Even voorstellen: Leontine (41) is verpleegkundige en Olivier (37) is data-analist. Samen met hun dochter Femi (3) en hun drielingdochters, Lewa, Noni en Kato (1) wonen ze in Rosmalen.
Leontine: 'Femi was nog maar 2 jaar toen de drieling werd geboren. Het was een spontane zwangerschap van een eeneiige drieling. Dat blijft heel bijzonder voor ons. De zwangerschap was pittig. Toen ik 26 weken zwanger was ontdekten de artsen in het ziekenhuis bij een controle dat mijn baarmoedermond was verstreken. De bevalling zou op gang kunnen komen. Daarom moest ik een week lang blijven.
Ik kreeg medicatie voor de longrijping van de baby's en weeënremmers. Maar toen de artsen constateerden dat ik stabiel bleef, mocht ik weer naar huis. Ik moest wel rustig aan doen en mocht geen huishoudelijke taken meer oppakken. Gelukkig kwam mijn moeder mij toen regelmatig helpen.'
Lees ook: Hoe groot is de kans om zwanger te raken van een tweeling of meerling?
Heel trots
'Met 33 weken braken mijn vliezen. Mijn man is toen met mij naar het ziekenhuis gereden, terwijl ik een weeënstorm had. Daar werd de drieling met een spoedkeizersnede geboren. De drieling was prematuur geboren en daarom moesten we nog drie weken in het ziekenhuis blijven.
In één keer drie kinderen erbij krijgen, is echt next level. Femi had nog best veel hulp van ons nodig, terwijl er ook een drieling verzorgd moest worden. Ik ben er heel trots op hoe ver we zijn gekomen.'
Extra hulp op sloffen
'Omdat je tegenwoordig negen weken betaald ouderschapsverlof per kind krijgt, heb ik dat meteen na mijn zwangerschapsverlof opgenomen. Daarom kan ik nu thuis met de kinderen zijn, dankzij 27 weken verlof. Omdat de zwangerschap, de spoedkeizersnede en het eerste jaar met de drieling erbij voor mij mentaal zwaar waren, krijg ik daar nu therapie voor bij een psycholoog. Ik merk dat ik nu steeds meer kan en durf. Ook vind ik het makkelijker om hulp aan te pakken.
Via het consultatiebureau en de psycholoog zijn we in contact gebracht met Humanitas. Sinds kort komt er een vrijwilliger van deze organisatie bij ons langs om met Femi te spelen en mij te ondersteunen. Dit zijn we nog aan het uitproberen. Gelukkig hebben we veel lieve vrienden en familie om ons heen die ons vaak komen helpen. Mijn vriendinnen nemen dan hun sloffen mee en zijn dan gezellig een hele dag bij ons.'
Hulp vragen is de nummer #1 in dit lijstje: 10 goede voornemens die elke aanstaande ouder zou moeten hebben
Dagschema op de koelkast
'Mijn man werkt vier dagen in de week als data-analist, waarvan hij er twee thuiswerkt. Met onze drieling is het echt belangrijk dat we een goede structuur hebben; daar zijn we sowieso wel van. We hebben een schema gemaakt dat aan de koelkast hangt. We hebben het schema per uur, per dag ingedeeld, zo weet iedereen waar hij aan toe is.
Femi is een dag in de week bij oma en een dag naar het kinderdagverblijf. De drieling gaat sinds kort ook een dag naar het kinderdagverblijf, zodat we echt een dag qualitytime hebben met Femi. En een dag in de week heb ik alle kinderen zelf. Naarmate de drieling ouder wordt, gaat alles wel steeds makkelijker. Ze komen nu meer in hetzelfde ritme als Femi. Dat is fijn, want dan slapen en eten ze op hetzelfde tijdstip.'
