'Voor ik kinderen kreeg had ik een normaal libido. Ik had regelmatig zin in seks met mijn partner. Maar toen ik voor het eerst zwanger was, begon dat minder te worden. Ik had zelfs vaak helemaal geen zin in seks. Mijn partner vond me prachtig en had juist nog meer zin.
Om hem te pleasen ging ik over mijn eigen grenzen heen, waardoor ik een afkeer naar mezelf kreeg. Ik vroeg me af wat er mis was met mij. Waarom had ik nou zo weinig zin? De vorige relatie van mijn man is na twee jaar geen intimiteit gestrand. Mijn man was bang om me nu kwijt te raken.
Lees ook: Zwanger en geen zin in seks? Zo zit dat
Nog minder seks
Toen ik eenmaal was bevallen, was ik vooral heel verliefd op mijn baby en bleef mijn libido uit. Toen we besloten nog graag een kind te willen, ging het weer heel snel. Mijn partner vond het jammer dat het zo snel ging, hij hoopte veel intiem te kunnen zijn. Toen ik eenmaal weer zwanger was, was er nog minder seks.
Na de bevalling van mijn tweede kind ben ik in een depressie gekomen. Ik ben in die periode ook een vriendin verloren aan een postnatale depressie, en dat was voor mij een eyeopener. Ik wilde blijven vechten, ondanks alle donkere gedachten die ik had.
Lees ook: Psycholoog Marijke Uithol over de post-partumdepressie
Graven bij de psychiater
Ik ben naar de huisarts gegaan, en doorverwezen naar een psychiater. Ik ben altijd een heel positief persoon geweest, en begreep niet hoe ik in deze depressie terecht was gekomen. Ik wilde dus ook geen trucjes om me beter te voelen, maar diep graven naar wie ik eigenlijk ben en wat mijn patronen zijn.
Dankzij de therapie ben ik steeds meer gaan vertrouwen op mijn eigen gevoel. En toen kwam er een opleiding tot luisterkindwerker op mijn pad. Dat is een methode om met een kind of volwassene op afstand contact te leggen, de antwoorden op zijn of haar vragen naar boven te halen en waar mogelijk direct een verandering door te zetten. Die opleiding heeft mijn leven veranderd.
De verbondenheid terug
Ik leerde daar steeds meer naar mezelf en mijn innerlijke stem te luisteren. Ik kwam erachter dat ik steevast over eigen grenzen ging, om maar niemand te kwetsen of boos te maken. Het was het allerbelangrijkst voor mij dat iedereen om me heen gelukkig was, zelf was ik niet belangrijk. Ik had dan ook geen idee wat mijn grenzen waren, ook niet op het gebied van seks.
Ik ben heel diep in gesprek gegaan met mijn partner, en hij ging daar volledig in mee. We voelen elkaar enorm aan en de verbondenheid kwam weer terug door ons gevoel naar elkaar uit te spreken. Ik nam niet voor lief dat we geen seks meer hadden, er zat iets achter. En ik ben op zoek gegaan naar die antwoorden. Dat was eng en confronterend, maar belangrijk.
Lees ook: Samen sterk door de tropenjaren: 'Zet je relatie niet in de spaarstand'
Spontane, intieme seks
Onze kinderen zijn nu 3 en 5 jaar, en de hele lading rondom seks is weg. Het gebeurt weer gewoon spontaan, als we er zin in hebben. Daarbij heeft mijn partner een cursus tantra voor mannen gevolgd, en is zijn kijk op seks ook veranderd.
Ik dacht vroeger altijd: ik moet zorgen dat hij klaarkomt. Nu weet ik: seks draait om ons samenzijn, onze speelsheid en verbondenheid. Onze seks hoeft dus ook niet meer te eindigen in een orgasme. En het gebeurt soms ook dat ik tijdens de seks voel dat ik niet meer wil. Ik heb het gevoel dat daar nog iets onderligt wat ik mag gaan aankijken, zodat ik niet meer dichtklap en de seks altijd helemaal vrij en verbonden voelt.
Samen zijn
Mijn partner en ik zijn inmiddels dus weer heel vaak intiem, al gebeurt het ook regelmatig dat we even een paar weken geen zin hebben in seks. En dat is ook helemaal goed. Seks in de agenda plannen, dat past niet bij ons. Wij focussen echt op samen zijn, en daar ben ik inmiddels heel dankbaar voor.'
