doet Charlie in het Nederlands. Blijkbaar is Chinees spreken tegen haar tutor nog een brug te ver, maar ze kan het denk ik wel.
Lees ook: Dit is waarom het ene kind eerder gaat praten dan het andere
Vanzelfsprekend
Mensen denken vaak dat we Charlie iets heel moeilijks 'aandoen'. Maar het stelt in onze ogen echt niet zo veel voor. We zijn er zo jong mee begonnen, het gaat eigenlijk allemaal vanzelf. Charlie lijkt zich er ook helemaal niet zo bewust van dat ze een andere taal leert, het Chinees is voor haar iets supervanzelfsprekends.
Dat is het niet voor mijn vriend. Hij leert de taal nu ook en dat gaat een stuk moeizamer, haha. Hij probeert soms met Charlie te oefenen, maar ik heb dat liever niet. De intonatie van de taal is zó moeilijk, straks leert hij het haar verkeerd aan. Eén woord kan drie verschillende klanken aan het eind hebben, en krijgt dan ook verschillende betekenissen, ik wil wel dat ze dat goed onder de knie krijgt.
Lees ook: Taalontwikkeling van je baby: zo stimuleer je dat
Poëzie in traditionele tekens
Als Charlie wat ouder is, en goed in het Nederlands kan schrijven, gaat ze ook Chinese karakters leren schrijven. Dat komt blijkbaar ook nogal nauw: je hebt de traditionele karakters en een gesimplificeerde vorm. Het ligt voor de hand om haar dat laatste te leren, maar de Chinese literatuur en poëzie is allemaal geschreven in traditionele tekens en het lijkt me supertof als Charlie die straks kan lezen.
Het is mijn ultieme droom dat ze straks zo goed Chinees beheerst dat ze zichzelf helemaal kan onderdompelen in het land. Dat lijkt me zo bijzonder voor haar. En misschien kan ze het dan ook haar broertje leren, met hem zijn we helaas nog niet zover. Het sneue lot van de tweede, haha.'
