Renée (35) en haar partner William (36) zijn zes jaar samen en hebben twee kinderen: Max (4) en Aya (2). Na vijf jaar in Londen gewoond te hebben, zijn ze vier maanden geleden terugverhuisd naar Amsterdam zodat Max hier naar een basisschool kan gaan. Renée werkte voorheen als programmamaker.
Renée: 'Ik ben naar Londen verhuisd voor de liefde en mijn carrière. Het idee was om wat ervaring op te doen, maar al snel werd ik zwanger. Dat verandert je perspectief. Je kunt niet meer overal naartoe – de nieuwste galerieën en restaurants vallen weg. Je bent veel meer thuis met een kind. Toen merkte ik dat het leven in Amsterdam voor een gezin gewoon fijner is. Het is er betaalbaarder, compacter en veel kindvriendelijker.
Meerdere bedrijven runnen
We hadden natuurlijk familie en vrienden in Engeland, en veel van zijn vrienden zijn inmiddels ook mijn vrienden. Toch mis je je eigen vertrouwde community. Hier in Amsterdam hebben we familie en vrienden echt om de hoek, en dat is zo fijn.
We hebben allebei een eigen bedrijf: mijn man heeft een kledingmerk met drie winkels in Londen, en ik werk aan een start-up waar ik nog niet zoveel kan zeggen en doe veel op social media. Een eigen bedrijf hebben is geweldig, maar ook intens. Twee kinderen én een bedrijf runnen voelt soms alsof je drie ondernemingen hebt.
Lees ook: 11 tips om werk en gezin in balans te houden
Geen ochtendmensen
De ochtenden zijn bij ons vaak druk. Ik probeer het rustig aan te doen, maar met twee jonge kinderen is dat niet altijd makkelijk. William en ik zijn ook geen ochtendmensen, wat het er niet makkelijker op maakt. De kinderen worden meestal rond 07.00 uur wakker, soms als we pech hebben al om 06.30 uur.
Onze jongste komt vaak als eerste naar ons bed. Zij krijgt een flesje melk, dat we van tevoren in een thermoskan hebben gezet, zodat we niet uit bed hoeven. Ze kruipt lekker tussen ons in. Daarna komt onze oudste vaak ook bij ons in bed. William brengt de kinderen naar de woonkamer. Hij ontbijt met ze in de keuken terwijl ik snel even ga douchen. Daarna kleed ik de kinderen aan en maak ik de lunchtrommels voor school.
Haasten werkt averechts
Om 08.15 uur moeten we echt de deur uit, want we wonen zo'n tien à vijftien minuten fietsen van school. Zeker met de bakfiets is dat best ver. Het is soms best een uitdaging, want kinderen van deze leeftijd willen vaak liever iets anders doen, zoals spelen met hun speelgoed, dan hun jas of schoenen aandoen. Dat levert vaak strijd op.
Ik merk dat als ik ze probeer te haasten, het vaak juist averechts werkt. Ze worden dan snel recalcitrant, wat het alleen maar moeilijker maakt. Het is dus altijd een kwestie van de juiste balans vinden: hoe zorg je dat je op tijd bent zonder dat de kinderen gefrustreerd raken?
Lees ook: 5x een relaxed ochtendritueel
Eigen bedrijf en gezin combineren
Een eigen bedrijf hebben geeft ons veel energie. Het is intens, bijna als een tweede kind naast onze eigen kinderen, maar het zorgt er ook voor dat we echt doorgaan. Zonder die uitdaging zou ik misschien minder energie hebben. Natuurlijk is het druk, maar met kinderopvang, school, opa en oma en af en toe een oppas redden we het goed.
Overdag werk ik vaak tot 14.30 uur, want om 15.00 uur moet ik mijn kind ophalen van school. Eén dag per week gaat hij naar de bso, en dan heb ik een hele dag om door te werken. Wat ik nu fijn vind, is dat hij op de basisschool vaker ergens gaat spelen of vriendjes over de vloer heeft.
Als de kinderen samen bezig zijn, kan ik tussendoor ook wat werk verzetten. Ik zit nog in de start-upfase van mijn bedrijf, dus ik kan mijn werk redelijk flexibel indelen tot 15.00 uur.
