Voor oudersPersoonlijke verhalen

Geen stroom, water en wifi: Ryan ging met zijn gezin op prep-weekend

fotograaf: Ivo van de Bent
fotograaf: Ivo van de Bent
Leestijd 7 minuten
Lees verder onder de advertentie

Een cyberaanval die onze samenleving lamlegt, een storm die onze voorzieningen ontwricht of zelfs een oorlog in ons eigen land. Akelige gedachtes, waar de meesten van ons – tegen beter weten in – nog steeds niet in mee willen. Ondanks al die waarschuwende ministers, experts en talkshowgasten.

Wat als je niet bent voorbereid op zo'n 'calamiteit'? Dan zit je straks vast in je huis, samen met je gezinnetje. Zonder gaspitje, extra rollen wc-papier of peperduur noodpakket. Minstens 48 uur geen gas, water, stroom, telefoonbereik of wifi, maar wel twee jonge kinderen en een halfje grof volkoren. Succes. Vanuit journalistieke nieuwsgierigheid en – vooruit - een lichte dwang mezelf te pijnigen ga ik dit hachelijke experiment aan. Hoe erg kan het nou zijn?

Lees ook: Een noodpakket voor 72 uur voor jou en je gezin: dit moet erin

Lees verder onder de advertentie

Het prep-weekend

Vrijdagmiddag 14.00 uur. Over een uur zal ik onze gas- en waterkraan dichtdraaien en de stroom eraf halen. Met onze kids wandelen we van school naar huis. De spanning is voelbaar. Althans, bij mijn vrouw en mij. 'Papa, wat gaan we eigenlijk allemaal doen tijdens ons pretweekend?', vraagt mijn dochter met glunderende oogjes. Mijn vrouw kan haar lach amper bedwingen.

'Dit wordt een prep-weekend', zeg ik, 'en dus zeker geen pret-weekend'. Haar vrolijke koppie slaat finaal om. 'Een gezellig weekend thuis met zijn viertjes, zonder vervelende afleidingen als water, gas en stroom. Leuk he?' De eerste tranen zijn een feit en we moeten nog beginnen. 'Waarooo-hooom?', vraagt ze tot zes keer toe. Ze snapt er werkelijk geen bal van. En terecht.

Geen stroming

Hoe leg je zoiets uit aan een 5-jarige? 'We gaan gewoon even oefenen voor wanneer er echt iets vervelends gebeurt.' Shit. Te veel gezegd. Zorgelijke blik. 'Wat bedoel je, papa? Wat voor ergs?' Ik: 'Uhm, een overstroming. Of een aardbeving. Of als morgen de Derde Wereldoo...' 'Ryan!', onderbreekt mijn vrouw.

Lees verder onder de advertentie

Oh ja. Laten we Poetin maar even buiten beschouwing laten. Ik: 'We gaan puzzels maken, hutten bouwen, boeken lezen. En spelen met de zaklamp in het donker.' Kiki: 'Omdat we eventjes geen stroming meer hebben?' Ik: 'Juist Kiki. Omdat we eventjes geen stroming meer hebben.'

Lees ook: Zo praat je over een ramp of oorlog met je kind: 'Houd het kort en simpel'

De eerste realitycheck

Op de website van de overheid check ik wat ik eigenlijk allemaal in huis had moeten halen voor de komende 48 uur. Voorop: 3 liter water. 'Yes! Die hebben we!', roep ik blij. Totdat ik verder lees. 'Per persoon. Per dag.' Dat is 3 x 4 x 2 = 24 liter. We hebben niet eens de helft.

Lees verder onder de advertentie

En verder? Zaklampen: twee stuks, waarvan één defect. Lang leve de smartphone. Batterijen: een hele bak, maar allemaal zo leeg als onze vrieskist straks zal zijn. Een powerbank: nee. Houdbaar voedsel: een stukje brood, een halve pot pindakaas, een restje Nutella, een zakje HAK linzencurry en wat mais, bonen en gepelde tomaten. Daar moeten we het mee doen.

Halve doos perenijsjes

Zonde trouwens dat alcoholische versnaperingen dan weer niet in een noodpakket thuishoren. Dan hadden we toch mooi vijf jaar vooruit gekund. Nee, mocht die Derde Wereldoo... pardon, overstroming morgen losbarsten, dan is mijn gezin echt de sjaak. De eerste realitycheck is een feit.

De eerste uren verlopen verrassend soepel. Het zonnetje schijnt - godzijdank, dus in ons tuintje drinken mijn vrouw en ik onze voorraad witte wijn op (weggooien is ook zo zonde) en mogen de kinderen een halve doos perenijsjes oppeuzelen. 'Dit moeten we vaker doen', grap ik. Spoiler: na dit geluksmomentje zal onze home-survival alleen maar grimmiger en verdrietiger worden.

Lees verder onder de advertentie

Minimalistische pokébowl

De eerste serieuze uitdagingen dienen zich aan rond etenstijd. De zon is weg, dus ook binnenshuis wordt het snel donker. Pikkedonker. De koelkast en vriezer hebben inmiddels de kamertemperatuur bereikt, dus een groot deel van ons rantsoen verdwijnt in de prullenbak. Bitterballen, lahmacuns, apfelstrudel, roomijs, friet, yoghurt, melk. Dit doet pijn.

