Even voorstellen: Marjolein (33), marketingcommunicatie-manager bij een klimaatstichting en Rick (33), duurzaamheidsmanager bij een ontwikkelaar zijn de ouders van Sieb (2,5 jaar). Ze wonen in Nieuwegein.
'We zijn een relaxed, no-nonsense gezin. We maken ons niet zo snel druk. We horen bijvoorbeeld andere ouders zich weleens druk maken over als hun kind iets met suiker op brood krijgt op de opvang, dat vinden wij niet zo erg. En als hij valt reageren we eigenlijk niet, wat er voor heeft gezorgd dat hij weer opstaat zonder te klagen. We zien dat andere ouders daar weleens van schrikken.
Duurzaamheid vinden we belangrijk. We gebruiken wasbare luiers en kopen alleen tweedehands spullen voor Sieb, maar ook op het gebied van duurzaamheid zijn we vrij nuchter. Waar we niet heel los in zijn? Slaaptijden. We zijn groot voorstander van 'rust, reinheid, regelmaat' en elke dag gaat Sieb dan ook op hetzelfde tijdstip lunchen (11:30) om erna een dutje te doen. We eten elke avond samen met het gezin om 18.00 uur zodat hij om 19.00 uur op bed ligt.'
Lees ook: Wasbare luiers: zo werkt het en dit bespaar je ermee
Elke ochtend om 06.00 uur wakker
'Sieb is inmiddels een goede slaper, maar dat was niet altijd het geval. Een jaar geleden werd hij nog regelmatig elk uur wakker en kroop ik vaak rond 20.00 uur ook in bed, omdat ik de dag anders niet volhield. Sinds een tijdje gaat het beter, en slaapt hij de nacht door. Wel wordt hij steevast om 06.00 uur wakker, en wij dus ook.
Dat was best even wennen voor mij, maar inmiddels is het onderdeel van onze routine: elke dag staan we om 06.00 uur op, doordeweeks en in het weekend. Op maandag ben ik de hele dag samen met Sieb, dinsdags gaat hij naar de kinderopvang, op woensdag komen zijn opa en oma oppassen (om de week wisselen mijn ouders en schoonouders af), en donderdag en vrijdag is hij weer op de opvang.'
Lees ook: Slaapproblemen bij kinderen: tips en adviezen
Sieb krijgt nog borstvoeding
'Als Sieb wakker wordt, geef ik hem borstvoeding en springt Rick onder de douche. Als Rick klaar is, kleedt hij Sieb aan en is het mijn beurt om te douchen. De ochtendroutine is een geoliede machine en gaat dus geheel vanzelf: als de een Sieb klaarmaakt, maakt de ander ontbijt.
Dat was in het begin zeker niet zo. We moesten beiden wennen aan het niet meer tegelijk iets kunnen doen. Maar we zijn echt een team geworden, met z'n drieën. En we merken dat Sieb enorm goed gaat op rust en voorspelbaarheid.'
Lees ook: Borstvoeding geven: wat is het advies?
Rust, reinheid, regelmaat
'Onze avonden zien er ook vrijwel altijd hetzelfde uit: rond 17.00 uur halen we Sieb van de opvang en kookt Rick het avondeten zodat we om 18.00 uur aan tafel kunnen. Om 18:30 uur gaat Sieb in bad, en om 19.00 uur ligt hij in bed voor zijn laatste voeding van de dag. Rick leest een verhaaltje voor en dan breng ik 'm naar bed.
Omdat we na een lange tijd weer een avond voor onszelf hebben, heb ik vaak keuzestress: ga ik op tijd naar bed, het huis opruimen, een boek lezen of kruip ik op de bank? Rick kiest er bewust voor om drie avonden in de week te sporten, en op donderdagavond kruip ik op de yogamat van mijn favoriete yogastudio. Maar de meeste andere avonden zijn we samen op de bank te vinden en taaien we om 22.00 uur af naar bed.'
Pick your battles
'Regels hebben we niet echt in ons gezin, en er mag meer wel dan niet. Uiteraard tolereren we het niet als Sieb trapt of slaat, maar ik kies heel bewust welke strijd ik wel en niet aanga. Als ik zijn drinken in een blauwe beker heb ingeschonken en hij wil liever een paarse, dan krijgt hij de paarse. Natuurlijk denk ik ergens: joh, je doet het er maar mee. Maar anderzijds kies ik ervoor om de striktheid te bewaren voor de momenten die er in onze ogen meer toe doen.
Het past simpelweg beter bij ons om dingen met zo min mogelijk strijd op te lossen. Maar dat betekent niet dat we geen grenzen hebben, of dat Sieb niet naar ons luistert. Ik benoem alles en geef hem de ruimte voor zijn emoties. Negen van de tien keer wordt hij daar rustig van en doet hij alsnog wat ik van hem vraag. Bovendien zijn we altijd heel duidelijk, en dan is er automatisch al minder vaak strijd.'
Er wordt niet geschreeuwd
'Wat we heel belangrijk vinden, is om geen ruzie te maken in het bijzijn van Sieb. Ik heb mijn ouders ook nooit ruzie zien maken. Ze waren altijd een team, in elk geval in onze ogen. Daarom voelde het ook heel liefdevol. Schreeuwen en schelden kende ik als kind niet. Daarbij letten we erop dat we onze stem ook nooit verheffen tegen Sieb. En als hij verdrietig is, hebben we ruimte voor zijn verdriet, of het nu terecht is of onterecht. Alle gevoelens mogen er zijn en die benoemen we dan samen.'
Wil je ook geïnterviewd worden voor deze rubriek? Meld je aan via oproep@oudersvannu.nl
