Spitsuur: 'We gunnen elkaar de tijd om even de deur uit te gaan'

Mike: 'Sinds de komst van Nola is er natuurlijk veel veranderd. We hebben geluk gehad dat we samen vrij lang verlof konden nemen. Kay is nog steeds met verlof.

Gelukkig hebben we met onze werkgevers een fijne regeling kunnen treffen, waardoor we allebei vrij waren. De eerste maanden hebben we echt met z'n drieën kunnen genieten van de kraamtijd en alle aandacht aan Nola kunnen geven.

Lees ook: De kraamweek: wat kun je verwachten?

Niet alleen meer met jezelf bezig

Sinds twee weken ben ik weer aan het werk. Op dagen dat Nola naar de opvang gaat, ben je 's ochtends niet meer alleen bezig met jezelf en je werk, maar vooral met haar. Ik was altijd groot fan van 's ochtends sporten voordat ik naar mijn werk ging, maar de verdeling thuis is nu anders. We hebben ook een hond, en die moet natuurlijk uit in de ochtend.

Voorheen kon ik erop rekenen dat Kay dat deed als ik ging sporten. Maar nu is er ook Nola, en dat verandert alles. We hebben daarom afgesproken dat degene die als eerste de deur uitgaat, de hond uitlaat. Zo kan de ander zich op Nola focussen. Maar daardoor ben ik nog zoekende naar een nieuw ritme voor mijn sportmomenten. Waarschijnlijk zal dat vaker na het werk worden.

Meer geduld

Tot nu toe hebben we de zorg voor Nola samen gedeeld. Nu ik werk, brengt Kay meer tijd met Nola door, wat logisch is. Als Kay weer gaat werken, zal de zorg weer in evenwicht zijn. Er zijn wel dingen waarin de één wat meer geduld heeft dan de ander, en dan denk ik weleens: laat ik dit maar aan jou overlaten, en jij doet dat.

Een goed voorbeeld is dat Kay veel rustiger blijft wanneer Nola huilt of niet precies weet wat ze wil. Hij blijft daar heel kalm onder. Aan de andere kant vind ik het weer leuk om uit te zoeken wat Nola die dag aantrekt. Ik heb meer geduld om de armpjes door het rompertje te wurmen.

Lees ook: Mijn baby huilt, wat nu?

Anders dan verwacht

Voordat we Nola kregen, hadden we wel een beeld van hoe we als ouders zouden willen zijn. We dachten altijd dat we vrij makkelijk zouden zijn, dat we lekker door de dag zouden vliegen, geduldig zouden zijn en veel sociale dingen zouden doen. In de meeste gevallen is dat ook wel zo, maar je merkt nu toch dat sommige dingen anders lopen.

We hadden bijvoorbeeld gedacht dat Nola gerust in een campingbedje of op de arm zou kunnen slapen, waar we ook waren. Maar nu zorgen we er soms toch wel voor dat we tussen 19.00 en 20.00 thuis zijn, zodat ze lekker in haar eigen bedje kan slapen. Dat geeft ons een fijner gevoel.

Wil naar huis

Wat ik niet had verwacht, is dat je mindset echt verandert als ouder. Ik had bijvoorbeeld niet verwacht dat ik zo anders zou denken over sociale activiteiten. Ik ben van nature best sociaal en ging voorheen veel met vrienden op pad. Ik dacht altijd dat dat nog steeds wel zou kunnen, maar nu merk ik dat ik vaker denk: ik heb Nola de hele dag niet gezien omdat ik werkte, dus ik wil nu echt naar huis.

Ik vind het grappig om te merken dat je, hoewel je altijd wel een mening had over mensen die altijd bij hun kinderen wilden zijn, nu zelf zo'n sterke band voelt en begrijpt waarom zij dat doen. Je wordt gewoon zo verliefd op je eigen kind, dat je tijd met haar wilt doorbrengen.

Lees ook: Draagmoederschap: wat mag en wat niet?

Draagmoeder

Wij zijn de ouders van Nola geworden dankzij een draagmoeder, en zij zal altijd onderdeel blijven van ons leven. Binnenkort gaan we samen met haar en Nola genieten van een high tea. We wonen in Haarlem en zij in Veenendaal, dus er is een afstand, maar we blijven met elkaar verbonden.

Hoewel zij geen opvoedende rol heeft en niet meebeslist over zaken zoals welke school Nola zal gaan volgen, willen we altijd in contact blijven. Het is belangrijk voor ons dat Nola op een gegeven moment weet dat zij haar biologische moeder is.

Werk direct vergeten

Nola gaat nu nog één keer in de week naar de opvang. Als Kay weer gaat werken, wordt dat twee keer per week. Als ze nu naar de opvang gaat, haalt Kay haar op. Als hij thuis is en het lukt dat Nola in de wipper zit of zichzelf vermaakt in de box of op een speelkleed, begint hij alvast met koken. Ondertussen kom ik thuis en neem ik of Nola over, of het koken.

Meestal neem ik Nola over, omdat ik de hele dag op kantoor ben geweest. Dan wil je natuurlijk lekker knuffelen en haar de fles geven. Als het eten klaar is, zijn we nog steeds aan het aftasten hoe het uitkomt met de flesjes voor Nola, omdat haar ritme nog niet vastligt. Het is dus elke dag weer een beetje anders. Het komt zeker voor dat de één snel zijn bord leeg eet, terwijl de ander Nola haar fles geeft. Zodra hij zijn bord leeg heeft, geef ik Nola aan hem en begin ik aan mijn eigen bord.

Rond 19.00 uur gaat Nola meestal in bad en daarna naar bed. Op dat moment is het spitsuur voorbij en kunnen we op de bank zitten. Als ik vroeger de hele dag druk was geweest met werk, was ik daar altijd nog wel even mee bezig. Maar nu, zodra ik thuiskom en Nola naar me lacht of me nodig heeft, vergeet ik al mijn werk direct.

Lees ook: Trend: babyflessen die borstvoeding nabootsen, zijn die echt beter?

Met Nola de stad in

In onze vrije tijd zijn er vaste dingen die we doen. Ik dans bijvoorbeeld elke dinsdagavond, dat is een moment voor mezelf dat ik nog steeds heb. Verder proberen we wel regelmatig afspraken met vrienden in te plannen, samen of apart. We gunnen elkaar die tijd om even de deur uit te gaan, meestal 's avonds of in het weekend.

Samen is het voor ons vooral genieten van de tijd met Nola in de stad. We wonen in het centrum van Haarlem, dus we wandelen graag met haar door de stad, gaan even op een terras zitten en genieten van die simpele momenten. Dat is echt onze ontspanning: lekker de deur uit, een terrasje pakken en tijd doorbrengen met vrienden en familie.

Dromen van Disneyland

Waar we naar uitkijken is om als gezin dingen te ontdekken en ondernemen. Denk bijvoorbeeld aan vakanties als Nola wat ouder is. Wij zijn zelf groot fan van Disney, en onze grootste droom is om met Nola naar Disneyland Parijs te gaan. We hopen dat zij het net zo leuk gaat vinden als wij, zodat we die ervaring kunnen delen. Samen herinneringen maken die haar voor altijd bij zullen blijven.'