Avondspits is zwaar
De avondspits is het zwaarst. Iedereen is moe en er moet nog zoveel gebeuren: eten, douchen, tanden poetsen, pyjama's aan. Het is een uitdaging om alles rustig en ontspannen te laten verlopen. Geduld bewaren lukt niet altijd.
Als de kinderen dan eindelijk in bed liggen rond 20.00 uur, omdat de jongste er nog regelmatig uitkomt, ben ik zelf compleet uitgeput. Dan wil je nog iets voor jezelf doen, maar vaak is het dan beter om meteen naar bed te gaan.
Nieuwe leeftijdsfase
Sinds Max naar school gaat, is er veel veranderd. Voorheen ging hij naar de kinderopvang, ook in Londen, en haalde ik hem vaak laat op. Dan was het snel thuiskomen en naar bed. Alles gebeurde in een kort tijdsbestek, waardoor het gehaast aanvoelde.
Nu haal ik Max om 15.00 uur op en hebben we nog twee uur samen. Dat zijn fijne momenten, waarin we rustig kunnen kleuren of iets anders doen. Gewoon een-op-een. Dit brengt veel meer rust, zowel voor hem als voor mij.
Lees ook: Naar de basisschool: tips voor thuis
Gas terugnemen in weekend
In de weekenden proberen we het rustig aan te doen. Op vrijdag heb ik altijd mijn mamadag met Aya. Max had dit ook tot zijn 4e, en ik vind het belangrijk om dat ook met Aya te doen. Het is een moment voor mij om echt even rust te nemen en geen werk te doen.
De rest van het weekend is vaak goed gevuld: een lunch hier, een verjaardagsfeestje daar. We doen dat samen, afhankelijk van de situatie. Soms breng ik Max naar een feestje en ga ik met Aya koffiedrinken bij een vriendin, of andersom. Of we doen iets met z'n allen, zoals naar de speeltuin. We maken altijd tijd voor familiedingen, en dat is heerlijk.
Dubbele shiften zijn zwaar
Doordeweeks is het soms best druk, omdat William elke woensdag en donderdag in Londen is. Dan doe ik alles alleen. De ochtenden met twee kinderen zijn altijd snel en gehaast, en 's avonds is het niet veel anders. Die dubbele shift is soms wel zwaar, maar het hoort er nou eenmaal bij.
Er zijn gelukkig ook voordelen. Met één persoon aan het roer gaat het soms makkelijker. Gelukkig neemt William vrijdagochtend vaak het brengen naar school en opvang voor zijn rekening, zodat ik de dag rustig kan beginnen. Aya is dan meestal lekker rustig en speelt in een hoekje. Ze is nu 2,5 jaar en het wordt af en toe wat pittiger.
Bewust tijd voor elkaar maken
Elke week nemen we bewust tijd voor elkaar. Op vrijdag, tijdens het middagdutje van onze jongste, plannen we een uur samen. Telefoons blijven weg en we zitten rustig met een kop koffie. Soms praten we over plannen voor een datenight of vakantie, andere keren bespreken we wat er speelt als de week hectisch was. Het is een moment om echt te verbinden, zonder de afleiding van de kinderen.
We doen dit nu een maand en merken hoe waardevol het is. Daarvoor kwam het er vaak niet van, omdat we in de drukte van de week niet altijd de ruimte hadden voor goede gesprekken. Dit uur helpt ons om dichtbij elkaar te blijven, ook als het over minder leuke onderwerpen gaat. Het voelt goed om dit vaste moment samen te hebben.'
/b0c97d0c1d6b4c7db4946846c9051710/image.jpg)
/2ecbe37f2a0341b4a898f0ef7a004029/image.jpg)
/25ec5905868647cfa2ba3654dbe4a59d/image.jpg)
/3865f2687b474389ba93184683658895/image.jpg)
/3e3aa124d738486ab3553f14d1a6be6a/image.jpg)
/ac4ca981609f4254ac7b3dc50e1aed06/image.jpg)
/672a95641fa740f4b8a6e65b246b7285/image.jpg)
/43f20872fe4d44ed993dd578b12ef060/image.jpg)