Handig! Organiseren kun je leren: dit zijn handige familieplanners
3 kilo aardappels schillen
'Bij Femi heb ik echt alle hapjes zelf gemaakt. Ook toen de drieling was geboren, heb ik nog veel hapjes zelf gemaakt. Maar daar ben ik van teruggekomen. Anders sta ik 3 kilo aardappels te schillen. Daarom geven we ook veel potjes aan de meiden. Mijn man en ik proberen nu wel om de meiden allemaal met de pot mee te laten eten.
Voor nu eten de kinderen om 16.30 uur en om 17.00 uur maak ik alvast eten voor mij en mijn man. Wij eten dan om 17.30 uur. We zorgen er wel voor dat de meiden allemaal bij ons aan tafel zitten. Ze krijgen dan soms nog iets kleins, een soepstengel bijvoorbeeld. We vinden het namelijk gezellig en belangrijk om samen aan de eettafel te zitten. Dit proberen we 's ochtends met het ontbijt ook. Soms houden ze het lang vol, maar soms zijn we al snel van tafel.'
Lees ook: Zelf babyvoeding maken: groentehapjes en fruithapjes
Geen schermtijd
'De drieling huilde in het begin heel veel. Daarom hebben we Femi een tablet met oortjes gegeven. Zo kan zij zich af en toe even afsluiten. Maar we proberen de tablet wel zoveel mogelijk weg te leggen. Wij doen eigenlijk niet aan schermtijd.
Tijdens het eten koken zet ik de kinderen vaak wel even voor de televisie. En soms gaat na de lunch de televisie ook nog even aan. Maar we proberen er wel aan te denken om dit niet te veel te doen.'
Avondritueel
'We lazen Femi altijd al voor voordat zij ging slapen. Met de drieling hebben we die traditie voortgezet. 's Avonds gaan we allemaal naar boven voor het tandenpoetsen. Dan kruipen we samen in bed en lezen we met Femi de drieling voor. Superschattig!
Als zij alle drie in bed liggen, mag Femi nog heel even mee naar beneden. Dan nemen we samen met haar nog even de dag door. Ze weet inmiddels dat we dat elke dag doen, dus nu vraagt zij vaak ook aan mij: 'Mama, wat vond jij het mooiste van vandaag?' Dat is zo hartverwarmend.'
Lees ook: 9x dagelijkse gewoontes die de band met je kind versterken
Uitgebreid wagenpark
'Vlak na de geboorte van de drieling durfden we nog niet echt op pad. De meisjes waren nog zo klein. Inmiddels worden we daar steeds handiger in. Het scheelt ook dat ze al 1 jaar zijn geworden. We hebben ook een nieuwe auto gekocht met zeven zitplekken: echt perfect! Sinds kort hebben we ook een drielingbuggy. Dan kunnen we heel makkelijk met het gezin wandelen, Femi gaat dan op de step mee.'
'Afgelopen jaar stond compleet in het teken van de kinderen. Een dag vliegt voorbij, dus moest ik echt bewust een moment prikken om tijd voor mezelf te maken. Soms is het gewoon lastig om dat in te plannen. Maar ik ben nu begonnen met sporten: crossfit. Dan ben ik er even helemaal uit en niet met van alles bezig. Af en toe zijn we net een bedrijf, maar het gaat ons heel goed af.'
Lees ook: Getest: de beste (3-in-1) kinderwagens van 2024
Met pizza op de bank
'Mijn man en ik proberen elke avond wel samen even een momentje te pakken. We zien elkaar wel de hele dag door, maar dan ga je toch op in de alledaagse dingen. Eén keer in de zes weken gaan de kinderen logeren bij de opa's en oma's. Dit hebben we al helemaal vooruit gepland.
Dan brengen we hen op zaterdagochtend weg en zondagavond halen we hen weer op. De eerste keren dat we dat deden zaten we gewoon met pizza op de bank. We waren toen zo moe. Nu proberen we wel meer te ondernemen, bijvoorbeeld naar vrienden. We zijn er scherp op om echt tijd voor elkaar te maken.'
Wil je ook geïnterviewd worden voor deze rubriek? Meld je aan via oproep@oudersvannu.nl