We kunnen natuurlijk niks opwarmen, dus de kinderen eten een zeer minimalistische pokébowl: een bakje komkommer, tomaat, mais en bonen. 'Dit lust ik niet', miept de oudste. 'Niet zeuren', zeg ik. 'Als straks echt de Derde Wereldoo..., pardon, de rivier overstroomt, dan moeten we dit ook eten.' Dat papa en mama straks gaan genieten van de zak ontdooiende garnalen, bereid op de barbecue, laat ik maar even achterwege.

Lees ook: 14 slimme tips om je kind (meer) groenten te laten eten

Lees verder onder de advertentie

Luier en zaklamp

De volgende uitdaging: de poepluier van mijn zeer beweeglijke zoontje (2) in het donker. Met in één hand een zaklamp. Na 22 minuten is die missie geslaagd en lezen we Dikkie Dik bij een zaklamp. Dit heeft ook wel weer iets moois. Voor één avond. De garnalen smaken voortreffelijk, net als de gin-tonic. Met een paar mazzeltjes in huis breng je zo'n eerste 24 uur in oorlogstijd door in pure luxe.

De tweede dag wordt een lange. Onze zaterdagochtend wordt normaliter afgetrapt met pannenkoeken, koffie en de zaterdagkrant. In deze nieuwe realiteit zitten we om 06:22 uur al aan ons tweede potje Ganzenbord. Uit de koelkast komt inmiddels een dubieuze lucht. Shit, vergeten de feta weg te gooien.

Doorspoelen met slootwater

Overdag besluit ik wat hout te sprokkelen en twee emmertjes water te halen in de buurt. Een drol doorspoelen kost namelijk ontiegelijk veel spa rood, heb ik gemerkt. De kids gaan mee in de kruiwagen. Het is een prettig tijdverdrijf, tussen de vele ongemakken en potjes Ganzenbord door.

Lees verder onder de advertentie

Zul je net zien: op het moment dat ik mijn derde emmertje bruin slootwater tussen de benen van mijn dochter installeer en met een klotsende kruiwagen wil teruglopen, wandelt een schoolpleinvader voorbij. Hij zegt niets, maar kijkt alsof hij straks Jeugdzorg gaat bellen.

'Zeg maandag op school maar niet tegen je vriendjes dat je het hele weekend niet mocht douchen, het koud had, weinig mocht drinken, geen lampen aan mocht en de wc met slootwater moest doorspoelen', druk ik mijn dochter op het hart. Je weet maar nooit.

Handig om op voorraad te hebben: de beste billendoekjes van 2025

Lees verder onder de advertentie

Douchen met een fles spa blauw

Het is buiten grijs en grauw. We zitten veel binnen. Het oude gevoel van de coronalockdowns bekruipt me. Niks kunnen, niks mogen. En dan ook nog eens steeds minder eten. We overleven op de restjes brood, een rolletje biscuits en bolognesechips. De zalm van de barbecue mislukt die avond faliekant. Een broodje pindakaas dan maar weer. De marshmallows van de vuurkorf verzachten de pijn. Voor het slapen 'douche' ik met een fles spa blauw en een washandje. Morgen is alles weer normaal.

Zondag! Hoewel, laat dat vrolijke uitroepteken maar weg. Want we moeten nog zeven lange uren. De bodem van ons rantsoen is nu echt in zicht. We eten de kontjes van het brood en smeren daar ons laatste restje pindakaas op. God, wat heb ik trek in nacho's met pulled chicken. En doelloos scrollen op Netflix. En een warme douche.

Zwichten voor shoarma

Met 46 uren op de klok wandel ik met mijn zoon in de buggy over straat; vrouw en dochter zoeken hun laatste heil in de speeltuin. Stomtoevallig loop ik langs de beste shoarmatent van Deventer. De geur van gegrild vlees, vers gebakken brood en - volgens mij - tinten van peterselie gaan door merg en been. Nog een klein uur op de klok. Wát een test. Ben ik hier sterk voor? Ja, natuurlijk ben ik dat. Nee, wacht. Dat ben ik niet. Absoluut niet zelfs.

Lees verder onder de advertentie

Kan mij dat ene uurtje schelen. Ik ben sterk genoeg geweest. Ik bestel de allergrootste en duurste durum. 'Alles erop en eraan, meneer?' Met een big smile: 'Ja mevrouw. Alles erop en eraan.' De eerste hap voelt als seks. Een moeder in de speeltuin kijkt op van mijn gesmak en zachte gekreun.

Het meest gemist

Wat wij het meeste misten tijdens deze korte beproeving? Koffie en lekker eten (op de gamba's na). Even de tv kunnen aangooien, even handjes wassen, even dit, even dat. De vaste dingetjes. Godzijdank hadden we genoeg luiers, billendoekjes en keukenpapier in huis. Daar wil je echt niet in tekortschieten.

Wat wij hierna in huis gaan halen? Een zaklamp voor op je hoofd, zodat je je kinderen niet met één hand naar bed hoeft te brengen. Water en houdbaar voedsel, zo lekker als mogelijk. Een gaspitje, en heel veel alternatieven voor Ganzenbord.

Lees verder onder de advertentie

Tip! Dit zijn de top 10 leukste bordspellen per leeftijd